Future Faces

Hoofdstuk 9.

Ik liep voorzichtig over het vochtige gras en keek boven me naar de donkere bladeren. Het was een drukke week geweest, na de fotoshoot  van Dinsdag hadden we op Woensdag de titelsong opgenomen en gefilmd. Het was me zwaar gevallen, maar Anderson vertelde me dat als we de eerste aflevering hadden gehad het allemaal veel rustiger zou zijn. Ik geloofde hem niet maar desondanks was het natuurlijk super vet dat ik dit meemaakte. Ik was op donderdag samen met Rose en Kate naar de stad geweest onder begeleiding van een cameraploeg en ik had vol verbazing naar het enorme billboard gekeken waar een enorme foto van mijzelf prijkte. Nou ja, van mijzelf en nog 7 anderen.  Het was alsof de droom waarin ik nu leefde steeds meer werkelijkheid werd, en we waren zelfs al door een paar mensen herkent.  Hoewel de grote filmploeg achter ons natuurlijk ook had geholpen.  Op vrijdag hadden we voor de verandering de hele dag les gehad, hoewel de kleine cameraatjes in de klaslokalen wel het nodige hadden gefilmd.  Maar die avond moesten we voor Thomas toch nog komen opdraven omdat hij ons nodig had voor de “voice over” van bepaalde stukjes.

En nu was het zaterdag en liep ik onder de grote bomen door naar het bankje waar ik had afgesproken met Logan.  Ik had een wit jurkje aangetrokken dat Kate me had aangeraden en daaronder mijn lievelingsslippers.  In de verte zag ik het bankje maar er was niemand, even was ik bang dat Logan een grapje had gemaakt maar toen ik bij het bankje kwam vond ik een briefje.

 Wacht hier!

 Stond er op geschreven en glimlachend ging ik zitten.  Plots voelde ik twee handen voor mijn ogen en ik slaakte een gil. ‘Shh!’ Lachte Logan en ik sloeg een hand voor mijn mond.  ‘Sorry, maar je liet me schrikken.’ Lachte ik en ik stond op.  Even bleef ik voor Logan staan, hij zag er leuk uit in zijn zwarte spijkerbroek en witte T-shirt.  Ik richtte me weer op zijn gezicht waarmee hij me glimlachend aankeek. ‘Je ziet er leuk uit.’ Zei hij en ik glimlachte, ‘Jij ook.’ Antwoordde ik en hij trok me aan mijn hand mee.  Het was nog licht maar in de verte zag ik de zon alweer naar beneden zakken.  ‘Waar gaan we heen?’ Vroeg ik verbaast terwijl we over het grasveld rende, ‘Dat zie je wel.’ Lachte hij. Toen stopten we voor de parkeerplaats van TMA en Logan wees naar een witte Landrover. ‘Het was eerst mijn plan om te gaan picknicken, maar het lukte me niet om eten mee te krijgen dus gaan we het iets anders doen.’ Legde hij uit terwijl hij heel galant de deur voor me open hielt. Ik ging grinnikend zitten en wachtte tot hij was ingestapt. ‘Is dit jouw auto?’ Vroeg ik onder de indruk. ‘Nee, niet echt. Hij is van mijn broer.’ Zei hij blozend. ‘Maar ik mag hem gebruiken.’  Ik glimlachte en keek naar zijn blozende wangen, hij was echt heel schattig. Logan reed de parkeerplaats af en al snel reden we over de grote weg, ik keek naar de cd verzameling en klakte met mijn tong. ‘Je broer heeft een goede muzieksmaak.’ Grinnikte ik sarcastisch terwijl ik op een reggae cd wees.  Logan schudde zijn hoofd. ‘Ik weet het, hij heeft echt een vreemde smaak.’ Verontschuldigde hij zich. ‘Ach, ieder zijn ding.’ Zei ik nuchter en hij keek me aan. ‘Wat is jouw ding eigenlijk?’ Vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op, ‘Naast de dingen waarom ik hier op school zit bedoel je?’ Hij knikte en keek geconcentreerd naar de weg. ‘Ik hou van schrijven, zwemmen en fotograferen vind ik leuk.’ Zei ik, ‘Jij?’ Vroeg ik nieuwsgierig. ‘Ik hou van zoveel!’ Lachte hij, ‘Van Basketbal tot tekenen.’ ‘Teken je?’ Vroeg ik verbaast, hij zag er niet echt uit als een creatieve jongen die schilderingen maakt van zonsondergangen. ‘Nou ja, ik schets.’ Verduidelijkte hij.   ‘Heb je wat bij je? Ik ben wel benieuwt.’ Lachte ik en ik keek om me heen of ik ergens een schetsblok zag liggen. ‘Op de achterbank.’ Wees Logan en ik greep het blok van de leren bekleding. ‘Maar, eehm.. Ze zijn niet goed ofzo hoor!’ Zei Logan snel. ‘Dat bepaal ik zelf wel.’ Knipoogde ik.

