Future Faces

Hoofdstuk 2.

Aarzelend klopten we op de grote eikenhouten deur op de 3e verdieping.  Ik was nog nooit in de kamer van de directeur geweest, wat ik maar als iets positiefs beschouwde.  Binnen klonk wat gestommel en toen werd de deur opengedaan door een Forse man met een snor, die ik gelijk herkende als Directeur Pricley. ‘Kom binnen, kom binnen.’ Zei hij vriendelijk en aarzelend schuifelde ik achter mijn klas aan het kantoor binnen.  Ik had verwacht dat dat de nodige ademhalingsproblemen zou opleveren maar het kantoor was veel groter dan ik had verwacht.  Midden tussen de lichtgrijze muren stond een groot bureau vlak voor een enorm raam dat uitkeek op het grote park dat TMA rijk was.  Ik keek nieuwsgierig om me heen en zag een enorme boekenkast en toen ik wat beter keek zag ik in de hoek de 3 mensen staan die vanochtend ook in de klas waren.  Spencer stootte me aan en lachte triomfantelijk.  Ik rolde met mijn ogen en richtte mijn aandacht op Pricley.  ‘Ik geloof dat jullie al kennisgemaakt hebben met deze mensen, maar wat jullie misschien nog niet wisten is dat ze werken bij een van de grootste opkomende televisiezenders, LFE.  Vanochtend hebben ze een les bijgewoond van jullie en ze waren erg onder de indruk.’ Zei hij met enige trots  ‘Dankjewel Pricley-‘ Zei een van de mannen en hij stapte naar voren. Hij had een mooi grijs pak aan en een gladgeschoren gezicht.  ‘Ik ben Thomas Anderson en ik wil jullie graag wat vertellen over een nieuw programma dat wij willen gaan maken. Het heet “Future Faces” en het gaat over een klas vol met jong talent, jullie dus.’ Vertelde hij. Een opgewonden geroezemoes steeg op en ik hoorde een paar vreugdekreetjes.  Thomas wachtte even tot iedereen weer gekalmeerd was en ging toen weer verder.  ‘Het plan is om jullie de komende tijd te volgen. Op school, buiten school en met optredens enzo. We kiezen een paar hoofdkarakters die we wat extra belichten, maar verder zullen jullie allemaal een rol krijgen. Het moet natuurlijk nog aan jullie ouders worden voorgelecht maar als de meerderheid van de klas toestemt gaat het plan door, de kinderen die geen toestemming hebben zullen als het allemaal doorgaat naar een andere klas verplaatst worden.’ Legde hij uit.  Pricley knikte. ‘Ze zullen binnenkort met meer lessen meekijken om te bepalen wie de hoofdkarakters worden, dus het is een soort van voortdurende auditie. ’Thomas knikte instemmend. ‘Jullie krijgen allemaal een folder mee met informatie over het programma die je ook aan je ouders kan laten zien of mailen.’ Ondertussen was iedereen druk aan het praten en ik keek opgewonden naar Rose die naar me toe kwam rennen.   Ze sprong me in de armen, ‘We worden beroemd!’ Lachte ze en struikelend vielen we tegen Spencer aan die ons met moeite opving. ‘Calm down Ladies! Overtuig eerst je ouders maar eens.’

 Het volgende uur hadden we uitval om allemaal onze ouders te bellen en het nieuws te laten bezinken.  Samen met Rose nam ik afscheid van onze vrienden en we haastte ons naar onze kamer.   ‘Hoe ga jij het vertellen?’ Vroeg Rose benauwd.                                                                    ‘Gewoon, ik leg het uit, ik weet zeker dat ze me geen strobreed in de weg zullen liggen.’ Zei ik vrolijk terwijl ik op mijn bed plofte.  Ik greep naar mijn mobiel en met de folder op mijn schoot liet ik de telefoon een paar keer overgaan. ‘Shit! Voicemail!’ Gromde ik. ‘Hoe krijgen ze het voor elkaar om juist nú niet op te nemen!’  Rose lachte en greep naar haar eigen telefoon.  ‘Dan ga ík eerst mijn geluk beproeven.’ Zei ze en ze typte het nummer in.  Rusteloos sprong ik van mijn bed en liep een rondje door de kamer, omdat deze niet zo groot was koste dat niet veel tijd dus besloot ik Mason te bellen.

