Οι τοίχοι ανάμεσα μας. 2

Κεφάλαιο 1

Μετά από 3 μήνες...

Έφτασε και ο Νοέμβριος... Έχω μπει για τα καλά στο πρόγραμμα διαβάσματος και ευτυχώς δεν έχει συμβεί τίποτα που θα μπορούσε να μου αποσπάσει την προσοχή.
Δεν έχω ακούσει νέα του, μόνο κάτι λίγα όταν τυχαίνει να είμαι έξω με τον Πάνο και την Φανή και μιλάει ο Πάνος στο τηλέφωνο μαζί του.
Ναι ο Πάνος με την Φανή είναι μαζί και χαίρομαι πολύ για αυτούς.

Όλα κυλούσαν ήρεμα όπως ήθελα για να είμαι συγκεντρομένη στα διαβάσματα μου... Δεν είμαι όλη μέρα με ένα βιβλίο στο χέρι βέβαια! Έχω και τις εξόδους μου και τις καινούριες γνωριμίες και μικρά φλερτ, αλλά δεν αφήνω να συνεχιστούν γιατί θα χάσω την συγκεντροσή μου και δεν το θέλω.
Ευτυχώς που μπορώ να ελέγχο τον εαυτό μου!

Με τον αδερφό μου φυσικά και τα πράγματα είναι μια χαρά, δηλαδή σχεδόν μια χαρά... Αλλά σχετικά καλά. Μου ζήτησε συγγνώμη, μου είπε πως έκανε μεγάλο λάθος και του είπα πως όλα είναι οκ, αλλά η αλήθεια είναι πως έχουμε απομακρυνθεί μετά από αυτό. Με την κοπέλα του τελικά είναι ακόμα μαζί και σκέφτονται στο μέλλον να παντρευτούν γιατί είναι ακόμα μικροί για γάμο. Επίσης με τον Παναγιώτη, τον αδερφό του Γιάννη, έχουν γίνει αχώριστοι οπότε τον βλέπω όσο συχνά βλέπω και τον Δημήτρη και ακούω και από αυτόν που και που νέα του Γιάννη.

Εγώ με τον Γιάννη δεν έχουμε μίλησει και δεν νομίζω να γίνει στο μέλλον... Αν και μου λείπει... Καμιά φορά παίρνω το γράμμα που είχε γράψει για μένα και μετά έρχονται όλες οι αναμνήσεις μας. Μπορεί να ήταν λίγες αλλά είναι αρκετές για μένα. Αν και η αποψή μου είναι πως δεν έχει σημασία αν είναι λίγες ή πολλές γιατί αν είναι πολλές μπορεί και να είναι 'λίγες' στο συναίσθημα ενώ οι λίγες αναμνήσεις μπορεί να είναι και οι πιο έντονες συναισθηματικά. Δεν ισχυεί πάντα αυτό φυσικά, είναι μια δικιά μου υπόθεση.

Τέλος πάντων σήμερα έχει γενέθλια η Φανή και έχω κανονίσει με τον Πάνο μετά το σχολείο να πάμε μια μικρή βόλτα, μετά να αφήσουμε τα πράγματα μας στα σπίτια μας, μετά να πάμε κέντρο για ψώνια και για καφέ και μετά να ξαναπάμε σπίτια μας να αφήσουμε τα πράγματα να ξεκουραστούμε λίγο και να ετοιμαστούμε για το βράδυ που θα μας βγάλει η Φανή, μιας και είναι Παρασκεύη σήμερα. Πάλι καλά δεν έχω φροντιστήριο. Επίσης το βράδυ που θα μας βγάλει θα της κάνουμε έκπληξη... Κλασσικά.

<<'Αννααααα!>> άκουσα μια φωνή από πίσω μου.

<<Περίμενε καλέ!>> είναι μια συμμαθήτρια μου που δεν συμπαθώ και πολύ και έκανα πως δεν την άκουγα γιατί φορούσα ακουστικά. Πάλι καλά που υπάρχουν και αυτά.
Δυστυχώς όμως με πρόλαβε και ήρθε δίπλα μου.