Future Faces

Hoofdstuk 5.

De volgende ochtend liep ik na een uitgebreid Engels ontbijt naar lokaal 114, ik was zenuwachtig want Mr. Anderson had ergens laten vallen dat hij na het weekend zijn keuze bekend zou maken. Rose keek me bemoedigend aan terwijl we gearmd de klas in liepen waar Mr. Anderson al met zijn team klaar zat. ‘Kom op, ze kunnen ons bijna niet uit elkaar halen, we zijn kamergenoten.’ Fluisterde Rose terwijl ze ging zitten. Ik had daar zo mijn twijfels bij en keek gespannen naar Mr. Andersons gezicht, hij knipoogde naar me. Toen de deur werd dichtgetrokken door Mr. Stone onze toneeldocent werd het stil in de klas. Iedereen zat met gespannen gezichten naar Mr. Anderson te staren, en hij staarde net zo hard weer terug. ‘Oké-‘ Begon hij. ‘Nu iedereen er is ga ik bekendmaken wie de hoofdpersonen worden. Wees alsjeblieft niet ál te verdrietig als je het niet bent, want we konden gewoon niet iedereen kiezen. Bedenk ook dat je alsnog vaak genoeg in beeld bent als je het niet word.’ Zei hij geruststellend. ‘We hebben gekozen voor 4 jongens, Caleb, Justin, Spencer en Evan.’ Zei hij zo rustig mogelijk maar hij werd half overstemd door gejuich van de jongens. Ik stak vrolijk mijn duim op naar Spencer die dolblij op zijn stoel zat te wippen. ‘En de 4 meiden zijn: Kate, Lee-Yang, Steph en Heather.’ Zei hij.                                                                                                            Op het moment dat hij mijn naam noemde schoten er 2 dingen door mijn hoofd. Als eerste was ik super blij dat ik het was geworden en als tweede vond ik het super kut dat de rest het niet was geworden. Snel keek ik naar Rose die teleurgesteld naar haar handen keek en ik zag dat Madeleine ongeveer hetzelfde reageerde. Molly die nog in de ziekenboeg was zou het nieuws zo wel horen, en zou dan misschien van teleurstelling nog een keer haar enkel verzwikken. Ik voelde me schuldig, en niet zo’n beetje ook. ‘Oké, dit is balen.’ Hoorde ik Spencer achter me zeggen. ‘Maar het zal zeker niet de laatste keer zijn dat een van ons word aangenomen voor iets en de anderen niet.’ Ik knikte aarzelend. ‘En wees blij dat wij in elk geval alle twee zijn gekozen.’ Knipoogde hij.   Mr. Anderson kuchte luidruchtig en iedereen keek op. ‘Ik wil graag de hoofdkarakters met mij mee en de anderen kunnen met de les beginnen!’ Brulde hij en Spencer trok me mee naar de deur.      Ik zwaaide naar Rose die me glimlachend aankeek, Madeleine stak haar duim op.

