Future Faces

Hoofdstuk 3

Die nacht kon ik niet slapen.                                                                                                                                         De spanning van wat er stond te gebeuren hielt me constant wakker en uiteindelijk gaf ik het op.     Ik stapte zo zachtjes mogelijk uit mijn bed en trok een warm vest aan, uit de enorme berg kleren die zich naast mijn bed hadden opgehoopt. Voorzichtig deed ik de deur open en liep de koude gang op, het was pikkedonker en al tastend zocht ik mijn weg naar de trap. Toen ik die eindelijk gevonden had liep ik voetje voor voetje naar beneden. Als ik nu ontdekt zou worden zou ik zeker straf krijgen, maar rond dit tijdstip liepen er meestal geen leraren rond dus ik maakte me niet zoveel zorgen.  Toen ik bij de grote deur kwam van het gebouw klikte ik hem langzaam van het slot, een handigheidje dat Spencer me had geleerd. De koude avondlucht dreef me te gemoed terwijl ik naar buiten liep, de lucht was vochtig en het enige wat je zag waren heel ver weg de miljoenen sterren. Zou ik binnenkort ook een ster zijn? Zou mijn wens uitkomen? Maar was dit eigenlijk wel mijn wens? Een ster worden uit een soap? Ik knikte, ja dat was mijn wens. En dat was Lindsey’s wens geweest.  Ik liep over het vochtige gras naar een van de grote bomen die het dichts bij Plummouth stond en keek vanuit daar naar de andere grote gebouwen. Round square, veruit het grootste gebouw van allemaal stak enorm af tegen de donkere hemel.                                                                             Over een paar jaar zou ik daar ook wonen, Round square was het grootste gebouw en speciaal voor de oudste leerlingen. Plummouth was voor de 1e en 2e jaars, Buffus voor de 3e jaars, Medurit voor de 4e jaars, en Round square dus voor de 5e jaars.  Er waren veel leerlingen die Buffus niet eens haalde, ik hoopte dat ik daar niet bij zou zitten.

Achter me hoorde ik zachte stemmen en snel dook ik weg achter de boom, ik had geen zin om nu betrapt te worden, ook al was het maar door een paar leerlingen.  ‘Shhh niet zo hard!’ Klonk een jongensstem.  Er werd hard gelachen en niemand leek zich wat aan te trekken van de slapende mensen boven hun hoofd. ‘Logan! Wat is nou precies de bedoeling?’ Riep een meisje giechelend. ‘We gaan het alarm laten afgaan.’ Fluisterde een andere jongensstem.  ‘Is dat niet zielig voor die jonkies?’ Vroeg een van de meisjes.  ‘Ja!’ Lachte een ander meisje. ‘Maar het is wel ongelooflijk grappig.’ Ik probeerde weg te kruipen bij de boom maar ik stapte op een tak die in mijn voet stak en ik kon een kleine pijnkreet niet onderdrukken. ‘Hé wie hebben we daar?’ Vroeg een jongen die in het donker naar de boom toe liep. ‘Beest of brugger?’ Vroeg een van de meisjes. De jongen zakte op zijn knieën en keek me grijnzend aan. ‘Klein, bruin en gewond.’ Lachte hij en hij trok me overeind. ‘Blijf van me af!’ Zei ik woedend en ik sloeg zijn arm weg. ‘Sorry, ik help alleen maar.’ Antwoordde de jongen beledigd. ‘Gast, doe even rustig!’ Zei een van de meisjes terwijl ze naar me toe liep. Ze was lang en blond en ze had een Russisch accent en zo te zien iets te veel make-up op.  ‘Wat doe jij zo laat nog buiten?’ Vroeg een ander zwartharig meisje met een verontwaardigde stem. ‘Gaat dat jullie wat aan?’ Vroeg ik defensief. ‘Jongens, jongens!’ Zei een blondharige jongen sussend. ‘Het heeft geen zin om nu ruzie te gaan maken, het feit is dat we allemaal buiten zijn.   Hoe heet je?’ Vroeg hij terwijl hij me glimlachend bekeek. ‘Hoe heet jij?’ Kaatste ik terug.                ‘Logan, aangenaam.’ Zei hij terwijl hij mijn hand schudde. ‘Heather.’ Glimlachte ik verbaast.                  ‘Oké, als jij nu weer naar binnen gaat en wij gaan ergens anders het alarm activeren zijn er geen problemen.’ Knipoogde hij. Na een beetje protest stemden de anderen in en liep ik weer naar de deur.  ‘Doei Heather!’ Klonk het nog en met een glimlach deed ik de deur weer op slot.

