Η ώρα είχε πάει 4 και ο Γιάννης είναι εξαφανισμένος, έχει κλείσει και το κινητό... Πως θα τον βρω...
<<Ξανά προσπάθησε να τον πάρεις.>> μου λέει η Φανη και έτσι κάνω.
Επιτελους χτυπάει!
<<Παρακαλώ;>> ευτυχώς είναι καλά!
<<Έλα ρε μαλάκα! Που είσαι;>>
<<Πάνο εσύ είσαι;>> κομμάτια θα είναι πάλι.
<<Ναι ρε μαλάκα, πάλι κομμάτια είσαι;>> τον ακούω να γελάει... Προφανώς και είναι! <<Που είσαι;>> τον ρωτάω.
<<Δεν ξέρω ρε φίλε. Σε ένα παγκάκι κάθομαι, σε ένα παρκο.>>
<<Που κοντά;>>
<<Σπίτι της...>> και μου το κλείνει. Που αλλού θα ήταν...
<<Πάω να τον βρω!>> λέω στην Φανή και σηκώνομαι από την καρέκλα του μαγαζιου.
<<Που είναι;>> ρωτάει.
<<Στο πάρκο κοντά στο σπίτι της Άννας. Πάω να τον βρω.>>
<<Θα περιμένω εδώ.>>
Παίρνω το αμάξι και φτάνω κοντά στο πάρκο αλλα είχε περιπολικά και ένα ασθενοφόρο. Βγαίνω από το αμαξι τρέχοντας και βλέπω τον Γιάννη να τον μεταφέρουν στο ασθενοφόρο. Δεν έχει αισθήσεις και είναι γεμάτος αίματα.
<<Τι έγινε;>> φώναξα σε έναν από το ΕΚΑΒ.
<<Είστε συγγενείς;>>
<<Φίλος.>>
<<Μπείτε μάζι μας στο ασθενοφόρο, χρείαζεται συνοδεία και θέλουμε τα στοιχ...>> μου είπε μπαινοντας μέσα.
<<ΠΟΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΩΡΑ! ΤΙ ΕΧΕΙ; ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ;>> άρχισα να ουρλιάζω, τα έχασα, δεν μπόρεσα να το διαχειριστώ.
<<Σας παρακαλώ ηρεμίστε. Δεν γνωρίζουμε ακόμα αν υπάρχει κίνδυνος αλλα το χτύπημα είναι σοβαρό.>>
<<Τι έγινε;>>
<<Τον χτυπησε ένα αμάξι.>>
Άρχισαν να τρέχουν δάκρυα...
<<Φιλε είσαι δυνατός θα τα καταφέρεις...>>
BẠN ĐANG ĐỌC
Οι τοίχοι ανάμεσα μας. 2
Lãng mạnΑν θέλετε να διαβάσετε αυτή την ιστορία πρέπει να διαβάσετε 'Οι τοίχοι ανάμεσα μας.' που είναι το πρώτο βιβλίο για να μπορέσετε να καταλάβετε τι γίνεται. Μπορείτε να μπείτε στο προφίλ μου για να βρείτε την ιστορία. Σας ευχαριστώ.
