Future Faces

Hoofdstuk 16

Hiiii, sorry dat het allemaal zo lang heeft geduurd maar ik was 4 weken op vakantie en ik had echt totaal GEEN inspiratie. Maar dat was totdat ik de serie Gossip Girls ging kijken, IK BEN FAN:)            Ik hoop dat jullie me vergeven voor de late en korte update maar hierna gaat het allemaal anders worden en worden de hoofdstukken ook weer langer enzo. Veel leesplezier. xo xo

Ik knipperde verdwaasd met mijn ogen, het was een lawaai van jewelste. Iedereen riep mijn naam en ze wilden allemaal een foto van me maken.  Ik probeerde zo veel mogelijk aan die vraag te voldoen maar Logan trok me af en toe ongeduldig naar de volgende rij fotografen.   ‘Ben je blij met de serie?’ Gilde iemand en verward keek ik van welke richting het kwam.                       Tussen het geflits en het gedrang stond een kleine vrouw tegen het hek aan geduwd met een microfoon, achter haar stond een cameraman op zijn tenen om maar wat beeld van de rode loper te krijgen.    ‘Ik weet het niet, ik ga het ook pas voor het eerst zien.’ Antwoordde ik en de vrouw knikte dankbaar dat ik de tijd voor haar had genomen.     Ik bleef nog even staan voor de fotografen maar liep daarna snel naast Logan verder, vriendelijk lachend naar de hysterische pers achter de dranghekken.    Toen we bijna bij het eind van de loper kwamen werd ik door Simon naar een groot bord met wel duizend keer: “LFE Production”  gedirigeerd.  Ik had zo’n sponsorbord wel vaker gezien, maar ik had nooit verwacht dat ik er ooit nog eens zelf voor zou staan.

Nadat ik ook nog een foto met Kate en met Rose had gemaakt mocht ik eindelijk doorlopen, en snel liep ik naast Logan naar binnen.

‘Wat een gedoe.’ Fluisterde ik in zijn oor en hij glimlachte. ‘Ik ben het wel gewend, maar de eerste keer is het inderdaad behoorlijk intimiderend.’ Zei hij en ik knikte.

Toen iedereen van de rode loper was werden we naar een grote bioscoop zaal gestuurd en ik nam trots mijn plekje op de eerste rang in naast Logan en Kate.

Onze klasgenoten zaten een paar rijen achter ons en met een klein schuldgevoel zwaaide ik naar Madeleine en Molly die naast elkaar zaten.

Toen iedereen zat, inclusief alle recensenten en journalisten, stond Thomas op.

Hij liep naar het grote scherm en ging met zijn gezicht naar het publiek staan.

‘Dames en heren, ik heet u allen hartelijk welkom op de première van Future Faces!’ Riep hij vrolijk en iedereen begon te klappen.

‘We hebben de laatste tijd hard aan de serie gewerkt en ik wil dan ook de hele klas bedanken voor hun inzet.’ Weer begon iedereen te klappen en Thomas wachtte even tot het weer stil was.

‘En natuurlijk wil ik ook Simon Wallycot en Anna Selly bedanken voor hun geweldige steun en harde werk.’ Met die woorden ging hij weer zitten en terwijl iedereen nog klapte gingen langzaam de lichten uit.

Op het scherm verscheen het grote logo van LFE en langzaam werd het stil in de zaal. Ik kneep zenuwachtig in Logans hand en ik voelde dat hij terug kneep.

Op het scherm verschenen de beelden van iedereen uit de klas, ze flitsten steeds sneller voorbij terwijl ze allemaal hun naam zeiden. Soms stopte het als er een hoofdkarakter voorbij kwam en die stelde zich dan voor, maar daarna ging het dan weer door met de korte beelden die voorbij flitsten.

Als laatste was ik aan de beurt en met een mengeling van afschuw en trots keek ik naar mezelf op het enorme scherm.

‘Hi, ik ben Heather Solumn. Welkom bij Future Faces!’ Riep ik en het beeld zoemde in en werd zwart.

Toen begon zachtjes de muziek te spelen van het intro van Future Faces. Ik herkende onze stemmen en kneep Logans hand bijna fijn.

De hele aflevering lang zat ik verstijft in mijn stoel, mijn ene hand onder mijn kont en de andere hielt stevig die van Logan vast, steeds harder knijpend als ik mezelf zag langskomen.