De volgende ochtend werd ik wakker, nog voordat de wekker ging. Rose lag nog te slapen dus snel sprong ik onder de douche. Ik was net klaar toen de wekker ging en door een boze kreun hoorde ik dat Rose wakker was geworden. ‘Rise and shine, superstar!’ Glimlachte ik terwijl ik naar de kledingberg naast de kast liep. Ik pakte een Grijze joggingbroek en een roze hemdje. We hadden na het eten het eerste uur dansen en hoogstwaarschijnlijk zouden de producers ook aanwezig zijn, dus kon het geen kwaad om er leuk uit te zien. ‘Wat ben jij vrolijk.’ Mompelde Rose chagrijnig terwijl ze langs me naar de badkamer strompelde. ‘Het is ook gewoon een mooie dag!’ Zei ik terwijl ik het gordijn openschoof waardoor de zon naar binnen scheen. ‘hmm’ bromde Rose en ze trok de badkamerdeur achter zich dicht. Na mijn uitstapje van die nacht had ik prima geslapen, wel was ik wakker geworden van het alarm dat af was gegaan bij Buffus. Glimlachend haalde ik een borstel door mijn haar en pakte uiteindelijk de krultang. Zo te zien had mijn haar vandaag geen zin om leuk te zitten dus krulde ik mijn bruine lokken maar.  Ik legde net de laatste hand aan mijn krullen toen Rose de badkamer uit kwam wandelen, alweer iets wakkerder dan net. ‘Zo, ben je een beetje wakker?’ Vroeg ik glimlachend. ‘Nee, ik heb eerst cafeïne nodig en dan zien we wel verder.’ Zei Rose terwijl ze haar pyjama omwisselde voor haar sportkleren. ‘Nou daar hebben ze beneden genoeg van!’ Zei ik en ik legde mijn krultang neer. ‘Zeg, waarom ben jij zo vrolijk? Heeft het soms iets te maken met je uitstapje van vannacht?’ Vroeg Rose wantrouwig. Ik haalde mijn schouders op, ‘Misschien, misschien ook niet.’ En met die woorden stapte ik de gang op.  ‘Vertel nou!’ Drong Rose aan terwijl ze me achterna liep. ‘Wat zou ik moeten vertellen.’ Gniffelde ik. ‘Heather doe niet zo moeilijk!’ Riep Rose gefrustreerd, ‘Vertel gewoon wat je gisteravond deed!’                                                     Ik keek haar glimlachend aan. ‘Ik heb gewoon een luchtje geschept, dat is alles.’ Op het moment dat Rose wilde protesteren hoorde we achter ons een kreet. ‘JOEHOE!’ Gilde Molly achter ons en ze rende naar ons toe, terwijl ze mensen opzij duwde bleef ze met haar voet achter het tapijt haken en ze smakte op de grond. Snel rende Rose en ik naar haar toe. Ze zat lachend op de grond maar hield haar hand stevig om haar enkel. ‘Au!’ Lachte ze toen we bij haar kwamen. Achter ons hoorde we gegniffel van een paar 2e jaars en Molly stak boos haar middelvinger op. ‘Sukkel, waarom doe je niet eens wat rustiger?’ Vroeg ik bezorgd. Molly haalde haar schouders op en keek met een pijnlijk gezicht naar haar enkel, ‘Die is verzwikt.’ Zei ze terwijl ze op haar lip beet, ‘En niet zo’n beetje ook.’                                                                                                                                                                                       ‘Zeg wat gebeurt hier?’ Hoorden we een hoge stem vragen. Achter ons stond Mrs. Hartwell, een van onze toneel docenten, met een bezorgd gezicht naar Molly te kijken.  ‘Ze is gestruikeld.’ Legde Rose uit. ‘En ze heeft waarschijnlijk haar enkel verzwikt.’ Voegde ik toe.  Mrs. Hartwell schudde bezorgd haar hoofd. ‘Dan brengen we haar even naar de ziekenboeg.’ ‘Is hier een ziekenboeg?’ Vroeg ik verbaast.  Rose knikte, ‘Ja op de 1e verdieping naast het Wiskunde lokaal.’ Vertelde ze en ze tilde Molly voorzichtig op. Snel trok ik Molly aan de andere kant omhoog en liet haar op mijn schouder leunen. Voorzichtig liepen we achter Mrs. Hartwell aan naar de ziekenboeg waar we Molly achterlieten bij de lieve Mrs. Donna die zich meteen vol zorg over Molly ontfermde. ‘Nou die is in goede handen.’ Glimlachte Mrs. Hartwell ‘Eetsmakelijk dames.’ Voegde ze toe en ze verdween in een van de lokalen. Samen liepen Rose en ik naar de Kantine die even verderop was, op de grote klok zag ik dat het half acht was en het wemelde nog van de studenten.                                                          Ergens in een hoekje waren er een paar een routine aan het verzinnen en verderop werd er meerstemmig gezongen. Even stond ik stil en deed mijn ogen dicht. Ik was hier, op de vetste school in de hele wereld. Mijn droom was al uitgekomen en nu zou er binnenkort nóg een droom uitkomen. ‘Wat is er?’ Vroeg Rose en snel deed ik mijn ogen open. ‘Niks, ik besefte alleen opeens wat een geluksvogel ik ben.’

