Sevdalı Gelin.

9-cu Bölüm

Her şey heçde göründüyü kimi deyil.. En qısa bir örnek olaraq, iki defter düşünün.. Birinin üz qabıĝında, gözel bir gül, veya gözel bir mezere resmi var, bu defteri eline alanda düşünürsen ki, içinde mütleq gözel şeyler yazılmalıdı.. Ve ikinci bir defter de, var ki, üz qabıĝı sadece bir rengdedir. Bu defteri eline alınca ise bunun içinde deyerli ne yazılmış ola biler ki, deye fikirleşirsen... Ele deyil mi? Amma oxumadan bilmezsen orda ne yazıldıĝını.. Ìnsanları tanımadan, hadiseleri bilmeden onların ne yaşadıqlarını, ne hiss etdiklerini bilmek imkansızdır.. Bax bu sebebdendir ki, heyatda heç bir şey göründüyü kimi deyil.. Aradan tam, iki hefte keçmişdi... Her şey tamam başqa hal almışdı..
Genc qadın aradan keçen günlerde üreyinde yaranan boşluĝun sebenini anlamazken, ilk günkü qeder ezab vermirdi keçmişi... Fikirleşmemek üçün böyük mübarize aparırdı, bu eve, bu heyata yavaş yavaş öyreşirdi.. Öyreşe bilmediyi tek şey heyat yoldaşı olan adam idi... Ruhunda hiss etdiyi baxışların sahibi idi.. Helede yad idi bu adam ona, elinde deyildi, bagışlaya bilmirdi, bacarmırdı.. Bu adamın ona etdiyi şeyi unuda bilmirdi.. Son günlerde aralarında evvelkinden daha başqa bir soyuqluq yaranmışdı. Hadiseler yer deyişmişdi sanki. Ìndi bu adam ondan qaçırdı.. Bezen eve gec gelir, tez geldiyi vaxtlarda ise susurdu.. Bu halsebebini anlamadan genc qadının qelbini aĝrıdırdı... Axı istediyi tam olaraq bu idi, bu adamın ondan uzaq durması. Zamanın nece keçdiyini yalnız teqvime baxınca anlamışdı. Her günü eyni hadiselerle keçdiyi üçün günlerin sayını unutmuşdu. Anasını görmeye getdiyi günden bura iki hefte keçirdi.. Bu müddet erzinde Sevda xaric heç kimle danışmamışdı.. Bu adamın suskunluĝu ona qeribe gelirdi halbu ki, ilk günler bu adam özü onunla danışmaĝa can atırdı..
Heyat yoldaşından helede qorxurdu, sebebini bilmirdi amma bu adamı görünce qarşısını ala bilmediyi bir titreme sarırdı bütün bedenini.. Yad insanlar idi onlar, bezen özünü qefese salınmış
kömeksiz, yaralı bir quş kimi hiss edirdi... Sevda, ve oxumaqdan bezmeyeceyi kitablar olmasaydı o mütleq deli olardı. Sevda ile boş şeylerden danışaraq, metbexte yemek hazırlamaq ona yaxşı tesir edir, her şeyi unudurdu... Yazın xoş nefesi torpaĝı canlandırarken onun qelbinde helede qış hökm sürürdü.. Bu qarmaşıq heyatında onu en çox maraqlandıran heyat yoldaşı idi, bu adam onun üçün qapalı bir qutudan ferqsiz idi, ve o bu qutunu açmaĝa cesaret etmirdi. Qorxurdu...Bezen cesaret edib Sevda'ya bu adam haqqında sual vermek isteyirdi amma bu sadece bir an davam edirdi. O qorxu hissine yenilib susurdu. Bu evin gözel olduĝunu yeni yeni, anlayırdı.. En çox sevdiyi yer ise pencere önünde qoyulmuş kreslo idi. Oradan bütün baxça aydın görünürdü. Bezen kresloda oturub saatlarca bu baxçanı izleyirdi.. Gözel çiçekler ekmek isteyirdi, amma ne gücü nede cesareti çatırdı. Bu aralar yuxudan gec oyanırdı, getdikce tembel olurdu.. Qelbi kimi, heyatı da tör,töküntülerden ibaret idi, ve o heç cür heyatını seliqeye sala bilmirdi....
