"Ne olacak peki jimin şimdi ne yapacağız ona bunu nasıl söyleyeceğiz?"
"Bilmiyorum bunu bizden mı yoksa doktordan mı öğrenmesi daha iyi olur bilemiyorum"
"Of ya" dedim ve ağlamaya başladım. Jimin iki eliyle omuzlarımdan tuttu ve dik durmamı sağladı.
"Hyeri güçlü olman gerekiyor Jung kook sen ve benden destek alacak bunu ona yapma" haklıydı ağlamayıp mutlu olmam gerekiyordu. Elimin tersiyle göz yaşlarımı sildim jimin yüzüme bakıp ağlamadığımdan emin olduktan sonra gülümsedi tam o sırada duyduğumuz çığlık sesiyle ikimizde birbirimize şaşkın bir şekilde bakakaldık.
Jimin hemen ellerini omzumdan çekip Jung kook'un kaldığı odaya girdi bende hemen ardından odaya girdim. Jung kook elini oynatmaya çalışıyordu. Bizim geldiğimizi bile farketmedi. Kafasını kaldırdı ve bizi gördü jimin olduğu yerde dolmuş gözleriyle Jung kook'a bakıyordu.
Ağlıyordum gözüme hücum eden gözyaşlarına engel olamıyordum kendiliğinden akıyorlardı.
Jung kook jimin'e uzun uzun baktı sonra bana ve tekrar eline baktı
"Ji..ji..min elim hissetmiyorum" dediği anda jimin koşup Jung kook'a sıkı bir şekilde sarıldı. Konuşamıyordu Jung kook'a birşey söyleyemiyordu çünkü o da Jung kook'un mesleğine ne kadar bağlı olduğunu ve eli olmadan mesleğini devam ettiremeyeceğini biliyordu.
Teselli edecek bir söz bulamıyordu belkide.
Onları uzaktan seyrederken daha fazla dayanamayıp geri geri yürümeye başladım. Kapının önüne geldiğimde kapıyı açıp arkama bakmadan koşmaya başladım. Hepsi benim yüzümden hepsi Taehyung yüzünden hepsi o Taehyung'un babası yüzünden hiç bir suçu olmayan bir insan ben ve onlar yüzünden ağlıyor şuanda. Kahretsin kahretsin kahretsin...
*Jung kook'dan*
Elimi birkaç kere oynatmaya çalışsam da başarısız oldum elimde bir hissizleşme vardı.
Bir kaç kez daha tekrarladım aynı hareketi diğer elimde elime vurdum elimi sıktım ama bu sert darbelerin hiçbirini hissetmiyordum.
Nasıl olabilirdi böyle birşey.
Mesleğime ne kadar bağlı olduğumu herkes biliyor ve mesleğim gereğince silah kullanmam için elimi kullanabilmem gerekiyor.
Ne olacak şimdi?
İse artık gidemeyecek miyim?
Gözyaşlarım o kadar güçlüydü ki onlara karşı gelip akmalarını engelleyemiyordum.
Jimin elleriyle omzumu sıktı ve kafamı ona bakacak bir pozisyonda ayarlamamı sağladı. O da ağlıyordu
"Jung kook ağlama! Sana saçma gelebilir belki ama ağlama çünkü elin ameliyatla düzelebilir doktor öyle söyledi"
"Düzelebilir ama düzelmeyebilir de"
"......." Bu sözümden sonra ortam sessizliğe büründü. Bana boş gözlerle bakıyordu ikisi de.
Hyeri'nin gözleri kıpkırmızıydı hala ağlıyordu. Biraz göz göze geldikten sonra hıçkırırarak ağlamaya başladı ve dışarı çıktı.
Belki elimden dolayı kendini suçluyordur belki de benim moralini yüksek tutmak için ağladığını belli etmemeye çalışıyordu ama onu hiç tanımayan bir insan bile gözlerine bakınca ağladığını anlayabiliyordu.
Jimin de ağlamış gözlerinden belli...
Elimi kullanamayacağım için kimseyi suçlanıyorum.
Kimseye kırgın değilim
Kırgınlığım Hyeri'ye değil
Kırgınlığım Taehyung'a da değil
Benim kırgınlığım kendime....
*1 hafta sonra*
*HYERİ'DEN*
Bir hafta nasıl geçti hiç farkında değilim. Jung kook dört gün önce taburcu oldu. Şuanda onun evindeyiz jimin ise gittiği zamanlarda o ne kadar istemese de ona yardımcı oluyorum.
