Sevdalı Gelin.

Final..

Biraz keçmişe qayıdaq, xestexanada yaşanan hadise sonrası Murad oranı terk etmişdi. Heç kim onun hara getdiyini, başına ne geldiyini bilmirdi. Onun başına gelenler başqa bir hekayenin
mövzusudur...
  Şamil, Asya'nı görmeye getmek istediyinde Azad ona mane olmuşdu, Asya'nın zamana ehtiyacı olduĝunu söylemişdi.. Qardaşının haqlı olduĝunu bildiyi üçün, onu görmeye getmek
fikrinden el çekmişdi. Azad ise qardaşının başına gelenlerde özünü günahlandırırdı. Onu bu hadiselerin içine atan şeyler onunla baĝlı idi.
  Fidan ise evvelki, şen heyat dolu qız olmasa da, yene de heyata tutunmaĝa çalışırdı.. Etdiyi hereketin acizlik olduĝunu yeni anlamışdı. Bunu ona qardaşının sözleri xatırlatmışdı. Onu
xestexanadan Şamil bey, çıxarmışdı ve, valdeyinlerinin mezarına aparmışdı.. Genc qız çaşqın halda etrafı izleyerken.
-Bura niye geldik?
Deye soruşmuşdu. Qardaşı ona arxasını çevirib anasının mezarını izleyirdi. O ise heç cür qardaşının üzünü göre bilmirdi.
-Qarşılıqsız sevginin neticesi indi qarşındadı.. Ìntihar etmek çıxış yolu deyil... O..
Dedi ve çevrilib bacısının gözlerine qezeb dolu gözlerle baxarken, eli ile anasının mezarını gösterdi..
-O.. Tek ölmedi, yanında seni de, meni de, Azad'ı da öldürdü.. En xoş duyĝularımızı, en gözel illerimizi öldürdü.. Bilmirem kime ceza verirsen.. Seni sevmeyen birine mi, seni sevenlere mi?.. Amma men bu cezanı çeke bilecek qeder güclü deyilem..
Dedi, belindeki silahı çıxarıb ona uzatdı.. Qetiyyetle.
-Eyer ölmekde qerarlısansa arxanda yaşayan ölü buraxma, evvelce meni vur..
Dedi.. Fidan qardaşının elindeki silahı aldı.. Boş nezerlerle elindeki silahı izledi. Ve bir an sonra silahı yere atıb qardaşının boynuna sarıldı. Göz yaşlarını serbest buraxarken..
-Baĝışla meni qardaşım..
Deye pıçıldadı. Ìntihar etmek çıxış yolu deyildi, üstelikde günah idi.. O bunu gec olmadan anlamışdı.. Özünü toplayınca Murad'ın anası
  Zehra xanımın yanına gedmiş, onlara qezebli olmadıĝını bildirmişdi.. Sonra da Asya'nı görmeye getmişdi..
Her şey öz yoluna düşerken bir tek Şamil sevdiyi qadından ayrı düşmüşdü.. Ve bir hefte sonrasında ikisinin de qelbinde peşmanlıq ve hesret hakim olmuşdu
Elini masaya uzatdı, bir neçe saat önce qoyduĝu qedehi tapa bilmedi, eli masanın üstünde gezdi... Amma bir fayda vermedi, gözlerini zorla açdı. Otaĝa düşen gün işıĝı gözlerini yandirdi, qolunu gözlerinin üstüne örtdü.. Yerinden qalxa bilmedi narazı halda mızıldandı.. Yorĝun idi, heyatı boyunca heç bu qeder çaresiz hiss etmemişdi özünü.. Boĝulurdu, o qara gözleri görmediyi her gün, biraz daha qaranlıq olurdu heyatı.. Onun
qoxusu üçün, nefesi, gözel üzü, üçün darıxmışdı.. Hetta ona qezeb qarışıq nifretle baxan qara gözleri üçün bele darıxmışdı.. Bir insanın, başqa bir insanı bu qeder çox sevmesi normal idi mi? O, qara gözlerin esiri olmadan önce nece yaşadıĝını unutmuşdu.. Qezebine göre deli kimi sevdiyi qadını itirmişdi.. Hele üstelik o qadın onun doĝulacaq körpesinin anası olacaqdı... Ne acı hal..