Toen we na een wandeling van een paar minuten eindelijk op de juiste plek aankwamen spreidde Mr. Anderson trots zijn armen. ‘Dit wordt de komende tijd de plek waar we alles regelen.’ Legde hij uit en hij dirigeerde ons naar binnen. Binnen zag ik dat het in feite een omgebouwde slaapkamer was, de meubels waren weg en vervangen voor in de hoek een groot bureau en tegen de muur aan stonden allemaal beeldschermen en technische dingen. ‘Dit is de controle kamer.’ Vertelde de andere man die als ik het me goed herinnerde Mr. Wallycot  heette. Mr. Anderson knikte. ‘Het gaat nog eventjes duren voordat we kunnen beginnen maar als we eenmaal zijn begonnen, kunnen we vanuit hier jullie allemaal in de gaten houden.’ Ik rilde, ik wist niet of ik dat zo prettig vond.                  ‘Oké, ga allemaal even zitten.’ Zei Mr. Selly en ze wees op een paar grote gemakkelijke stoelen in de hoek. ‘Ik zal jullie even wat dingetjes uit gaan leggen.’ Knikte ze en ze ging zelf ook op een van de stoelen zitten. ‘Zoals jullie weten zijn jullie de hoofdkarakters, daar zitten een aantal leuke extra’s aan vast en een aantal minder leuke extra’s.’ Ik keek om me heen naar mijn mede uitverkorenen. Hoewel ze bij me in de klas zaten kende ik ze nauwelijks, ik was gelijk bezet door mijn huidige vriendenclubje en daardoor had ik ze een beetje genegeerd. Kate was een lang knap donkerbruinharig meisje dat een erg lieve uitstraling had. Lee-yang was juist klein en had sluik zwart haar, dat ze heel mooi gekruld had. En Steph was gewoon een soort modelachtig knap meisje. Ze had een volle bos blond haar en mooie blauwe ogen en als ze lachte moést je wel terug lachen. De jongens waren niet echt anders. Spencer was natuurlijk mijn beste vriend maar ik kon niet ontkennen dat hij erg knap was, hij was groot en breed gebouwd en hij ontbrak niet aan een wasbordje. Als hij lachte had hij kuiltjes in zijn wangen en streek hij altijd verlegen door zijn bruine haar. Caleb zag er eigenlijk bijna hetzelfde uit alleen was hij iets kleiner. En Evan was een typische Amerikaanse footballer,  zo’n mooiboy waar elke cheerleader van in katzwijm valt.  En dan had je nog Justin, hij was niet echt opvallend knap, hij was gewoon schattig. Met zijn Blonde haren en zijn babyface kon hij je puppyachtig aankijken waardoor hij waarschijnlijk alles voor elkaar kon krijgen. Ik schudde mijn hoofd en probeerde me weer op Mrs. Selly te richten. ‘Dus jullie zullen altijd het goede voorbeeld moeten geven, en normaal over straat zullen jullie ook niet echt meer kunnen over een tijdje.’ Vertelde ze glimlachend. ‘Wat de léuke kant is van het hele verhaal, is dat jullie allemaal een nieuwe kamer krijger. Van zelfsprekend zullen de hoofdkarakters met elkaar een kamer moeten delen, dus komt er niet alleen een nieuwe indeling maar ook worden jullie appartementen helemaal nieuw.’ Zei ze terwijl ze vrolijk in haar handen klapte.                                                                                  ‘Vet!’ Riep Kate en ze keek me lachend aan, ‘Wij komen samen op de kamer.’ Voegde ze toe. Ik stak mijn duim op en richtte me weer op Mrs. Selly. ‘Als het goed is zijn de kamers al bijna klaar, want de school was al bezig met de herinrichting van de kamers op de 4e verdieping. Dus over 2 dagen kunnen jullie er al intrekken.’ Ik slikte, ik zag er nu al tegenop om afscheid te nemen van Rose. ‘Verder zullen jullie natuurlijk nieuwe kleren krijgen en een metamorfose. ‘ Vertelde ze. ‘En binnenkort moeten jullie een fotoshoot doen voor een reclamecampagne. Maar éérst, moeten jullie een contract ondertekenen.’ Zei ze terwijl ze ons allemaal lang aankeek. ‘Dus jullie mogen met je ouders bellen of naar huis gaan of hem faxen, maar we hebben een handtekening van jou en van je ouders nodig.’ Legde ze uit. ‘En zonder die handtekening van je ouders kunnen we niks.’ Voegde Mr. Anderson toe die had staan luisteren. Iedereen knikte. ‘Oké, jullie mogen weer terug naar de les!’ Deelde hij mee en hij klapte in zijn handen. ‘Opschieten!’

Ik stond langzaam op en liep achter de anderen aan naar de deur. ‘Hey.’ Zei Kate die naast me kwam lopen. ‘Hey.’ Glimlachte ik vriendelijk. ‘Ik dacht, we hebben elkaar nog niet echt leren kennen ofzo, en nu we een kamer gaan delen enzo…’ Aarzelde Kate, ik keek haar vragend aan. ‘Nou misschien moeten we wat meer met elkaar omgaan om elkaar alvast te leren kennen enzo.’ Zei ze. ‘Ja tuurlijk!’ Lachte ik. ‘Moeten we doen, je lijkt me sowieso heel aardig.’ Voegde ik toe. ‘Jij mij ook.’ Lachte ze. Spencer kwam naast ons lopen. ‘Dus ik ben 2 minuten weg en je hebt gelijk al een nieuwe BFF?’ Vroeg hij zogenaamd beledigd en ik gaf hem lachend een klap. ‘Ja, duuuh! Jij bent zó vervangbaar.’ Kate lachte en zwaaide naar Spencer, ‘Hallo, ik ben denk ik je vervanger.’    Spencer trok een pruilmondje maar ik sloeg mijn arm om hem heen. ‘Nee hoor Spenciepencie, ik zou jou toch nooit kunnen vervangen?’ Spencer juichte en huppelde vrolijk naar de andere jongens toe waar hij gelijk weer normaal ging lopen. Kate had ondertussen de slappen lach en keek me met betraande ogen aan. ‘Is hij altijd zo?’ Lachte ze en ik knikte. ‘Dat kan dan nog een leuke tijd worden dan.’