Voorzichtig opende ik het schetsblok en zag daar een gedetailleerde tekening van een vrouw, het papier was een beetje gerafeld van het vele uitgummen en weer opnieuw tekenen. ‘Wow.’ Fluisterde ik onder de indruk. Logan lachte verlegen, ‘Dat is mijn zus.’ Vertelde hij. Ik keek nog eens goed, het was alsof het meisje me recht aankeek. Ik sloeg de bladzijde om en keek recht in de ogen van een hond. ‘Aaah! Wat schattig.’ Lachte ik terwijl ik naar de tekening keek. ‘Dat is Charlie, mijn hond.’ Grinnikte hij. ‘Hij is echt heel lief.’  ‘Ik zie het.’ Grinnikte ik, snel bladerde ik door de rest van het blok maar op nog een tekening van zijn vader en van een vriend was het hele blok leeg. Ik keek hoe hij voorzichtig de auto aan de kant zette en naar buiten wees, ‘Wat wil je? Spaghetti? Pizza?’ Ik begon te lachen, buiten zag ik het allerkleinste Italiaanse restaurant dat ik ooit had gezien. Het zat ingepropt tussen een uitzendbureau en een grote winkelketen en de verf was helemaal vergeeld. Er knipperde een klein bordje dat het dicht was en alle deuren waren gesloten. ‘Je weet dat het dicht is toch?’ Vroeg ik even voor de zekerheid. Logan knikte, ‘Maar wat wil je nou?’ Vroeg hij terwijl hij de deur al open deed. ‘Doe maar Pizza.’ Zei ik. ‘Oké, blijf hier wachten.’  Zei hij en toen deed hij de deur achter zich dicht.  Ik zag dat hij naar het restaurantje rende en op de deur klopte, een kleine dikke man deed open en toen hij Logan zag stapte hij naar achteren om hem naar binnen te laten. Logan stak zijn duim naar me op en toen verdween hij naar binnen.  Verbaast wachtte ik tot hij weer naar buiten zou komen maar de deur bleef gesloten.           Ik keek om me heen in de donkere auto, ondertussen was het al donkerder geworden en de zon stond al laag aan de hemel.  Ik pakte Logans schetsboek weer en keek nog eens naar de tekeningen. Ze waren goed, heel goed. Ik bladerde door het boek en plots viel mijn oog op nog een tekening, hij stond niet voorin bij de andere tekeningen maar meer achterin, zodat je hem niet direct zag.  Verbaast bladerde ik terug en keek naar… Mezelf!  Mijn hart maakte een sprongetje, hij had een tekening van me gemaakt!   In de tekening zat ik op een bankje naar de vijver te kijken, het was hetzelfde bankje waar we deze avond hadden afgesproken.  Ik keek lang naar de tekening en pakte toen het potlood dat hij door de ringen van het schetsblok had geregen.

 Je bent lief!

Schreef ik voorzichtig in de kantlijn en legde toen het blok weer op de achterbank. Ik schrok van een klop op de ruit en zag hoe Logan grijnzend de deur open deed. Hij droeg 2 plastic tasjes en hij startte vrolijk de auto, ‘Wat heb je nou net gedaan?’ Vroeg ik lachend. ‘Ons eten opgehaald.’ Zei hij terwijl hij met zijn duim op de 2 plastic tasjes op de achterbank wees. ‘En waar gaan we nu naartoe?’ Vroeg ik terwijl ik naar de weg keek.  ‘Dat zie je nog wel.’ Antwoordde hij geheimzinnig.