‘En 3 en 4 en 5 en 6, kom op mensen gooi het eruit!’ Gilde Mr. Dellow terwijl hij zelf een paar pasjes meedeed. Gefrustreerd stopte hij de muziek, ‘Jongens dat moét beter!’  Hij klapte in zijn handen, ‘Oké, nog een keer vanaf het beging!’ Hijgend wachtte ik tot de muziek begon en wreef over de grote stikker met mijn eigen getal dat ik op mijn hemdje had moeten plakken van de producers. Ik begon op het juiste moment en keek in de spiegel hoe ik precies gelijk met de anderen de routine herhaalde. Alleen Laurenne , een Belgisch meisje uit mijn klas danste uit de maat en ik zag Dellow boos fronsen. Toen de muziek was afgelopen kregen we een paar minuten pauze terwijl hij Laurenne de pasjes nog een keer voordeed.                                                                           Dimitri, een ongelooflijke uitslover, begon gelijk een paar keer op te drukken. ‘Tss loser…’ Mompelde Madeleine in mijn oor en ik knikte glimlachend.  Ik keek hoe Spencer druk aan het praten was met Jason, zijn ongelooflijk Amerikaanse kamergenoot waar hij niet echt mee omging en stootte Rose aan die naast me kwam staan. ‘Wat denk je? Praat hij vrijwillig met hem of wordt hij gedwongen?’ ‘Zo’n hekel heeft hij toch niet aan Jason?’ Grinnikte Rose. Voor ik antwoord kon geven klapte Dellow druk in zijn handen en zette de muziek aan, waarnaar er een lekker salsanummer uit de boxen klonk. ‘Oké 1C, freestyle!’ Bulderde hij en hij maakte lachend een paar salsastapjes. Rose en ik keken elkaar verrukt aan en begonnen gelijk mee te doen waarna schoorvoetend de hele klas volgde. 