Uzun iller idi, aile hesreti çekirdi indi ise... Ìndi ise lenete gelmiş qezebine göre son şansını da itirmişdi.. Daha mübarize aparacaq gücü qalmamışdı.. Bir neçe defe onu görmeye getmek istemişdi, amma gede bilmemişdi.. Qorxmuşdu.. Ne gülünc deyil mi, her kes ondan qorxardı o ise bir qadının onu görmek istemeyeceyinde
qorxurdu.. Onu incitmekden qorxurdu, qezebine yenilmekden... Bu bir heftede içkide axtarmışdı tesellini, sehv yolu seçmişdi yene.. Ìçki deyildi mi, bütün hadiseleri bele çıxılmaz hala salan? Amma başqa yol tapa bilmemişdi...
-Şamil..
Qulaĝına dolan ses, çox yaxından gelirdi.. Bu bir neçe günde Azad'dan başqa heç kimin sesini eşitmemişdi, ve indi çox yaxınında eşitdiyi tanış ses onu sarsıtdı. Eşitdiyi sesin sahibini görmek üçün gözlerini açmaĝa çalışdı.. Etrafda her şey bulanıq olsa da, bir tek qara gözleri aydın görürdü. Dodaqlarını xefif bir tebessüm sararken gördüyünün heqiqet olduĝuna inanmırdı.
-Bütün ömrümde gõrdüyüm en gözel yuxu budur..
Deye pıçıldadı, qarşısındakı qadının dodaqlarında xefif bir tebessüm vardı. Genc adamın gözlerinden bir damla yaş süzüleken..
-Sene toxunsam gedmezsen ki?
Deye soruşdu, Genc qadının qara gözlerinden yaşlar dodaqlarına doĝru yol açarken başı ile "yox" dedi. Ve
-Getmerem.
Deye pıçıldadı. Genc adamın bir eli onun qara saçlarına toxunarken keder dolu bir sesle..
- Yuxuda bele olsa yanımda qal, getme xahiş edirem..
Dedi..
Şamil bunun yuxu olduĝunu düşünse de bele deyildi, Fidan'ı qarşısında gördüyünde Asya ne edeceyini bilmemişdi.
Yanındakı qıza baxa bilmemişdi. Evin arxasında qurulmuş kiçik masa arxasında oturumuşdular, bir müddet ikiside susmuşdu. Asya, başını qaldırıb Fidan'ın üzüne baxa bilmemişdi.. Utanc duyurdu, bu qızın başına gelenlere mane olmadıĝı üçün özünü günahkar bilirdi. Elleri üstüne qoyulan elde sabitlendi baxışları. Qelbinde mena vera bilmediyi qorxu vardı. Bu qızın en aĝır sözlerine hazırlamışken özünü, Fidan'nın bu hereketi Asya'nı
teccüblendirmişdi.
-Niye üzüme baxmırsan Asya?..
Eşitdiyi sual ile başını qaldırıb qarşısındakı qızın gözlerine baxdı.. Onun gözlerinde kederden, şefqetden başqa heç bir şey yox idi.. Ne qezeb, nede nifret.. Fidan üreyinde nifret böyüde bilmeyecek qeder mesum bir insan idi..
-Meni baĝışlaya bileceksen mi Fidan?
Deye soruşdu, sesi titreyerken göz yaşları yanaqlarını islatdı.. Fidan ise onun elini sıxdı, bir elini tam olaraq istifade ede bilmediyi üçün bu hereketi bir eli ile etmeli olmuşdu.
-Beli, senden incimişem amma meni ziyarete gelmediyin üçün incimişem..
Fidan bu sözleri söylerken dodaqlarında xefif bir tebessüm vardı.. Gözleri evvelki sevincini itirse de, üzü mehriban ifadesini mühafize edirdi.. Bu tebessüm onun qelbini heyecanla doldurarken.
-Men qorxdum...Meni görmek istemezsen deye düşünmüşdüm..
Deyerken helede sesi titreyirdi..
-Men her şeyi bilirem Asya, Zehra xala mene her şeyi danışıb..
Dedi, Fidan yeni yeni özüne gelmişdi, özüne gelir gelmez ilk işi, Murad'ın anası ile görüşmek olmuşdu ve ondan her şeyi öyrenmişdi.. Fidan önündeki çaydan bir udum içib baxışlarını etrafda gezdirdi.
-Çox gözeldir buralar, insana sakitlik bexş edir..
Amma Asya, daha bura senin evin deyil... Evine dön, qardaşımın sene ehtiyacı var.. Onun veziyyeti heç yaxşı deyil.
Bu sözler genc qadının üreyinde izahı mümkün olmayan bir qorxu yaradarken telaşla.
-Ona ne olub?
Deye soruşdu..
Asya, Fidan'ın sözlerinden sonra bura nece gelmişdi bilmirdi. Qarşısındakı adamın yorĝun üzünde sabitlenmişdi baxışları.. Onun elleri saçlarında dolaşarken Fidan'ın son söyledikleri
qulaqlarında tekrarlandı. "-Sen onun güclü görünmeyine baxma,
valdeyinlerimizin vefatından sonra heyat en çox ona qeddar davrandı. Her zaman bizim üçün özünü feda etdi.. Azad'ın xoşbextliyi üçün etdiyi fedakarlıĝı menim üçün etmesini istemirem.. Onun en çox sene ehtiyacı var.. Xahiş edirem yalnız
buraxma onu.."
Bir damla yaş süzülerken gözlerinden gülümsemeye çalışdı..
Heyat yoldaşının gözlerine baxaraq..
-Bu yuxu deyil.. Men geldim.
Deye pıçıldadı. Qelbini saran heyecanla yerinden qalxan genc adam yanında oturmuş qadının üzünü elleri arasına aldı.. Helede bunun yuxu deyil, heqiqet olduĝuna inana bilmirdi.
-Asyam..
Deye bildi, onun alnından öpdü, Aman Tanrı'm bu qoxu olmadan nece yaşaya bilmişdi?.. Bu qoxu nefes demek idi. Alnını onun alnına qoyaraq.
-Asyam meni baĝışlaya bileceksen mi?
Deye soruşdu.. Gözlerini onun gözlerinden ayıra bilmezken, gözlerinden axan yaşların ferqinde bele deyildi. Heyecan qelbini esir ederken, bunun yuxu olmadıĝını beyni qebul ede bilmirdi..
Asya ise baxışlarını yere dikdi, titrek sesle
-Sen meni baĝışlaya bileceksen mi?
Deye soruşdu. Bu sesdeki keder genc adamın qelbini parçalayarken alnını onun alnından ayırdı. Zerif bir hereketle çenesinden tutub xanımının başını qaldırdı.
-Hansı günaha göre seni baĝışlamalıyam Asyam..
Bütün günahlar mendedir..
Asya, qara gözlerini heyat yoldaşının gözlerinde sabitledi.
-Axmaq olduĝum üçün, senin üreyini göre bilmediyim üçün.. Men seni sevmek isteyirem.. Yalvarıram meni buraxma...
Sözler titrek dodaqları arasından zorla çıxırdı..
Qelbinde heyecan hakim idi.. Sevmek isteyirdi, sevmeyi öyrenmek isteyirdi. Şamil xanımını qolları arasına alaraq, möhkem sarıldı ve qoxusunu içine çekdi..
-Yaşamaq üçün sene ehtiyacım var...
Dedi.. Yaşamaq üçün bu qadından başqa heç ne lazım deyildi ona.. Kiçik divanda ne qeder bu veziyyetde oturdular bilmirem.. Asya, başını heyat yoldaşının sinesine qoyub gözlerini yummuşdu..
Sakitlik bu idi, xoşbexlik, seadet bu idi.. Gözlerini açdı. Bura gelereken Fidan ona Şamil'in neçe gündür yemek yemediyini söylemişdi.. Heyat yoldaşının qollarından ayrılıb.
-Sene yemek hazırlayım...
Dedi, yerinden qalxmaq isterken Şamil elinden tutaraq onu saxladı. Bu qadını gördüyü günden bura yanından ayırmadıĝı qırmız örpeyi yastıĝının altından götürerek onun saçlarına örtdü..
-Asyam, men seni gördüyüm gün seni buraxmayacaĝıma and içmişdim.. Sadece seninde bunu istemeyini gözleyirdim..
  Dedi, gülümsedi, onun sert üzūne tebessüm çox yaraşırdı.. Asya, ise heyat yoldaşının onun saçlarına örtüyü örpeyi tanımış, o gün qarşılaşdıĝı üzüne doĝru dürüst baxmadıĝı adamın Şamil bey
olduĝunu anlamışdı... Zamanla oda heyat yoldaşı kimi sevmeyi öyrenecekdi...
ALTI ÌL SONRA (13.May.2014)
Kiçik baxçadakı rengbereng güller xalça üzerindeki naxışlara benzeyirdi.. Aĝacların arasında qurulmuş masa arxasında eyleşen adam elindeki çaydan bir udum içerek, her yerinde öz emeyi olan kiçik evini izleyirdi. Bir vaxtlar ona bir gün çox xoşbext
olacaĝını deseler o buna gülerdi... Ìndi ise özünü dünyanın en xoşbext adamı olaraq hiss edirdi...
Quşların sesini dinleyerek gözlerini yumdu. Derin bir nefes alaraq temiz havanı ciyerlerine çekdi..
