Sevdalı Gelin.

12-ci Bölüm.

Asya, heyat yoldaşının sözleri ile özünü itirdi, üreyini heyecan ve qorxu sararken bedeni titredi.. Gözlerini açınca bu adamı yanında göreceyini heç düşünmeşdi. Çaşqınlıq hissinden tam qurtulmamışken. Indi ise o eve yeniden getmek, o insanların baxışlarına meruz qalmaq onu narahat etmişdi.. Bunlara alışmalı olduĝunu bilirdi, başqa yolu yox idi.. Başqa qeribe bir hiss daha vardı içinde, narahatlıq qarışıq bir telaş.. Heyat yoldaşının qezeb qarışıq keder olan gözlerinde sabitledi baxışlarını.. Bir vaxtlar bu
gözlere baxmaqdan qorxurdu.. Indi ise.. Şamil bey, xanımına doĝru bir addım daha atdı. Aralarında çox az bir mesafe buraxıb dayandı.. Bu qadına yaxınlaşanda her defe üreyini izahı mümkün olmayan heyecan sarırdı... Bu qadının gözlerinde her şey oxunurdu.. Heyecalı idi, bunu başa düşürdü. Qorxurdu da, axı onun ailesi olan bu insanlar xanımına yad idi... Elini uzadıb onun yanaqdlarını elleri arasına aldı...
-Ìstesen getmeye bilersen, getmeye mecbur deyilsen...
Öz sesini özü bele tanımadı, o qeder sakit ve mehriban çıxmışdı ki, sesi az önceki bu qadının bedenini qorxu ile titreden ses tonundan eser qalmamışdı...
Asya, heyacan ve çaşqınlıq içinde heyet yoldaşının gözlerine baxdı.. Bu insan, az önceki insan deyildi sanki... Getmek istemese de, getmeye mecbur idi.. Bu insanlar inkar etse de, artıq onunda ailesi idi. Bir vaxtlar özüne yad hesab ettiyi insanları bele qebul etmişken, niye heyat yoldaşı olan bu adamla, bu qeder yad ve uzaq idiler ki? Bedeni heyecanla titrerken derin bir nefes aldı.
Baxışlarını yere dikib,
-Men hazırlaşsam yaxşı olar..
Deye pıçıldadı, sesi titreyirdi. Kederli bir tebessümle gülümseyen Şamil bey, xanımının alnından öpdü.. Ve sakit addımlarla otaĝı terk etdi..
Tek qalınca elini üreyinin üstüne qoyaraq sıxdı, sanki yerinden çıxacaqmış kimi döyünen üreyini sakitleşdirmek isteyirdi.. Ayaqlarının sözüne baxmasını dileyerek paltarlarını deyişdi.. Aşaĝı enib seher yemeyi hazılayarken Sevda'ın evde
olmadıĝını anladı. Heyat ona yeni bir oyun hazırlayırdı.. Ve o bundan xebersiz idi... Heç kim bilmirdi, bir birine yad olan bu insanlar arasında heyatın yaratdıĝı görünmez baĝları.
Bey evini soyuq divarları arasında böyük bir telaş vardı.. Qonaq qebuluna hazırlaşan ev sakinleri, her şeyin tam olması üçün çalışırdılar.... Maşın qapının önüne dayanarken, bura ilk geldiyi
günü xatırladı.. O an hiss etdiylerinin heç birini hiss etmirdi indi.. Heyata boyun eymişdi.. Bu aile ile baĝlı olsa da, onlar haqqında heç ne bilmirdi.. Heyecanına qalib gelmeye çalışaraq maşından
endiyinde, heyat yoldaşının maraq dolu gözleri ile qarşılaşdı, baxışlarını ondan qaçıraraq eve doĝru yöneldi.. Qapının önünde dayanan vaxt heyat yoldaşının kobud elleri onun zerif elini sıxdı.. Heyecan ve qorxu ile erine baxdı.. Susdu.. Heç bir şey söyleye
bilmedi.. Şamil bey baxışlarını qapıya dikse de, xanımının baxışlarını hiss edirdi.. Buna ehemiyet vermeyerek qapının zengine basdı.. Onlar biraz tez gelmişdiler..
Asya heyecanına qalib gelmek üçün destek axtarken, bu desteyi ona heyat yoldaşının vereceyini düşünmemişdi. Fikirlerden qurtulmaĝa çalışaraq baxışlarını yavaşca açılan qapıya çevirdi. Züleyxa xanım onları görűnce dodaqlarına semimi içden bir
tebesüm yerleşdirdi.
