Κεφάλαιο 3

194 17 1
                                    

Ο επόμενος μήνας κύλησε ήρεμα, χωρίς ταραχές, χωρίς εντάσεις.
Φυσικά ο Πάνος με την Φανή τα ξαναβρήκαν μετά από κάποιες μέρες και από τα κηρύγματα και τις φωνές μου. Αφού και οι οι δύο κάνανε πείσματα και κανεις δεν υποχωρούσε, έπρεπε κάποιος να τους βοηθήσει.
Μετά από αυτό το σκηνικό ο Πάνος μου ζήτησε συγγνώμη και από τότε δεν έχει ξαναπετάξει καμία κακία για το θέμα του Γιάννη.
Αν και σήμερα είναι η τελευταία μέρα στο σχολείο, επιτέλους! Αλλά από την άλλη μέσα σε αυτές τις μέρες θα τον δω και δεν θέλω...

<<Άννααα...>> με φώναξε η Φανή.

<<Έλα να δεις.>> μου ξαναλέει.

<<Τι έγινε;>> την ρωτάω.

<<Έλα να δεις κάτι φοβερό.>> και πάω προς το μέρος της. Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα τι ακριβώς είναι αυτό που μου δείχνει και ενθουσιάζεται τόσο. 
Ως τελευταία μέρα είμαστε σε ένα μουσείο.

<<Και τι είναι αυτό;>> την ρωτάω.

<<Με αυτό οι γυναίκες μάζευαν τα μαλλιά τους.>> μου απαντάει.

<<Ναι ουαου.>> λέω χωρίς να δείξω ότι με ενδιαφέρει... Δεν με ένδιεφερει και όλας.

<<Που θα πάμε μετά;>> την ρωτάω.

<<Για καφέ.>>

<<Ναι που;>>

<<Εεε δεν ξέρω...>>

<<Κέντρο ή κάπου κοντά;>>

<<Μίλησα με τον Πάνο και είπε ότι θα πάει με έναν φίλο του σε μια καφετέρια κάπου εκεί κοντά.>> πήρα επιτέλους μια απάντηση.

<<Ωραία εγώ θα πάω να πάρω τον Φίλιππο από το κέντρο και θα έρθουμε, οκ;>>

<<Ναι μια χαρά.>>

Τέλεια επιτέλους θα δω και τον Φίλιππο σήμερα. Έχω να τον δω από τέλη Σεπτεμβρίου λόγω διαβάσματος και επειδή δεν μένουμε κοντά, δεν μένουμε καθόλου κοντά! Αλλά φυσικά μιλάμε, δεν έχουμε χάσει επικοινωνία.

Έχει περάσει μισή ώρα και είμαστε ακόμα μέσα σε αυτό το μουσείο και έχω βαρεθεί την ζωή μου!

<<Άννα, σήκω φευγουμε!>> μου λέει ένας συμμαθητής μου και πετάγομαι αμέσως από την καρέκλα που καθόμουν.

<<Επιτέλους!!!>> φώναξα και ο Γιώργος, ο συμμαθητής μου, γέλασε με την αντιδρασή μου.

<<Μήπως είδες πουθενά την Φανή;>> τον ρωτάω.

<<Νομίζω πως είναι έξω με τον δικό της και δύο τυπάδες.>> είναι η σειρά μου να γελάσω με την αυτό που είπε. Στο τέλος καταλήξαμε να γελάμε και οι δύο και βγήκαμε μαζί έξω γελόντας.

Οι τοίχοι ανάμεσα μας. 2Où les histoires vivent. Découvrez maintenant