16|YENİDEN

420 33 33
                                    

İyi okumalar..

Flashback devam

Lydia

Hemen kızlar lavabosuna koştum. Boynuma baktım, biraz kızarmış, biraz da morarmıştı. Hemen kapatıcımı çantamdan çıkardım ve boynuma sürdüm. Aynadan baktığımda sadece küçük bir kızarıklıkkaldıüını gördüm. Soranlara kolyeye alerjim olduğunu ve boynumun kızardığını söylerdim. Hızla lavabodan çıkıp sınıfa yöneldim ve dersime devam ettim.

*****

Okuldan çıkmadan önce kitaplarımı dolabıma kpydum ve dolabımdaki aynadan kendime baktım. Neydi bu duygusuzluk? Ben miydim bu aynadaki?

Stiles'ın dolabına baktım. Önünde bir kızla konuşuyordu. Ve o.. Gülümsüyordu. Bensiz de mutlu olduğunu, ne yaparsam yapayım onun için ' artık ' bir şeyifade etmediğini o an çok iyi anladım. Gözümden bir damla yaş düştüğü anda hemen bana baktı. Sanki ben ağladığımda beyninde alarmlar çalıyordu. Ya da bu benim kendimi avutmak için ürettiğim bir kuruntudan ibaretti. Akan göyaşımın ne kadar anlam içerdiğini anlamıştı. O göz yaşıyla ne kadar canımın yandığının bir temsili olduğunu kanıtlayabilmiştim. O da anlamıştı bir şey olacağını.

Daha fazla bir şey anlamaması için hemen gözlerimi kaçırdım. Çantamı alıp dolabımı hışımla değil, sakinca kapattım. Ve yavaşça yürüdüm okul koridorunda, sakince. Her adımımda Stiles'la canlandırdığım bir anım geliyordu aklıma. Anılara sindirebilmek unutmamak için sakin ve yavaş bir şekilde yürüyordum. Onun beni izlediğine kalıbımı basardım. Normal Lydia eskiden böyle bir şey görse hışımla kapatır dolabını, rüzgar gi esip kavururdu ortalığı, ama ben onunla değişmiştim.

Bana bakıyordu çünkü bu sakin hallerim arkasında bir psikopatlığın yattığını, şu an kimseye zarar vermememin kendime zararı olacağını, biliyordu. Ama hiçbir şey yapmadı. Acı çekmemi ister bir hali vardı sanki. Çözemiyordum. Ve bu beni boğuyordu.

Okulun kapısının kulpunu tuttum ve kapıyı yavaşça açtım. Sonra kafamı çevirip ona baktım. Aramızda 2 metre vardı yaklaşık. Kalbi kırık küçük bir erkek çocuğuyla karşılaştım gözlerinde. Ve bu beni yerle bir etti. Titrek bir nefes verdikten sonra bir damla yaş daha firar etti gözlerimden.

Ona o kadar acı çekiyormuş gibi gülümsedim ki, sanki çektiğim acıyı farkedip o küçük çocukta iki damla yaşı gözlerinden firar etmişti.

Gözlerine kendimi mühürlemek istercesine baktım. Yüzünü unutmak istemezcesine ezberledim. Her benini her beninin yerini, sayısını. Ama en çok o gözlerde kaldım. O acıyı ezberlemeye çalıştım. Ona son bir bakış attım aşkla, bu onu son görüşümmüş gibi. Sonra kapıdan geçip arabama yürüdüm.

Hızım 126 olduğundan eve çabucak varmıştım. Hemen anahtarla kapıyı açıp içeri girdim. Annem direk" Lydia,  kızım konuşabilir miyiz? Bak benim bir suçum yok ne olursun bir kere dinlesen?" devamını getirmesine izin vermeden" Sonra anne, ve senin suçsuz olduğunu biliyorum. Doğa perisi olmak, senin seçimin değildi bunu da biliyorum. Sadece, sadece benden bu saklamana üzüldüm o kadar. Ve biryle beraber olup bana söylememene de biraz kırıldım. Ama olsun, bu gün bana mutlaka anlatacağını biliyordum. " dedim ve boynuna sarıldım. O da bana sarıldı. Sonra bir şey demesine izin vermeden odama çıktım ve kapıyı kapatıp kitledim.