 ‘Hé Mees!’ Riep ik vrolijk door de telefoon toen hij opnam.  ‘Heaaaaaaaaaaaaaaaaaatheeeeer!’ Gilde hij zo hard dat ik de telefoon een meter van mijn oor moest houden.  Lachend wachtte ik tot hij klaar was met gillen. ‘Raad eens wie er op het punt staat beroemd te worden?’ Vroeg ik vrolijk.  ‘Wie? Anna de Boer van op de hoek? Of nee! Juf Sandra?’ Riep hij plagend.  ‘Sukkel!’ Gromde ik.  ‘Sorry schat, vertel, what’s going on?’ Vroeg hij  ‘Onze klas is net gevraagd om mee te doen aan een programma over jonge talenten!’ Riep ik hyper.  ‘Huh? Dus een aflevering over jullie klas?’ ‘Neehee! Een hele Serie! Het wordt een soort van Soap.’ Legde ik uit. ‘WAT? Super mega vet!’ Gilde Mason. ‘Ja ik weet!’ Gilde ik terug.  Op datzelfde moment hoorde ik een oerkreet vanuit de woonkamer.  Lachend liep ik naar Rose toe, ‘Laat me raden, het mag niet van je ouders’  ‘IK WORD BEROEMD WHOEHOE IK WORD BEROEMD!’ Gilde Rose en ze danste door de kamer.    ‘Zo te horen mag je kamergenootje meedoen.’ Lachte Mason aan de andere kant van de lijn.         ‘Ja klopt’ Grinnikte ik, ‘Maar gast, ik moet hangen, want ik moet het even aan mijn ouders gaan vragen.’  ‘Ja hoor, laat me maar weer in de steek.’ Pruilde Mason.  ‘Get used to it babe, Straks praat ik niet meer met je. Want dan ga ik alleen nog maar om met Brad Pitt en Orlando Bloom.’  ‘Ja hoor, alsof je mij ooit zou kunnen vergeten!’ Lachte Mason nuchter  ‘Dat is waar.’ Zei ik vrolijk ‘ Doei Mees, ik Facebook nog wel of ik mee mag doen van mijn ouders.’ ‘Doei lieverd, Succes!’ Vrolijk hing ik op, wat was het toch ook een schat. Snel toetste ik het nummer van mijn moeder in, van haar zou het zéker mogen.

‘Hallo met je moeder.’ Hoorde ik mijn moeder aan de andere kant van de lijn ‘Hé mam! Hoe gaat ‘ie?’ Vroeg ik terwijl ik hoopte dat het antwoord niet te lang zou duren. ‘Met ons gaat het prima, en hoe gaat het met onze superster?’ grinnikte ze. ‘Nou, over dat superster wil ik je dus even spreken..’ Begon ik zenuwachtig.                                                                                                                        ‘Vertel’                                                                                                                                                                           ‘Vandaag kwam er een man in de les meekijken toen we voor de eerste keer een eigen liedje moesten voorspelen-‘ Legde ik uit. ‘Oh! Vertel, hoe ging dat?’ Vroeg mijn moeder  ‘Nou wel goed hoor, maar daar gaat het niet om. Want die gast blijkt dus een Televisiesoap te gaan lanceren en hij wil onze klas gebruiken.’ Vertelde ik opgewonden. ‘Aha, en wat houd dat in?’ Vroeg mijn moeder wantrouwend.  ‘Nou je hoeft je echt geen zorgen te maken, ze gaan ons gewoon door de dag heen filmen en ze kiezen een paar hoofdkarakters die ze extra gaan laten zien. En verder krijgen we gewoon les enzo.’ Vertelde ik zenuwachtig. ‘Zeg alsjeblieft dat het mag!’ ‘hmm..’ aarzelde mijn moeder. ‘Please!’ Smeekte ik  ‘Nou… Vooruit dan, als jij het graag wilt’ Gaf mijn moeder toe. ‘YEEEESSSS!!’ Brulde ik en ik sprong op mijn bed waar ik een rondedansje deed.  ‘Maar je stuurt me alle informatie die je krijgt en licht me in over alles wat er gebeurt, en als er een contract ondertekend moet worden doen wij dat onder overleg!’ Voegde mijn moeder er streng aan toe. ‘Ja mam, natuurlijk. Super bedankt! Ik hou van je!’ Riep ik vrolijk  ‘Natuurlijk doe je dat.’ Grinnikte mijn moeder. ‘ Doe de groetjes aan pap en aan Megan!’ Riep ik ‘Ik mail jullie vanavond wel een aantal dingen over de serie, ja?’  ‘Oké doe maar schat! Veel plezier!’                                                                  Juichend hing ik op. ‘ROSE WE WORDEN BEROEMD!’  Gilde ik en lachend dansten we door de kamer.

