Future Faces

Hey, dit is het begin van mijn verhaal en ik hoop dat jullie het leuk vinden! Ik zie graag reacties, tips en leuke ideën! Veel leesplezier<3

Proloog

Het was snikheet in het kleine kamertje. Om me heen zag ik de gespannen gezichten van andere deelnemers die zenuwachtig inzongen of gewoon stil voor zich uit keken. Ik wendde mijn blik af en probeerde me te concentreren op mijn tekst. De woorden dansten voor mijn ogen en ik dacht aan alle mensen die in de zaal zouden zitten, een paar weken geleden had ik ditzelfde liedje foutloos gezongen, met het verschil dat er toen maar 5 mensen hadden gezeten. Ik probeerde niet te denken aan het levensbelang dat ik bij de beste 3 zou zitten. Dit was de enige kans op de toekomst waar ik van droomde. Nog in mijn gedachten verzonken schrok ik op van de deur die open knalde, een vrouw met een headset op deelde mee dat we allemaal het podium op moesten komen zodat ze ons konden voorstellen. Zenuwachtig stond ik op en trok mijn jurk recht, de fantastische jurk waar ik ongeveer een uur geleden nog heel zeker over was maar nu leek hij overdreven en te strak.

Zenuwachtig liep ik achter de andere kandidaten aan en we kwamen via het kamertje achter de schermen. Overal liepen crewleden en cameramannen druk heen en weer te rennen en de vouw met de headset dirigeerde ons naar een groot gordijn waar we achter moesten wachten.

'En dan nu!-' Hoorde we de presentator voor het gordijn roepen, 'Het moment waar jullie allemaal op hebben gewacht! De gouden keeltjes die door de auditie heen zijn gekomen!' Bulderde hij en het gordijn ging half open en de headset mevrouw duwde ons naar binnen.

Even schrok ik van de felle lichten die ervoor zorgde dat ik het publiek nauwelijks kon zien maar ik herstelde me snel en zette een grote glimlach op. Een glimlach is het allerbelangrijkste Heather, mensen moeten naar jou kijken, je moet opvallen! Had Megan me op het hart gedrukt.

Toen het applaus was afgelopen begon de presentator tegen het publiek en de camera te praten maar ik luisterde maar half, niet lang daarna werden we weer teruggestuurd naar het kleine kamertje.

De headset kwam algauw een paar mensen halen voor een kort interview en ik was opgelucht dat ik niet bij de eerste groep zat.

Ik keek nog even naar de andere kandidaten. Ze waren allemaal rond mijn leeftijd maar ik schatte dat de oudsten wel een jaar of 17 waren, ze zagen er allemaal redelijk doorsnee uit: Spijkerbroek, leuk topje maar er waren een paar uitzonderingen. Zo was er een meisje met een knalroze pony en een jongen die onder de tattoos zat.

Na ongeveer een halfuur kwam de headset weer binnen. 'Oké de eerste paar kandidaten zijn al geweest en ik wil graag nu 5 nieuwe mensen voor het interview' Deelde ze mee.

Al snel was ik onderweg naar het interview samen met het meisje met de roze pony, en nerdy jongen met een enorme bril, een schattig meisje met blond haar en een ander meisje met lange bruine haren.

We werden naar een andere plek gebracht en op stoelen gezet, de headset wees het blonde meisje aan en nam haar mee naar binnen en liet ons alleen achter.

Ik zat naast het bruinharige meisje en ze stak haar hand uit.

'Hoi, ik ben Rose' Glimlachte ze. Verbaasd schudde ik haar de hand

'Hoi, ik ben Heather' vertelde ik.

'Welk liedje ga je doen?' Vroeg ze terwijl ze nieuwsgierig naar mijn muziekblad keek.

'Oh, ik ga The voice within van Christina Aguilera zingen, van toen ze nog mooie liedjes maakte' Vertelde ik.

'Ja hé, nu maakt ze alleen nog maar van die commerciële liedjes!' Beaamde Rose.

'Welk liedje ga jij zingen?' Vroeg ik

'Ik ga Time after time van Cindy Lauper zingen' Glimlachte ze en ik stak goedkeurend mijn duim op. 'Supermooi nummer!'

'Ja' Knikte ze.' Heather Price?' Riep de headset en ik sprong op.

'Jij bent aan de beurd' Zei ze terwijl ze me wenkte.