-Xoş gelmisiniz..
Dedi, bu ses onun heyecanını biraz daha artırdı. Bu evdeki insanların neleri sevdiklerini, neleri sevmediklerini bilmirdi.. Sehv etmekden qorxurdu.. Xoş heyat yoldaşının da neleri sevib neleri
sevmediyi haqqında tesevvürü bele yox idi... Artan heyecan ile, ferqinde bele olmadan heyat yoldaşının elini sıxırdı.. Bütün bedeni titreyerken, esitdiyi sesle özünü ele almaĝa çalışdı..
-Xoş gördük Xala..
Dedi, sert ses tonu öz yerini almışdı.. Bu sesin her zaman sert tonda olduĝunu, bu sert tonun onunla elaqeli olmadıĝını yeni anlamışdı... Gülümseyerek cavab verdi qarşısındakı qadına.. Züleyxa xanım ise bir addım kenara çekilib onlara yol verdi, içeri addım atan Şamil bey, zerif hereketle onu da öz arxasınca içeri doĝru çekdi.. Baxışları etrafı dolaşdı.. Evde her kesin üzünde
sevimli bir telaş vardı.. Sabah oyanan dan sonra Sevda'nı evde görmediyinde. Onun da bu evde olacaĝını texmin etmişdi.. Qulaĝının çox yaxınında eşitdiyi sesle ixtiyarsız bir tebessüm sardı dodaqlarını...
-Qorxmana ehtiyac yoxdur, men yanındayam...
Bu adamdan deli kimi qorxarken, indi bir sözü ile bütün qorxusunu alıb aparmışdı.. Onlara yaxınlaşan Azad'ı görünce özünü toplayaraq gülümsedi... Azad, qardaşına istehzalı bir tebessümle
baxarken, Şamil bey ise sanki onu öldürmeye hazırlaşırdı... Bir eli xanımının elini sıxarken diger eli cibinde idi..
-Bu ne baxışdı Şamil, men senin böyük qardaşınam xatırlayırsan deyil mi?
Deyib güldü, sonra baxışlarını Asya'ya çevirib.
-Xoş gelmisen gelin bacı..
Dedi, Asya ise öz növbesinde ona gülümseyerek cavab verdi.. Özünü toplamaĝa çalışaraq.
-Icazenizle men Kübra'nın yanına gede bilerem mi?
Deye soruşdu... Azad gülümsedi.
-Kübra metbexdedi gelin bacı..
Dedi... Asya elini heyat yoldaşının elinden ayırarken bir anlıq onun gözlerine baxdı.. O gözlerde gördüyũ parıltı onun üreyine hakim
olarken metbexe doĝru yöneldi...
******
Heyecanla otaqda dolaşırdı, telaş ve heyecan onun gözelliyine tesir ede bilmdmişdi.. Otaĝa daxil olan qadına doĝru qaçdı..
-Züleyxa xala, Şamil geldi mi?
Deye soruşdu.
-Geldi quzum...
Dedi, qadın.. Onun saçlarını sıĝallayaraq, qorxusunu keçirmeye çalışdı...
-Üzü nece idi Xala, çoxmu hirsli idi?
-Sakit idi quzum, men heç onu bele sakit görmemişdim...
Fidan qardaşının dünen baĝıra baĝıra dediyi sözleri unutmamışdı, üstelik onu sakit olub, onun evliliyine razılıq vereceyine inanmırdı..
Qardaşının sözlerinin bu evde en az babasının sözleri qeder keçerli olduĝunu bilmesi onun qorxusunu artırsa da, qerarından dönmeyecekdi...
*****
Azad'a qezeble baxan gözleri Asya'ya çevrilen vaxt etrafdakı her şeyi unuttu. Eynindeki uzun paltar, onun gözelliyine gözellik qatmışdı.. Saçlarını arxadan toplanmış kiçik bir hissesini
üzünde serbest buraxmışdı..
Asya, onun elini buraxıb metbexe doĝru yönelen vaxt, sanki onun üreyini de özü ile aparmışdı.. Bu qadından uzaqda olan vaxt özünü derin bir boşluqda hiss edirdi.. Özünü ele alıb qardaşına çevirdi baxışlarını..
-Babam evdedir mi?
Deye soruşdu.
Ovcunun içi yaş idi, xanımının zerif elleri onun kobud elleri arasında terlemişdi.. Heyecanla titreyen bedeni, ürkek baxışları ile o ne qeder de mesum görünürdü bele... Bunu düşünerken
dodaqlarını içden bir tebessüm sardı.. O harda olduĝunu bele unutmuşken Azad'ın sesi ile başını qaldırdı.. Onun ne dediyini anlamayaraq,
-Nee?
Deye soruşdu..
-Vay, Şamil bey, sen lap Mecnun olmusan ki?
Qezeble qardaşına baxsa da, onun haqlı olduĝunu bilirdi..
-Sualımın cavabı bu deyildi...
-Cavabını verdim Şamil bey, siz lütf edib eşitmek zehmetine dözseydiniz bilerdiniz ki, çox hörmetli babanız bir neçe deqiqe sonra evde olacaq... Cavab sizi qane etdi mi?
  Azad hirslenmeyi bele bacarmırdı... Şamil onun qoluna toxunaraq..
-Gel baxçada oturaq..
Dedi.. Birlikde baxçaya çıxıb böyük aĝacın altında qoyulmuş stulda eyleşdiler.
-Hava yaman gözeldir..
Azad'ın sesi onu fikir aleminden ayırdı.. Bu ara Asya'dan başqa heç bir şey ile maraqlanmamışdı.
-Kimdi, kimlerdendi?
Deye soruşdu, bu vaxt erzinde ilk defe idi bacısının evleneceyi adam haqqında sual verirdi.. Cibinden çıxardıĝı sigareti yandırdı, baxışlarını qardaşına çevirerek cavab gözledi...
-Bilmirem babam çox bir şey demedi.. Amma düzgün insanlardır. Birce onu demişdi..
Azad'ın cavabı onu qane etmese de, başını qaldırıb semaya baxdı.. Derin bir nefes alaraq gözlerini yumdu... Ve her şeyin yoluna girmesini diledi...
*****
Kübra'nın yanında eyleşib, Sevda'ın onun üçün getirdiyi çayı içen vaxt fikirinde her şeyin qarışdıĝı kimi, üreyinde de her şeyin qarışdıĝını hiss edirdi... Bu adama qarşı qeribe bir güven hissi
duyurdu.. Kübra'nın sesi onu xeyal aleminden ayırdı, baxışlarını ona çevirdi..
-Her şey yolundadır mı Asya?
Heç ne yolunda deyildi, onun heyatı onun deyildi artıq.. Ne beynindeki, nede üreyindeki şeylere hökm ede bilmirdi.. Heyatında baş verenlere sakit gözlerle baxmaqdan basqa heç ne ede bilmirdi bunlara reĝmen sustu...
-Yolundadır..
Dedi, basqa ne deye bilerdi ki?...
-Dünen solĝun görünürdün...
Kübra'nın sualları onu narahat edirdi.. Gülümsemeye çalışaraq
-Yorĝun idim..... Fidan necedir, hele onu göre bilmemişem...
Dedi, söhbeti deyişmek üçün vermişdi bu sualı..
-Yaxşı deyil..
Bu cavab onu tecüblendirdi, teccübünü gizlemeyerek.
-Niye pisdir ki?
Deye soruşdu.. Kübra qarşısındaki fincanı eline alaraq bir neçe udum çay içdi..
-Şamil bey, Fidan'ın evliliyine qarşıdır... Oda qorxur..
Susdu, ne deye bilerdi ki, o özü de heyat yoldaşından qorxurdu..
Bir neçe saat içinde metbexden cemi bir defe çıxmışdı, Kübra ile Fidan'ın otağına qalxıb ona saadet arzulamışdı.. Mürsel beyin elini öpenden sonra yeniden metbexe qayıdıb vaxt keçirmek
üçün Sevda'ya kömek etmişdi.. Hava qaraldıqca üreyini qeribe bir telaş sarırdı...
Zūleyxa xanım telesik metbexe girib heyecanla,
-Geldiler...
Dedi, son defe her şeyi gözden keçirdi.. Xidmetçi qızlara müraciet ederek.
-Biriniz Mürsel Bey üçün su aparın..
Dedi. Asya yerinden qalxaraq,
-Men apararam..
Dedi, su doldurduĝu bardaĝı götürüb metbexten çıxdı.. Salonun qapısında dayanıb derin bir nefes aldı.. Qapını açdı, bu an qarşısında oturan adamı görünce olduĝu yerde donub qaldı... Elleri titredi, gözlerine qaranlıq çökerken elindeki stekanı yere
buraxdı...  Başı herlendi ve o yere yıxalacaqken bir el onu
havada yaxaladı