Elime bir makas aldım. Bir de mutfaktan aldığım bir kavanoz vardı yanımda. Saçımı ortadan ikiye böldüm. Ve düz fön çekip taradım. Sonra masaya koyduğum makası alıp neredeyse popoma gelen çilek sarısı ile turuncu arası olan saçlarımı omzumun 4-5 parmak altından kestim. Bir tarafı bitmişti.

Elimdeki tüm tutamları kavanozun içine koydum. Sonra diğer tarafa yatırdığım saç tutamını da aynı yerden tuttum ve kestim. Onları da kavanozun içine koydum. Bu bilek falan kesmek onlar hikaye, umutlarımı kestim ben saçlarım da. anılarımız aklıma tekrar düştüğünde yeniden ağlamaya başladım.

Flashback

Stiles çime oturdu ve " Hadi ne bekliyorsun otursana?" dedi. Çime oturmuştu ve bacaklarını hafif kırmıştı. Oturup kafamı dizine yasladım. Dizini dikleştirip kafamı biraz daha kendine yaklaştırmış oldu. Alınlarımızı ve burunlarımızı birbirine yasladık, ben tabii ki o anı ölümsüzleştirmek istediğimden telefonumdan o an ki fotoğrafımızı çektim.

Burnuma küçük öpücük kondurdu ve gülümsedi. Gülümsedim. Ardından saçımın küçük bir tutamını elime alıp hafifçe döndürdüm. Saçımla oynamayı severdim. Stiles bu hareketime gülümsedi.

Sonra cebinden bir kolye çıkardı. " Bu annemindi. Annemden bana kalan sayılı şeylerden biri bu. Al, bunu boynundan hiç çıkarma tamam mı?" dedi. Kafamı salladım ve kolyeyi boynuma taktım. Ardından saçımın o küçük tutamıyla oynamaya devam ettim. " Saçımı kestiricem. "diye bir fikir attım ortaya.

Bana " Ne zaman ikimiz hakkında bir umutsuzluğa kapılırsan,-" devam etmesine izin vermeden konuştum" Stiles böyle bir şey olm-" bu sefer o benim sözümü kesti" Şşh, sadece beni dinle tamam mı? Böyle bir şeyin olmayacağını bende biliyorum. Sadece ikimiz hakkında ne zaman umutsuzlaşıp, kırılırsan ya da paramparça olursan kes saçlarını tamam mı? Şu an aklından bile geçirme! Asla. " dedi. Ona burukça bir gülümseme yollayıp kafamı hafifçe salladım.

Flashback son

Akan gözyaşlarımı sildim. Aynaya baktığımda gözlerimin kan çanağına dönüşünü gördüm ve önemsemeden aşağı indim.

Mutfaktan bir çakmak aldım ve odama çıktım. Kavanozun kapağını açtum. Ardından çakmağı yakıp içine attım. Sonra ise tüm umutlarımı yakışım geldi.

Tüm kırılışlarım, kalbimin tüm parçaları. Dışarı baktım. Dolu yağıyor, gök gürlüyor, şimşekler çakıyordu. Kavanozun içine baktım. Saçlarım yanmamıştı. Çünkü çakmak kapanmıştı. Hemen saçlarımı kavanozdan çıkardım ve aşağı indim. Şöminenin başına gittim. Ve saçlarımı yanan odunların arasına attım.

Bu bilek kesme işlerini bırakın da, siz hiç umutlarınızı kestiniz mi? Bakın yaşarken intihar etme yöntemi gibi bu. Ben umutlarımı saçlarıma sakladım. O yüzden bu kadar uzadılar. Ama çok umut edersen kırılması hiç zor olmaz. Ben bir rüya görmek istedim. Ama o, ben daha uyuyamadan beni uyandırdı. Gözlerimi açmak zorunda kaldım gerçek dünyaya. Yüzleşmek zorunda kaldım tüm acılarla.

*****

Stydia Shipper'ların benden beklediği https://media.giphy.com/media/QxOXN3wqh5lqU/giphy.gif https://media.tenor.co/images/a8c546a034a97b22509723dcd2b50fd2/raw

Benim yaptığım

https://media.tenor.co/images/5f7de8059fab93c02e5f37cb3757f9fd/raw https://media.giphy.com/media/ADhTewPznEOQg/giphy.gif https://media.giphy.com/media/z274iCmcOYMco/giphy.gif

Benim yaptığımı gören Stydia Shipper'lar

https://media.giphy.com/media/t7UMlGwY6P2E0/giphy.gif

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Dec 03, 2017 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Yeniden (STYDİA) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin