Κεφάλαιο 18(Γιάννης)

128 8 9
                                    

Δεν μπορώ να την καταλάβω... Την μία στιγμή είναι όλα καλά και την άλλη καταστρέφονται όλα! Χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο... Δεν μου έκανε καλό που την είδα και που πέρασα μαζί της τόσο χρόνο. Τι λέω μωρέ και εγώ μέσα στην ζάλη μου. Ήμουν τρομερά χαρούμενος που την ξανά είδα και που πέρασα μαζί της έστω και αυτόν τον λίγο χρόνο. Αλλά το να είμαι εδώ χωρίς να μην μπορώ να την δω είναι θάνατος...

Θα φύγω! Θα γυρίσω Γερμανία, τελείωσαν οι διακοπές μου. Ναι, πρέπει να φύγω. Δεν θα αντέξω να κάτσω εδώ ξέροντας ότι δεν θέλει να με ξανά δει και ξέροντας πως υπάρχει περίπτωση να την πετύχω κάπου και φυσικά αυτή να κάνει πως δεν με είδε... Είναι πολύ σκληρή μαζί μου και με τον εαυτό της και με όλους. 

Δεν έπρεπε να πιω τόσο... Που είμαι; 

Αα ναι φυσικά! Κάτω από το σπίτι της... Γαμημένε έρωτα! Είσαι ότι καλύτερο και ταυτόχρονα ότι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί σε κάποιον. Πολλοί τρελάθηκαν για χάρη σου!

Ααα ρε Άννα... 

Τέλεια, αυτό μου έλειπε τώρα.

Πήγε να με πατήσει ένα αμάξι, πάλι καλά σταμάτησε έγκαιρα ή μπορεί να ήταν καλύτερα άμα με πατούσε. Δεν πονούσα πια...

Ο οδηγός με βρίζει αλλά δεν γύρισα καν να τον δω. Δεν έχω την δύναμη να ασχοληθώ μαζί του.

Χτυπάει ένα τηλέφωνο... Ααα ναι το δικό μου.

<<Παρακαλώ;>> λέω.

<<Έλα ρε μαλάκα! Που είσαι;;>> σαν την φωνή του Πάνου ακούγεται.

<<Πάνο εσύ είσαι;>>

<<Ναι ρε μαλάκα, πάλι κομμάτια είσαι;>> άρχισα να γελάω. <<Που είσαι;>> με ρωτάει.

<<Δεν ξέρω ρε φίλε.>> απάντησα γελώντας. <<Σε ένα παγκάκι κάθομαι, σε ένα πάρκο.>>

<<Που κοντά;>>

<<Σπίτι της...>> λέω και το κλείνω. Με πήραν τα κλάματα και δεν ήθελα να με ακούσει κανείς.

Γιατί ρε Άννα τα γαμάμε πάντα έτσι; Πρέπει να την ξεχάσω... Αλλά ποιος τα γαμάει και τα πρέπει...

Η λογική μου φωνάζει ότι θα ήταν καλό να προχωρήσω με την ζωή μου και να την ξεχάσω αλλά η καρδιά μου την θέλει όσο τίποτα άλλο γαμώ!

Στο επόμενο λεπτό μαύρο...

Οι τοίχοι ανάμεσα μας. 2Donde viven las historias. Descúbrelo ahora