Een paar minuten later remden we af en hij reed een zandpad op. ‘Waar gaan we heen?’ Herhaalde ik mijn vraag en Logan keek me grinnikend aan. ‘Wacht nou maar af!’  Even later stopte Logan bij een groot meer, het was al donker en het licht van de lantarenpalen weerkaatste op het water. ‘Wauw.’ Zei ik en ik deed mijn portier open. Logan volgde me met de plastic tasjes en een deken, en hij sloeg een arm om me heen. ‘Je hielt van water, toch?’ Vroeg hij en hij rende voor me uit naar de oever, hij spreidde de deken en klopte erop. ‘Kom, zit.’ ‘Woef!’ Zei ik lachend en ik ging naast hem zitten. Even was het stil terwijl we alle twee naar het water keken. ‘Ik kwam hier vroeger altijd met mijn moeder.’ Vertelde hij, ‘Ik had een houten boot gemaakt met mijn vader en die liet ik dan op het water drijven, op een dag dreef hij te ver weg en toen ben ik hem achterna gesprongen. Dat was de eerste keer dat ik zwom.’ Grinnikte hij.  Ik lachte zachtjes. ‘Kom, laten we gaan eten!’ Zei hij toen, de stilte doorbrekend. Ik knikte en pakte een van de plastic tasjes uit waar 2 pizzadozen uit tevoorschijn kwamen. Logan pakte een er een Italiaanse salade bij en een homp brood, het rook heerlijk. ‘Hoe heb je dit nou weer voor mekaar gekregen?’ Vroeg ik ongelovig. ‘De zoon van die man is een vriend van me.’ Legde hij uit en hij nam een hap van zijn pizza en ik volgde zijn voorbeeld. ‘Vertel nou eens hoe het zit met die soap.’ Vroeg hij naar mijn haar wijzend.  Ik grinnikte, ‘Het word gewoon een nieuw programma op LFE en ik ben een van de hoofdrolspelers.’ Zei ik kort maar krachtig, Logan knikte goedkeurend. ‘Dan hebben ze een goede smaak.’ Zei hij en hij nam nog een hap van zijn pizza. 

Plots sprong ik op en liep naar het meer toe. ‘Hé, wat doe je?’ Vroeg Logan die me achterna gerend kwam. ‘Ik heb zin om te zwemmen.’ Zei ik en ik trok mijn sandalen uit. ‘En dat ga je dus hier in deze publieke vijver doen?’ Concludeerde Logan, ik keek hem grijnzend aan en knikte.  ‘Of in elk geval pootje baden.’ Zei ik en ik stapte voorzichtig het donkere water in. Het was koud en ik keek rillend hoe de rimpels in het water steeds groter werden. In de verte klonk een vogel en achter me hoorde ik gespetter.  Ik gilde toen ik een plons water over me heen keek en lachend keek in naar Logan die me nat spetterde. ‘Gek! Het is hartstikke koud!’ Gilde ik en ik sprong op hem af.  Hij kon nog net op tijd weg komen en ik viel in het water, lachend kwam ik weer boven en greep Logans schouder. Samen doken we onder water en ik duwde hem naar beneden, hij pakte mijn benen en snel ging ik op zijn schouders zitten.  Toen we weer boven kwamen vielen we bijna meteen weer terug naar achteren.   Ik voelde zijn sterke arm om me heen en samen kwamen we weer boven. Zeiknat en lachend keek ik hem aan, zijn blauwe ogen twinkelden van plezier.  Een seconde lang keek hij me aan en ik zag zijn blik veranderen van vrolijk naar serieus. Toen boog hij zich voorover en zoende me.  Daar, in het water, zeiknat , en ’s nachts in een park waar ik nog nooit van mijn leven was geweest.

En het was perfect.