******************
"Zifir gece içinde uykusuzun ben yine.
Aklımda eski günler avunurum derdimde..
Zaman geri dönmez ki, sevda ecel bilmez ki,
Sende öksüz kalmışım, dalım çiçek açmazki..."
Qulaĝında tekrar eden sesle gözlerini yumdu, oturduĝu yerde derin fikir dünyasına dalmış genc adam son iki heftede daha çox içine qapanmışdı. Düşündüyü qeder asan olmayacaqını bilse de bu
qeder çetin olacaĝını bilmirdi... Ne qeribe idi heyat, bir vaxtlar atasının etdiyi sehfleri indi o özüedirdi.. Bir ay evvele qeder atasına qarşı hiss etdiyi qezeb hissini artıq hiss etmirdi... Ìndi ise bu qezeb yalnız onun özüne idi, bilirdi ki, onun qezeblenmeye haqqı yox idi. Çox uzaq keçmişde qalan hadiseler tekrar olunurdu.. Oda atası ile eyni şeyleri yaşayırdı... Xatireleri onu çox iller evvele apardı. Anası hedsiz gözel bir qadın idi, eyniyle Asya'nınkı kimi iri qara gözleri vardı. Bu gözler istenilen insanı heyran edecek qeder gözel idi... Anasıda atası ile sevgi hissi olmadan ailesinin isteyi ile evlenmişdi.. Atası anasını deli kimi sevse de, heç vaxt onun qelbini qazanmaĝa çalışmamışdı.. Onu neyese mecbur ederek özünü sevdire bileceyini düşünürdü... Ìller önce yaşanan bir hadise onun hafizesinde derin bir iz buraxmışdı.. Sakit bir payız axşamı idi, yataĝında uzanıb yuxuya dalmaĝa çalışırdı... Aşaĝı mertebede gelen sesler ona gözlerini açmaĝa vadar etdi. Maraq hissine yenilib yataĝından qalxdı.. Qapını acaraq pillekenin ilk pillesine yaxınlaşaraq, aşaĝıda baş verenleri izlemeye başladı... Ìlk defe idi atası ile, anasının dalaşdıĝını görürdü..
Anasının dodaqlarından çıxan "Seni heç vaxt sevmemişem, heç vaxt da sevmeyeceyem..." sözleri helede qulaqlarında idi.. Sonra ise yanaĝına enen zerbe ile, susmaq mecburiyyetinde qalmışdı zavallı qadın... Sevmemişdi erini... Eri de heç vaxt özünü sevdirmeye çalışımamışdı. Ìlk defe heyat yoldaşına el qaldıran adam evi terk etmişdi.. Mülayim, sakit xasiyetli sebirli qadın 17
ilin sonunda çekdiyi ezablara döze bilmeyerek bu hadiseden üç gün sonra intihar etmişdi. Özünü asmışdı.. Arxada üç körpe uşaq, ve bir yaralı müqessir adam buraxdıĝını bilmeden hekayesini
öz eli ile tamamlamışdı... Bu hadiseden bir neçe hefte sonra eri de avtomabil qezasında helak olmuşdu.
Gözlerini açdı... Keçmişin qaranlıq sehifelerinden ayrılarken bir damla yaş süzüldü gözlerinden. Dodaqlarını acı bir tebessüm sardı.. Atasının rolunu o tehvil almışdı.. Onu sevmeyen bir qadını
özüne mehkum etmişdi... Bu sebebden di illerce sevgiden uzaq qaçması, bu sebebdendi insanlardan uzaqlaşması.. O taleyinden qaçmışdı, atası kimi olmaq istemese de, getdikçe ona
benzediyini hiss edirdi.. Telefonun sesi onu xeyal aleminden ayırdı, telefonu açar açmaz qardaşının şen ve mehriban sesini eşitdi..
