Future Faces

Hoofdstuk 12.

‘Heather?’ ‘De voltooide tijd meneer.’ Antwoordde ik glimlachend en Mr Doolit keek me goedkeurend aan. ‘Dat klopt Heather, heel goed. En waar moet het werkwoord dan komen?’  ‘Achter een vorm van “to do” of “to be”’ Antwoordde ik braaf. Mr Doolit stak zijn duim op en draaide zich weer om naar het bord. ‘CUT!’ Gilde Mr Simon en ik zuchtte opgelucht. We waren nu al een kwartier bezig met hetzelfde monoloog, en zowel ik als de rest van de kinderen in de klas vielen bijna in slaap.  ‘Dat was het! Nu wil ik nog graag het einde van de les! Jullie staan op en Spencer loopt met Caleb, Justin en Evan naar buiten en Lee-Yang met Heather en Kate samen met Steph.’ Riep hij en een klassikale zucht ontsnapte uit al onze kelen. ‘Go!’ Gilde Simon en het rode lampje van verschillende camera’s sprong aan. Mr Doolit klapte in zijn handen en begon het huiswerk op te noemen.  ‘CUT!’ Brulde Simon weer en ik keek hem verbaast aan.  ‘Ik mis de bel! Kan iemand de bel activeren?!’ Riep hij en iemand liep al naar de deur. ‘Hoho! Niet doen, dan denk de hele school dat de lessen zijn afgelopen!’ Protesteerde Mr Doolit en Simon keek hem boos aan. ‘Het zal wel moeten.’ Zei hij en hij wees naar de deur. ‘Nee, dat kan ik niet toestaan.’ Zei Mr Doolit terwijl hij naar de deur liep.  Simon keek chagrijnig op zijn horloge en zuchtte toen. ‘Dan monteren we het er wel onder.’ Zei hij boos en hij dirigeerde iedereen weer naar zijn plaats. ‘Oké, ACTIE!’ Brulde hij en alles begon weer overnieuw. Toen Mr Doolit klaar was met het huiswerk stond ik op en liep met Lee-yang naar de deur, lachend liepen we naar buiten en gelijk werden we gevolgd door een van de camera’s.  ‘Je was wel lekker bezig hé.’ Grinnikte Lee-yang en ik knikte. ‘Ja, ik wist vandaag gewoon alle antwoorden ofzo.’ Legde ik schouderophalend uit.  Lee-yang knikte en ze wees naar een van de schilderijen die aan de muur hingen, het was een prachtige kleurige schildering van een tuin met heel veel bloesembomen. ‘Die heeft mijn zus gemaakt.’ Vertelde ze en ik keek haar verbaast aan. ‘Ze zat een paar jaar geleden hier ook op school maar is uiteindelijk toch maar een kunstopleiding gaan doen.’ Vertelde ze. ‘Wow, het is echt een mooie schildering.’ Zei ik vol ontzag, ‘Goed dat ze een kunstopleiding is gaan doen.’  Lee-yang knikte maar voordat ze verder kon praten bulderde Simon door de gang dat we terug moesten komen. We liepen achter de cameraman aan terug naar de klas en gingen weer op onze plaats zitten. ‘Dit was prima, we zijn klaar met filmen dus jullie kunnen verdergaan met de les. We willen wel graag weer filmen met muziekles. En Heather? Wat ga je doen in de pauze?’ Vroeg Simon en ik haalde mijn schouders op. ‘Ik wilde misschien met Logan..’ Begon ik.  ‘Dat gaat dus niet gebeuren, we willen graag een paar opnames van dat je pianospeelt en zingt.’ Ratelde hij en ik schudde meteen mijn hoofd.  ‘Ik ben vorige pauze ook al de hele tijd bezig geweest met filmen!’ Protesteerde ik.  ‘Ja, we hebben een deadline om ons aan te houden!’ Zei Simon. ‘over 3 weken moeten we de eerste aflevering al uitzenden.’ zei hij en iedereen keek verbaast op.  Simon sloeg zijn hand voor zijn mond. ‘Oeps, dat had ik nog niet moeten zeggen.’ ‘Over 3 weken al!’ Riep Steph. ‘Cool!’ Zei Rose en ik klapte in mijn handen. Simon zuchtte en keek even bedenkelijk naar zijn handen. ‘Oh goed dan, dan kan ik het net zo goed vertellen.’ Zei hij en hij keek de klas rond.  ‘Over 3 weken zal de allereerste uitzending feestelijk geopend worden met een première waarbij veel pers aanwezig zal zijn.’ Ratelde hij.  ‘Met een rode lopen enzo?’ Vroeg Evan en Simon knikte.\  De hele klas begon te juichen en ik keek opgewonden naar Kate die naast me zat die net zo opgewonden weer terugkeek.  ‘Maar de moraal van dit verhaal is dat we hard moeten werken om alles op tijd af te krijgen!’ Riep Simon door het gejuich heen en het werd langzaam iets stiller. ‘Maar vooruit, we zullen de opnamen niet deze pauze maar de volgende doen.’ Beloofde Simon en ik glimlachte dankbaar naar hem.  Ondanks dat Thomas nog steeds de baas was, was Simon opeens tevoorschijn gekomen. Opeens was hij degene die de opnames deed en de tijden bepaalde, waar ik blij mee was omdat ik Simon graag mocht. Hij kon streng zijn en soms wat geïrriteerd maar hij had ook veel humor en hij hielt wel rekening met je.  Dus ik was heel blij dat hij sinds het weekend van het interview een grotere rol was gaan spelen in het maken van de serie. Ik had zelfs nog helemaal niks gehoord van Thomas, en het was al donderdag.  Met veel kabaal verdween de hele cameraploeg samen met Simon de deur uit en opgelucht keek Mr Doolit de klas rond.  ‘Zo, waar waren we?’