Na een paar minuten ging de bel en nog helemaal vrolijk liep ik gearmd met Rose naar buiten waar ik gelijk tegen Logan opbotste die de klas binnenstapte. Even keek ik hem verward aan maar toen bedacht ik me dat veel ouderejaars ook hier nog les hadden.                                                                     ‘Hey, ben je nog heel in bed gekomen?’ Glimlachte hij. ‘dat kan ik beter aan jouw vragen! Niet eens betrapt?’ Grinnikte ik. Hij schudde zijn hoofd, ‘Gelukkig niet, hé in welke klas zit jij?’ Vroeg hij geïnteresseerd. ‘1C.’ Antwoordde ik verlegen. Hij trok zijn wenkbrauwen op, ‘Je ziet er ouder uit.’ ‘Dank je, denk ik?’ Lachte ik. Hij glimlachte. ‘Zie je later.’ Zwaaide hij. ‘Is dat een belofte of een bedreiging?’ Vroeg ik plagend.                                                                                                                        Hij knipoogde, ‘Alletwee.’

Ik trok Rose mee die zich belachelijk ver omdraaide om Logan na te kijken. ‘Had jij nou net sjans met Logan Solumn?’ Vroeg Rose ontzet. ‘Hoezo Sjans?’ Vroeg ik quasi onschuldig. ‘Gast! Hij wist niet hoe snel hij zich moest omdraaien om je na te kijken.’ Lachte Rose. ‘Hij was gewoon verbaast om me hier te zien.’ Antwoordde ik neutraal. ‘En waar ken je hem trouwens van?’ Vroeg Rose nieuwsgierig. ‘Zó, jij bent ook helemaal niet nieuwsgierig hé?’ Lachte ik. ‘Maar ik kwam hem gewoon vannacht tegen.’ ‘Wat!? Je kwam Logan Solumn gewóón vannacht tegen?’ Gilde Rose zowat. ‘Ja! Wat is er zo speciaal aan Logan anyway?’  vroeg ik verontwaardigd. ‘Wat er zo speciaal is aan hem?’ Lachte Rose. ‘Oh niks hoor, hij is alleen maar de aller coolste gast van school en de zoon van Thomas Solumn, de baas van BCM.’ ‘Wat is er zo grappig?’ Vroeg Madeleine die Spencer met zich mee trok en naast ons kwam lopen. ‘Oh, madame hier vraagt wat er zo speciaal is aan Logan Solumn.’ Grimaste Rose terwijl ze me tegen mijn arm sloeg. Spencer begon te lachen. ‘Jij bent ook echt de enige persoon op deze school die tegen hem aan kan lopen en dan niet weet hoe belangrijk die gast is.’ Madeleine pakte me bij mijn arm en keek me grijnzend aan. ‘Heb je gecheckt of hij oké was, want als je hem pijn hebt gedaan kan je zo een rechtszaak aan je broek hebben!’ ‘Oké, oké, ik snap hoe belangrijk hij is voor jullie. Maar ik praatte gewoon met hem, het is niet dat we nu een relatie hebben ofzo.’ Verdedigde ik mezelf. ‘Maar je zou het best willen.’ Raadde Madeleine. ‘Nou hij is niet lelijk.’ Grinnikte ik. ‘Maar wel een paar jaar ouder.’ ‘Ach wat, die gast is 17, je kan hem wel aan.’ Grijnsde Spencer. ‘En anders roep je mij maar.’ ‘Guys, ik heb met hem gepráát. Ga nou niet al helemaal de bruiloft regelen!’ Riep ik gefrustreerd. ‘Een Rode jurk en een enorme taart..’ Zuchtte Spencer waarna hij lachend mijn klap ontweek. ‘Oké, genoeg. Het volgende dilemma, wat gaan we doen?’ Vroeg Rose terwijl ze haar armen spreidde en een rondje draaide, ‘De hele wereld ligt voor ons open, nu we pauze hebben.’ ‘We kunnen ons vol gaan proppen in de kantine, of we gaan naar een oefenlokaal, of we gaan naar buiten, of we gaan heel braaf huiswerk maken, of we gaan de bruiloft voor Logan en Heather plannen.’ Somde Spencer op.                                         'Wat een prachtige kinderen zullen ze krijgen..’ Mijmerde Madeleine. Mijn volgende klap was wel raak.