-Men axtarmasam heç qardasını yadına salmayacaqsan....
Deyerek, o öz küskünlüyünü bildirdim. Genc adam, yorĝun bir sesle..
-Meni ki, tanıyırsan...
Dedi, istehzalı bir qehqehe geldi telefonun diger terefinden...
-Duyĝusuz, ruhsuz, qelbsiz Şamil bey'i kim tanımır ki?
Yer deyişdiler sanki, bu sefer o kinayeli bir qehqehe çekdi.. Onun nece ezab çekdiyini heç kim bilmirdi... Her kes üçün o duyĝusuz, qelbsiz biri idi.. Heyatın sehnesinde ona insanların gözünde
sadece pis adam rolunu layiq bilmişdiler.. Oda öz rolunu çox gözel oynayırdı... Heç kim onun üreyi ile maraqlanmamışdı.. Daha doĝrusu o özü buna imkan vermemişdi.. Bir anlıq davam eden qehqehe tez soldu.. Susdu.. Onun susması ile Azad zeng etmeyinin sebebini açıqladı.
-Seher size nahara geleceyik, Kübra Asya'nı görmek isteyir..
Oda Asya'nı görmek isteyirdi, qoxusunu duymaq, ona sarılmaq amma mümkün qeder ondan uzaq durmaĝa çalışırdı.. Onu incitmekden qorxurdu, ona zerer vermekden.. Bir gün Asya'nın da anası kimi intihar etmesinden deli kimi qorxurdu...
***********
Genc qadın göy üzündeki bir neçe ulduzdan baxışlarını ayıra bilmirdi. Her şey qaranlıĝa bürünmüşdü, gözlerine yuxu getmemişdi. Elindeki kitaba baxdı, fikirlerini heç cür bir yere toplaya bilmirdi. Gözü divardakı saata sataşdı. Artıq ikiye on deqiqe qalırdı. Sevda şam yemeyinden sonra, işlerini bitirib yuxuya dalmışdı, o ise heç cür yata bilmirdi. Bu evde kitab ve tv xaric heç bir meşĝuliyyet yox idi. Genc qadın üreyini saran
telaş hissini mena vere bilmirdi, açıqcası üreyindeki heç bir hissin menasını aça bilmirdi. Ayaĝa qalxaraq kitabı refe qoyaraq metbexe yöneldi. Çay qoyub ocaĝın yanında gözlemeye başladı. Qarmaşıq fikirler beynini meşĝul ederken,.saat iki olmasına baxmayaraq heyat yoldaşının bu qeder gec gelmesi onu narahat edmişdi. Bedenini qeribe bir titreme sardı, "Belkede sevgilisinin
yanındadır.." bu fikir ile üzünü kinayeli bir tebesüm sardı.
-Mene ne...
Deye pıçıldayaraq, hazırladıĝı çaydan bir bardaq süzüb metbexden çıxdı.. Pillekenin üç addımlıĝında gördüyü adamla olduĝu yerde qaldı... Genc adam, qarşısındakı qadını izledi.. Eyninde aĝ pijamada o çox şirin görünürdü. Üreyini qarşısını
ala bilmediyi hesret hissi sardı. Çiynine daĝılmıs qara uzun saçları, qara iri gözlerinin kölgesinde qalmışdı... Qarşısındakı qadına doĝru bir neçe addım atdı, aralarında qısa bir mesafe buraxıb dayandı. Bu sebebden bu iki heftede eve gec gelmeye çalışması. Bu qara gözler bu qeder mesum baxarken o hisslerine nece mane ola bilerdi ki? Bu qadından nece uzaq dura bilerdi ki?
Bir elini uzadıb üzüne düşen saçlarını kenara çekdi.