Onwennig liep ik de kamer in en de headset plantte me op een stoel die voor een groot groen doek stond. Aan de andere kant van de kamer stond een grote camera en ongeveer 6 mensen keken mijn kant op. 'Oké, ze stellen je een aantal vragen die je moet beantwoorden.' Legde de headset uit en ze verdween weer.

'Oké, we stellen je dus een vraag en die herhaal je als de camera draait. Bijvoorbeeld als wij vragen: Waarom doe je mee aan deze wedstrijd? Dan zeg jij als de camera draait: Ik doe mee aan deze wedstrijd omdat... Snapje hem?' Ratelde een man die waarschijnlijk de regisseur was.

Ik knikte.

'En we beginnen gelijk met die vraag dus dat is makkelijk!' Glimlachte hij 'Oké, ACTIE!'

Zenuwachtig plukte ik aan mijn haar. 'eeh.. Ik doe mee aan deze wedstrijd-' mompelde ik.

'CUT!' Gilde de regisseur. 'Oké meid, dat moet even anders. Je moet recht in de camera kijken harder praten en van je haar afblijven want dat zit prachtig. En een glimlach zou ook geweldig zijn!' Zei hij. 'ACTIE!'

Deze keer weerstond ik de neiging om aan iets te gaan frummelen en keek met een grote glimlach recht in de camera. 'Ik doe mee aan deze wedstrijd omdat ik al mijn hele leven zing en dit weleens de enige kans zou kunnen zijn op een studie aan de TMA' Zei ik luid en duidelijk.

'CUT!' Riep de regisseur. 'Dat was perfect! Nu wil ik graag dat je je even voorstelt. Dus hoe je heet hoe oud je bent, hoe lang je al zingt, welk instrument je bespeeld enzovoort.' Deelde hij mee. 'Klaar? ACTIE!' Opnieuw keek ik recht in de camera.

'Ik ben Heather Price en ik ben 15 jaar oud. Ik ben begonnen met zingen door mijn tante die me op mijn 6e zangles begon te geven. Sindsdien ben ik ook Piano gaan spelen en een klein beetje gitaar en krijg ik nog steeds les van die tante. Zij is dan ook degene die me hiervoor heeft opgegeven.'

'CUT!' De regisseur knikte tevreden en wees naar het groene doek. 'Ik wil dat je daarvoor gaat staan en een aantal poses aanneemt zodat we even wat foto's hebben'

Ik zuchtte, ik had een hekel aan op foto's staan.

Iemand zette de stoel aan de kant en iemand anders pakte een fotocamera .

Ongemakkelijk ging ik voor het doek staan en keek in de camera die gelijk begon te klikken.

'Je hoofd iets omhoog graag!' Zei de fotograaf en ik deed wat hij zei. Weer klikte de camera en ik glimlachte waar gelijk ook weer foto's van genomen werden. De fotograaf knikte en ik werd weer naar buiten gestuurd waar de headset op me stond te wachten. Ze pakte me bij mijn arm en ik zag nog net dat Rose naar binnen ging. Al snel kwamen we weer bij het grote gordijn. 'Ze staat klaar!' Riep de vrouw in haar headset. 'Moet ík nu?' Vroeg ik lichtelijk in paniek maar de headset gaf geen antwoord.

Het gordijn schoof open en ik hoorde dat de presentator me aankondigde. Mijn benen begonnen te trillen en ik pulkte zenuwachtig aan mijn jurk. Toen stapte ik het podium op. Een enorm applaus kwam me tegemoet en een Camera zoomde op me in dus probeerde ik zenuwachtig te glimlachen. Ik liep naar de grote vleugel die al klaarstond en ging zitten, ik klampte me vast aan de stoel en probeerde mijn zenuwen onder controle te krijgen en even concentreerde ik me op mijn ademhaling.

Het werd stil in de zaal en de lichten werden gedimd, maar ik kon me er niet toe zetten om te gaan spelen. Maar toen dacht ik aan mijn wens, die alleen waarheid kon worden door deze wedstrijd en ik dacht aan Megan die nu waarschijnlijk ergens in de zaal zat en trots naar me keek, en toen dacht ik aan Lindsey die nu ergens boven me, op een plek waarvan ik niks van afwist, naar me zat te kijken. En hopelijk óók trots op me was.

Toen begon ik te spelen.