 Toen we beneden in de kantine kwamen gonsde het er van de geruchten en verhalen over ons, glimlachend zag ik een paar hogere klassen nieuwsgierig onze kant op kijken.  Iedereen was benieuwd welke verhalen er waar waren en welke niet. Een dapper zwartharig meisje kwam naar ons toe.  ‘Hey’ Begroette ze ons. ‘Is het waar dat jullie mee gaan doen aan een soap?’ Vroeg ze zo ongeïnteresseerd mogelijk. ‘Geen commentaar.’ Zei Rose, en lachend liepen we naar een leeg tafeltje. Alle gezichten van het tafeltje naast ons draaide onze kant op en ik zag verschillende emoties op de gezichten van de ouderejaars. Jaloezie en nieuwsgierigheid speelden de boventoon.  ‘Het is net alsof we al beroemd zijn.’ Zei Rose in het Nederlands zodat niemand ons gesprek kon afluisteren.  ‘In feiten zijn we dat ook al.’ Antwoordde ik met een glimlach op mijn gezicht. ‘Me gusta!’ Zei Rose lachend.                                                                                                                               In de verte zag ik Madeleine en Molly aankomen en ik zwaaide dat ze naar ons tafeltje moesten komen. Grinnikend zag ik hoe ze werden aangeklampt door hetzelfde zwartharige meisje en hoe ook zij haar afwimpelden. ‘Hey Sweetheart!’ Riep Rose. ‘Bounjour Mon amour!’ Riep Madeleine terug, duidelijk in een vrolijke bui. ‘Mogen jullie?’ Vroegen Molly en ik tegelijkertijd.  Lachend gaf ik haar een high five en toen gingen ze zitten.  ‘Ja ik mag!’ Zei Molly ‘ En Madeleine na wat gezeur ook.’ Madeleine knikte. ‘Het kostte nog heel wat moeite om mijn vader te overtuigen, maar uiteindelijk gaf hij toe.’  ‘En terecht.’ Beaamde ik ‘Waarom zit je anders op deze school?’  Molly knikte. ‘Precies, we zijn hier toch eigenlijk allemaal voor 1 ding toch?’  ‘FAME!’ Zong Rose op de melodie van de gelijknamige serie.  We lachten terwijl iedereen onze kant op keek. ‘Kijk we zijn nu al populair, ik ben benieuwd hoe dat gaat worden als we echt aan de gang gaan.’ Mijmerde Madeleine. ‘Handtekeningen uitdelen en zingen voor volle zalen.’ Antwoordde Molly. Plots greep ik Rose bij haar mouw. ‘Shit! Daar is Spencer en hij ziet er niet blij uit.’ Zei ik in paniek. Ik sprong op en rende naar hem toe. ‘Spencer?’ Vroeg ik toen hij met gebogen hoofd voor me stond. ‘Ik mag.. MEEDOEN!’ Bulderde hij terwijl hij me optilde en een rondje draaide.  ‘GEK!’ Gilde ik boos maar tegelijkertijd moest ik lachen. Hij zette me weer neer en we liepen lachend naar de anderen.  Yes!!’ Riep Molly. ‘Nu zijn we helemaal compleet.’