Sevdalı Gelin.

8-ci Bölüm.

Derin bir nefes alıb,
-Sadece eşyalarımı götürmeye geldim..
Dedi, qarşısındakı qadının çaşqın baxışları altında, yavaş addımlarla dolaba yaxınlaşdı. Ona aid olan eşyaların bezilerini götürerken arvadı olan bu qadının baxışlarını küreyinde hiss edirdi. Dolabın
qapısını baĝlayaraq qapıya doĝru addımladı..
-Gecen xeyre.
Dedi, sebebini bilmese de, sesi titremişdi.
-Geceniz xeyre.
Eşitdiyi sesle olduĝu yerde dayandı. Derin bir nefes alaraq gözlerini yumdu, sözleri ile bu qadını incitmekten qorxduĝu üçün bir nece saniye gözledi. Arxaya çevrilmeden,
-Asya, senden bir şey xahiş ede bilerem mi?
Dedi, genc qadın ne deyeceyini bilmez halda heyecan içinde onun küreyini izleyerken, udĝundu sesinin çıxması üçün dua ederek,
-Buyurun.
Deye bildi, bu adamdan helede qorxurdu, yaşadıqlarından sonra bu qorxu yersiz deyildi.
-Biz düşmen deyilik Asya, mene nifret ede bilersen bu meselede acizem. Amma xahiş edirem mene, siz deye müraciet etme...
Genc qadın qarşısını ala bilmediyi teccüb hissi ile ixtiyarsız.
-Niye?..
Deye soruşdu.. Niye, heqiqeten göresen niye bu qadın ona her defe siz deyende onun qelbinde birşeyler qırılırdı? Eslinde bir cavab var idi, "Sene yad olmaq mene ezab verir...." bu qeder sade.. Bu cavabı heç cür vere bilmezdi. Aralarındakı yad münasibetin günahkarı o özü idi, indi ise şikayet etmeye onun haqqı yox idi. Dodaqları titredi. Dilinin ucunda olan bu cavabı udaraq, derin bir nefes aldı.
-Sebebsizdir...
Dedi, sustu... Ne qeder aciz idi... Dodaqlarını acı bir tebessüm sardı.
Genc qadının "yaxşı" deye pıçıldaması ile genc adam otaĝı terk edib qapını baĝladı. O otaqda tek qaldı... Bu ne idi bele?. Bu gün olan her şey onu teccüblendirirdi Gece paltarlarını geyinerek yataĝa uzanıb gözlerini yumdu.. Axı bu qısa müddetde bu adamı deyişen ne idi?.. Belke de, bu adam her zaman bele imiş, sadece o bilmirdi?... Dodaqlarını acı bir tebessüm sardı. Heyat yoldaşı idi bu adam, artıq üç gün idi bu adam onun qanunu eri idi. Amma onun haqqında heç bir şey bilmirdi, sevdiyi veya sevmediyi şeylerini, xasiyetini, hisslerini, düşüncelerini... Ne qeribe bir hal idi bu.. Gözlerini açıb baxışlarını tavana dikdi. Qarşısında yalnız heyat yoldaşının gözleri var idi.. Bu baxışlarda gòrdüyü şey ne idi bele?. Çox aydın görünen şeyin, menasını oxuya bilmirdi. Qapalı bir qutu idi bu adam onun üçün... Açmalı mı, yoxsa baĝlı mı buraxmalı olduĝuna qerar vere bilmirdi.
Gözleri önündeki menzereni silmek üçün gözlerini tekrar yumdu. Amma fikirlerden yaxa qurtara bilmirdi. O baxışlar fikirinden çıxmırdı... Şam yemeyi vaxtı bu adamın gözlerinde mesumiyyet
görmüşdü... Mesumiyyet... Ne qeder böyük ziddiyet.. Kinayeli bir tebessüm sardı dodaqlarını. Ferqinde olmadan bu gün yalnız ve yalnız heyat yoldaşı haqqında düşünmüşdü. Gün sonunda ise
yalnız onun baxışlarını xatırlayırdı.. Bu gün olanlar onu çox yormuşdu.
Her şey necede qeribe baslamışdı.. Doĝru adamla yanlış şertler altında qarşılaşmışdı belke de, derin bir nefes aldı.
"Allah'ım könlümde olanı haqqımda xeyirli ele , haqqımda xeyirli olanı könlüme razı.."
Deye pıçıldayaraq, derin bir yuxunun qollarına buraxdı özünü...
  Elindeki kiçik bardaqda buĝlanan çaya baxarken, fikir dünyasına qerq olmuşdu. Tek oturduĝu bu masa da quş sütü eksik idi.. Beyninde qeribe fikir yaranarken dodaqlarını istehzalı bir tebessüm sardı. Göresen bu adamlar bu qeder yemeyi nece yeyirler deye, düşünerken özünün de artıq bu insanlardan biri olduĝunu xatırlamışdı... Tam yanında eşitdiyi sesle fikirleri bir kenara buraxaraq masanın bir addımlıĝında dayanan xidmetçi qıza baxdı. Onun sual dolu baxışlarından xidmetci qız qarşısındakı qadının onu eşitmediyini anlayaraq sualını tekrar etdi.
-Bir emriniz varmı xanımım..
Bu qızın üzünde dolaşarken baxışları üreyini qeribe bir hiss saraken gözleri doldu. Bu qız onunla eyni
yaşlarda olardı, ve ona xanımım deyirdi.. Özünü ele almaĝa çalışaraq.
-Otur Sevda..
Dedi, teklik onu sıxırdı.. Evveller o bu hissi bilmirdi, refiqeleri Feride ve Ayten onu heç tek buraxmazdı. Bir müddet tereddüd etdikden sonra Sevda, masa arxasındakı stullardan birinin tam kenarında
oturdu. Baxışlarını bu qızdan ayıra bilmeyen genc qadın derin bir nefes alaraq söhbet üçün mövzu axtararaq.
-Neçe yaşın var Sevda?
Deye soruşdu,
-21 yaşım var xanımım...
Teccübünü gizletmek üçün qarşısındakı buĝlanan çaydan bir udum aldı. Bu qız ondan böyük idi, ve onu inciden de ondan böyük birinin ona "xanımım" demesi idi. O bu söze alışmamışdı, ve heç vaxt da alışa bilmeyecekdi.
-Ailen harda yaşayır?
Deye soruşdu, bu sual ile qarşısındakı qızın gözlerinde derin bir keder gördü. Elleri titredi, yanlış sual vermiş belke de istemeyerek bu qızı incitmişdi.. Bu qızın hekayesini bilmirdi, ve bu qızı incitmek onun dünyada isteyeceyi en son şey bele deyildi. Sadece teklik hissinden qurtulmaq bu qızla dostlaşmaq isteyirdi.
-Baĝışla Sevda seni incitmek istememişdim.
Sevda özünü tez ele alıb,
-Xanımım..
Deyecekdi ki, genc qadın onun sözünü kesdi.
-Xahiş edirem Sevda, mene adımla müraciet et.. Nece ki, men sene Sevda deye müraciet edirem.. Sende mene Asya de..
Dost, bu içine düşdüyü dünyada özüne yaxın hiss etdiyi yegane insan bu qız idi.. Ve heqiqeten onunla Dost olmaq isteyirdi. Gülümsedi.. Evlendiyi günden bura ilk defe gülümsemek üçün özünü mecbur etmemişdi. Bu tebesümü ile qarşısında eyleşen qızın gözlerindeki kederi silib apararaq onun üreyini isitdi. Bu qıza keçmişi xatırlatmamaĝa çalışacaqdı.. Birlikde boş şeylerden danışaraq metbexte günü başa vurmuşdular. Xörek bişirerken gülüş sesleri etrafa yayılmışdı.. Tek qalıb kederli şeyler haqqında düşünmediyi üçün sevinirdi.. Yeni heyatına alışmaĝa burdan başlamışdı.. Qapının döyülmesi ile elindeki işden ayrılıb
qarşısındakı qıza baxarken üreyini qeribe bir heyecan sardı...
-Xelil dayıdı, bezi şeyler almalı idi..
Deyerek, genc qız yerinden qalxaraq metbex den çıxdı.
Dodaqlarındakı zümzüme etdiyi mahnı ile ocaqdakı şorbanı qarışdırdı.
"Zifir gece içinde uykusuzun ben yine.
Aklımda eski günler avunurum derdimde..
Zaman geri dönmez ki, sevda ecel bilmez ki,
Sende öksüz kalmışım, dalım çiçek açmazki..."
Söylediyi mahnının sözlerine ehemmiyet vermezken.
-Sevda sen şorbaya duz...
Dedi sözlerini tamlaya bilmedi, arxaya çevrildiyinde qarşılaşdıĝı keder dolu gözlerle olduĝu yerde donub qaldı.
********
Bütün günü yarım qalan işleri ile mesĝul olarken bele bu qadın aĝlından çıxmamışdı.. Gözleri, qelbinin her yerinde iz buraxmışdı..
-Yene ne fikirleşirsen?
Qardaşının sesi ile fikirlerden ayrılıb qarşısındakı senedlere baxdı.. Baxsa bele heç ne anlamırdı.
-Yeni müqavile haqqında..
-Menim buna inanacaĝımı gözleyirsen?
Deyerek Azad onun sözünü kesdi...
-Inanıb veya inanmayacaĝınla maraqlandıĝım düşünmürem.
-Şamil... Qardaşıq biz... Sen unutsan da biz bir zamanlar çox semimi ve yaxın idik...
Qardaşının sesindeki keder onun üreyini parçaladı, beli bir vaxtlar çox yaxın idiler, bir birine zidd olan xasiyetleri olsa da, onlar yaxşı yola gedirdiler. O ister xarici görünüşü, isterse de xarakter olaraq
atasına benzese de... Qardaşı Azad anasının eynisi idi.. Merhemetli, duyĝusal, sakit, sebrli.. Bezen onun sebrine heyran qalırdı.. Onun yaşadıqları da elede asan şeyler deyildi... Necede darıxırdı uşaqlıq illeri üçün.. Niye axı, o özünü bu qeder geri çekerek insanlardan uzaqlaşmışdı ki?
-Şamil..
Azad'ın ona seslenmesi ile baxışlarını ona çevirdi.
-Ona pis davranma..
Qardaşının sözleri ile sanki üreyine bir ox sancıldı..
-Men onu sevirem Azad..
Deye pıçıldadı, qardaşının susaraq onu izlemesi ile yerinden qalxdı. Saat artıq yeddiye on deqiqe qalırdı.. Penceyini götürüb qapıya yöneldi, elini uzadıb qapını açmaq isterken eşitdiyi sözlerle
olduĝu yerde qaldı.
-Şamil, heqiqeten sevirsense sevgine sahib çıx... Bu hiss sadece bir defe yaşanır..
Bir an olduĝu yerde qalsa da, qapını açıb suretli addımlarla aşaĝı endi. Küçeye çıxarken derin bir nefes aldı, qaralmaĝa doĝru üz tutmuş göy üzüne baxdı..
Qardaşı haqlı idi. Sevgisine sahib çıxacaqdı, sebrle bu qadının onu seveceyi günü gözleyecekdi... Eve gelene qeder bunu düşünmüşdü, qapını açan xidmetçi qız her zaman olduĝu kimi onu
tebessümle qarşıladı..
-Xoş geldiniz Bey'im.
-Xoş gördük Sevda..
Dedi, bir an boş salonu izleyerken gözleri metbexten gelen qoxular onu özüne cekdi.. Metbexe doĝru yönelerek qapını açdı.. Qulaĝına dolan ses ile bir an üreyini heyecan sarsa da, sözlerin menasını derk edince bu heyecanın yerini keder aldı... Arxaya çevrilen qadın onu görünce susmuşdu.. Sözlerinin yerine baxışları danışmışdı...
Qorxu, ve heyecan dolu gözlerle söylediyi mahnının bu insanı qelbinde nece derin bir keder yaratdıĝını bilmeden ona baxırdı..
Genc adam ise gün keçdikce sebrli olmaĝı öyrenecekdi.. Hele de onu qarşıda gözleyen surprizler qarsısında sebire çox ehtiyacı
olacaqdı...