-Ata...
Yanında eşitdiyi sesle gözlerini açdı.. Yanında dayanaraq onun elinden tutan balaca qızına baxdıĝında dodaqlarını gözel bir tebessüm sardı. Balaca qızcıĝaz telaşla..
-Anama ne ise oldu..
Dedi, qızının sözleri ile genc adam telaşla yerinden qalxıb eve doĝru yüyürdü..
Xestexananın uzun dehlizinde keçen saatlarda tek deyildi, balaca qızı ve ailesi de onun la idi.. Otura bilmirdi, dehliz boyu o baş, bu baş gezirdi. Qardaşının sesi ile olduĝu yerde dayandı.
-Belke oturasan Şamil, başımız herlendi..
Azad gülümseyerek Şamil'in qezeb dolu baxışlarına mehel qoymadan Kübra'ya baxdı.. Ìstehza dolu bir sesle.
-Ele bil, uşaĝı Asya yox, bu dünyaya getirir..
Dedi.. Şirin bir qehqehe etrafa yayılarken qapı açıldı. Otaqdan çıxan hekim.
-Gözünüz aydın oĝlunuz oldu, ikisi de yaxşıdır. Birazdan göre bilersiz..
Dedi.. Evlerine ikinci körpenin gelişi sevinclerini iki qata çıxarmışdı.. Aradan keçen altı ilde xanımına olan sevgisi bir damla bele olsa azalmamışdı.. Xanımının da onu sevdiyini bilirdi. Amma heç vaxt "Sevdiyini" söylememişdi.. Dodaqları demese de gözleri bunu her gün deyirdi.. Eve körpe sevinci yayılarken genc adam qapı önünde oturmuş qızının aĝladıĝını gördü... Keçen bir heftede qızı çox kederli olmuşdu.. Qızının yanına oturaraq
-Meleyim niye aĝlayırsan..
Deye soruşdu..
-Siz daha meni sevmirsiz.. Şahin'i sevirsiz..
Dedi balaca qız, bu sözler genc adamın dodaqlarında içden bir tebessüm yaradarken balaca qızını qucaĝına aldı.. Qara gözlerinden axan yaşları silib yanaĝından öpdü, ve qulaĝına
eyilerek.
-Men seni ananı sevdiyimden daha çox sevirem..
Deye pıçıldadı.. Dünya üstünde Asya'dan daha çox sevdiyi bir insan vardı.. Oda bu adının eksine olan balaca şeytan idi... Heyatının bu qeder gözel olacaĝını düşünmemişdi. Sanki hayat 25 ilin sonunda ona çekdirdiyi ezabların evezini böyük cömertliyle ödeyirdi.. Ve o bunları itirmekden qorxurdu..
Ìki övlad vermişdi sevdiyi qadın ona. Xoşbext bir aile.. Bu uzun iller boyunca bu gözel qadın heç onu üzmemişdi.. Beşiyi başında dayandıĝı körpeni izledi.. Anasına benzeyirdi..
-Sene benzeyir..
Deye pıçıldadı, ve yataqda yuxuya dalmaĝa hazırlaşan xanımına baxdı..
-Sene benzemesini daha çox isterdim..
Dedi, genc qadın.. Mesum körpenin yanaĝına kiçik bir öpüş buraxıb yataĝın kenarında xanımının yanında oturdu ve onun gözel üzünü izledi.. Onun alnından öperek.
-Teşekkür edirem..
Dedi, Asya heyat yoldaşına mehriban nezerlerle baxarken.
-Ne üçün teşekkür edirsen?
Deye soruşdu..
-Varlıĝın üçün, heyatımda olduĝun üçün.. Meni dünyanın en xoşbext insanı etdiyin üçün..
Dedi, ve gözel arvadının dodaqlarını hesret dolu bir öpüşle esir ederken diger otaqdan balaca qızının sesi geldi.. Ìkisi de güldü.. Genc adam arvadına hesretle baxarken..
-Bizim tecilli bir qız daha dünyaya getirmeyimiz lazımdı, bu şeytana bacı lazımdır ki, bizden el çeksin..
   Bu sözler xanımının dodaqlarında tebessüm yaradarken yanaqlarını qızartmışdı.. Şamil, çaresizlik içinde xanımından ayrılaraq yerinden qalxdı.. Bu an Asya elinden tutaraq onu saxladı..
-Şamil, men sene Tesekkur edirem, mene sevmeyi, aile olmaĝı öyretdiyin üçün... Men... Seni çox sevirem..
Dedi..
...Sonrası ise uzun bir xoşbextlik hekayesidir...