De rest van de dag ging als een waas aan me voorbij. Ik trok de hele tijd met Kate, Lee-yang en Steph op om ze wat beter te leren kennen en kwam erachter dat ik al die tijd heel wat gemist had.  Ik vond het super gezellig met ze en ik merkte dat Rose en Madeleine me steeds een beetje boos nakeken. Maar toen ik naar ze toe kwam om te vragen wat er was lieten ze niks los. Eigenlijk kon ik het wel raden, ze waren jaloers. Niet alleen omdat ik gekozen was, maar ook dat ik nu meer met Kate en de rest omging. Veel tijd om erover na te denken had ik niet want we hadden een druk rooster. Toen het na Geschiedenis eindelijk pauze was stelde ik voor om met zijn allen aan een tafeltje te gaan zitten. Maar Rose en Madeleine wilden naar Molly toe en dus bleef ik alleen met Kate, Lee-Yang en Steph achter. Uiteindelijk kwamen Spencer en de jongens er ook bij zitten en ik zag aan Spencer dat hij het erg gezellig had. ‘En jij zit te klagen dat ik mijn nieuwe BFF al zo snel heb gevonden?’ Fluisterde ik toen ik naast hem in de rij aansloot om wat eten te pakken. Hij glimlachte. ‘Ze zeiden dat ze me niet echt durfden te benaderen omdat ik steeds met jullie omging, maar ze zijn echt aardig.’ Vertelde hij. ‘Ze dachten zeker je gay was.’ Grinnikte ik. Hij begon te lachen, ‘Ja, waarschijnlijk wel.’ Ik pakte een bord soep en een broodje ei en liep terug naar ons tafeltje. ‘En jij hebt het ook wel gezellig met die meiden hé?’ Vroeg Spencer nieuwsgierig. Ik knikte, ‘Heel erg zelfs, wat Rose en Madeleine overigens niet erg op prijs stellen.’ Spencer keek me aan. ‘Dat is echt hun probleem hoor, jij kan er namelijk ook niet zoveel aan doen dat je bent gekozen.’ Verzekerde hij me. ‘Ja maar het is wel vervelend.’ Spencer knikte meelevend.                                                   Ik ging zitten en luisterde hoe Lee-Yang en Steph in discussie waren over hun haarkleur. ‘Wát? Ik ga mijn haar echt niet verven hoor!’ Gilde Steph zowat en Lee-Yang keek haar gefrustreerd aan. ‘Daar heb je bijna niks meer over te zeggen, als je het contract hebt getekend.’ Zei ze rustig en Caleb Knikte. ‘Ze zouden je zelfs kaal mogen scheren als ze dat zouden willen.’ Zei hij grinnikend. ‘WAT!?’ Gilde Steph terwijl ze angstig naar haar haar greep. ‘Nou dat is een beetje overdreven Caleb.’ Grinnikte Evan en opgelucht keek Steph mijn kant op. ‘Maar we krijgen wel een metamorfose toch?’ Vroeg ze. ‘Ja maar ik denk dat dat blijft bij een beetje bijknippen hoor.’ Stelde ik haar gerust. Spencer knikte en wees naar zijn haar. ‘Hier hoeft niet zo veel meer aan te gebeuren hoor.’ Ik begon spottend te lachen en Spencer keek quasi beledigd mijn kant op, ‘Wat valt er nou te lachen? Wedden dat ze jouw haar rood verven.’ Beschuldigde hij me. ‘Ja hoor, ze doen hun best maar.’ Zei ik nog steeds lachend. Plots zag ik in de verte Molly aan komen strompelen op krukken, naast haar liepen Madeleine en Rose. Ik sprong op, ‘Ik ben zo terug!’ Ik rende naar Molly toe en remde net op tijd. ‘Hey Moll!’ Riep ik vrolijk. ‘Gaat het een beetje?’ Molly knikte langzaam, ‘Ja ik mag weer naar de lessen enzo, dus het komt wel weer goed.’ En met die woorden liep ze samen met Madeleine en Rose naar een tafeltje en liet mijn alleen staan. Verbaast liep ik ze achterna, ‘Wat is er nou weer aan de hand?’ Vroeg ik geïrriteerd. Madeleine keek me sceptisch aan, ‘Alsof je dat zelf niet weet.’ Zei ze. Ik keek haar even onderzoekend aan, ‘Ik heb geen idee waar je het over hebt.’ Zei ik langzaam. ‘Ach man, je laat ons vallen als een baksteen!’ Zei Molly boos. Opeens was ik het helemaal zat en ik voelde mezelf steeds bozer worden.                                                                                        ‘Oké luister nou eens heel goed naar me!’ Siste ik boos, ‘Het spijt me heel erg dat jullie niet gekozen zijn en ik baal er heel erg van, maar wáág het niet om dit op mijn af te reageren. Ik praat gewoon met jullie en vroeg of jullie bij ons kwamen zitten. Ik vind het bést als jullie je eigen dag willen verpesten, maar ik doe daar dus niet aan mee!’ Riep ik boos en ik draaide me om en liet mijn vrienden verbouwereerd achter.