Ona her konuda yardımcı olmaya çalışıyorum ama sürekli beni tersliyor. Sanki yanında olmamdan memnun değil gibi ama onu bu kötü zamanda tek bırakamam.
Sabah kahvaltı yaptıktan sonra Jung kook odasına gitti. Jimin de biraz oyalandıktan sonra işe gitmek için evden çıktı.
Aradan yarım saat bir saat geçtikten sonra Jung kook'un ilaç vakti geldiğini farkettim. Mutfaktan bir bardak su ve ilaçlarını aldıktan sonra odasına girdim.
Yatağının yanında duran komodin'e elimdeki tepsiyi koydum
"İlaç saatin geçmeden iç istersen"
"Tamam sen koy ben içerim"
"Şimdi iç yoksa saati geçecek"
"Tamam çıkabilirsin" dedi ve elindeki telefonuyla oynamaya devam etti.
Ona uzun bir süre baktım neden bana soğuk davranıyordu? Daha fazla dayanamayıp sormaya karar verdim
"Jung kook neden bana bu kadar soğuk davranıyorsun neden bana bunu yapıyorsun"
"Peki sen neden bana iyi davranıyorsun neden yanımdaymış gibi davranıyorsun"
"Jung kook ben her zaman senin yanındayım"
"Yanımdasın öyle mi? Ya sen iki yıl önce beni nedensiz bir şekilde bırakıp gittin. Kimden geldiğini bile bilmediğin bir mesaj yüzünden bana katil dedin ama ben ne yaptım ki yıl boyunca sana söz verdiğim için hem babanın katilinin peşine düştüm hemde anneni aradım ya sen benim o iki yıl boyunca yanıma yoktun şimdi neden yanımdasın şuan kötü birşey yaşamadım ben ne yaşadıysam o iki yıl arasında yaşadım."
"Jung kook......."
"Jung kook ne Hyeri !! Ne diyeceksin ben bu iki yıl içinde hem kız kardeşimi hem annemi hemde canımdan çok sevdiğim kadını kaybettim daha ne olabilir kaybedecek hiçbirşeyim kalmadı derken şimdi de işimi kaybettim"
Göz yaşlarıma daha fazla engel olamadım. Bana sormadan akıyorlardı. Annesi ve kız kardeşi mi? Nasıl olur nasıl kaybetmiş olabilir ki? İkisi de?
Ve en kötüsü ben bunları yaşarken neden onun yanında değildim.
Kahretsin!!
"Lütfen şimdi odamdan çıkar mısın? Yanlız kalmak istiyorum jimin gelene kadar lütfen odama girme" dedi hiçbirşey söylemeden odadan çıktım ve eşyasız kullanılmayan odaya girdim. Hıçkırıklarım boş odanın duvarlarında yankı yapıyordu.
İki yıl önceye kadar görenleri kıskandıran bir ilişkimiz vardı. Çok mutluyduk benim babam beni sürekli döverdi biz her buluştuğumuz da Jung kook sırf benim moralimi düzeltmek için herşeyi yapardı. Her ağladığımda bana sıkı bir şekilde sarılır "ağlama sevgilim ben senin yanındayım" derdi. O zaten benim için en büyük teselliydi.
Jung kook'un yanımda olduğunu bilmek....
Bana eskiden baktığı gibi aşkla değil de daha çok nefretle bakıyordu artık ama hayır iki yıl önceki Jung kook benden nefret etmezdi.
O beni her daim seveceğine dair söz verdi. Şuan da benden nefret edemezdi.
Bende onu ne olursa olsun her zaman sevmeye dair söz verdim.
Söz veriyorum sevgilim ne olursa olsun bundan sonra seni asla yanlız bırakmayacağım ve seni her daim seveceğim.....
용서조세요....
Uzun zamandır bölüm atmıyorum bundan dolayı özür dilerim.
Yazabilirsem bu hafta sonu yeni bölüm atabilirim fakat kesin değil.
Umarım beğenmişsinizdir 😊
Hepinizi çok seviyorum 😍❤️💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LETTER - JJK ✔️TAMAMLANDI✔️
Fanfiction"Biliyor musun Hyeri ben artık sana sadece aşk değil nefret de besliyorum ve sen bu nefreti gün geçtikçe arttırıyorsun" "Bunları önemsemiyorum sadece kendine dikkat et" "Eğer beni sevmiyorsan neden beni düşünüyorsun" "Çünkü sen ................. ben...