-Asya...
Heyat yoldaşı olan bu adamın sesinde duyduĝu nida ona başını qaldırmaĝa vadar etdi. Bu adamın gözlerinde gördüyü şeyi ruhunda hiss edirdi. Elinde titreyen bardaĝı onun elinden alan genc adam kiçik dolabın üstüne qoydu.. Qarşısındakı adamın bele suskun dayanması onu qorxudurdu. Bütün bedeni titreyirdi..
-Sen çox gözelsen..
Deye pıçıldadı, genc qadının qara gözleri onun sert baxışlı gözlerinde sabitlendi.. Qarşısında kı qadından gözlerini ayıra bilmirdi, iki hefte evvel ona nifretle baxan gözlerde qeribe bir
ifade donmuşdu.. Bir eli onun ince belini sararken, dodaqları arasında qısa bir mesafe saxladı.. Bu bal qeder şirin dodaqlara bu qeder yaxın olub da toxuna bilmemek böyük bir işgence olsa da,
dodaqları ünvan deyişdi.. Onun alnından öptü.. Bu qadını birdaha incide bilmezdi.. Eyni sehvi etmeyecekdi.. Bu qadını bir şeylere mecbur ederek heç ne qazana bilmezdi, eksine itire bilerdi.. Bu
qadın da, anası kimi ölmeyecekdi, onu tek qoymayacaqdı..
Onu boĝan keder hissine mehel qoymadan qolları arasındakı qadına sarılaraq qoxusunu içine çekdi..
Heyat... Heyat bu idi, bu qoxuda idi.. Onun bu qoxudan, bu gözlerden, bu sesden, bu qadından başqa heç bir şeye ehtiyacı yox idi.
-Asya...
Sesi boĝuq çıxmışdı.. Derin bir nefes aldı.
-Senin qoxunu sevirem..
Deye pıçıldadı... Sevirdi bu qadının nifretini bele sevirdi..
Bu bir kelime genc qadını her şeyden uzaqlaşdırdı. Sevirdi..?
Bu adam " onun hissleri ile maraqlanmadıĝını" söyleyen adam deyildi.. Genc adam qısa bir tereddüden sonra, ondan ayrılıb pillekenlere doĝru yöneldi.. Arxaya baxmadan,
-Gecen xeyre qalsın...
Dedi, genc qadın eşitdiyi sesle özünü ele almaĝa çalışaraq.
-Seninde..
Deye pıçıldadı...
********
Gözlerini açdı, bir müddet hereketsiz qaldı, otaĝa düşen gün işıĝı ile yerinden qalxdı. Artıq saat on idi, bu bir neçe heftede o ilk defe idi bu qeder yatırdı.. Hem fiziki, hemde menevi cehetten çox yorulmusdu.. Her şey içinden çıxılmaz hal almışdı.
Aşaĝı endi, salonda qurulmuş süfreye biraz teccüble baxarken arxada eşitdiyi sesle qulaqlarına inana bilmedi.
-Sabahın xeyir..
Bu sözleri söyleyen onun arvadından başqası deyildi.
Seher yemeyi boyunca bir an bele olsa bu qadından ayıra bilmirdi.
Bu an tam yanında eşitdiyi sesle özünü ele aldı,
-Xelil dayı gelmişdi bey'im, dedi ki, Mürsel bey sizi tecilli görmek isteyir..
Üreyini saran narahatlıq hissi ile yerinden qalxdı penceyini götürerken gözlerini qarşısındakı qadından ayırmadan, xidmetçi qıza müraciet etdi.,
-Sevda bu axşam Azad, ve Kübra şam yemeyinde qonaĝımız olacaq..
Dedi, genc qadın evden çıxan heyat yoldaşını izleyerken bilmirdi ki, bu teccili çaġırış yaxın gelecekde bilavesite onunla elaqeli olacaq hadiselerin başlanĝıcı olacaq