Efendilerin Konagı

saldırı...

Kemal Çakıroğlu Lara dan  gelen telefonda haberi  aldığı zaman toplantı salonunda oturmuş , asistanı,  çevirmeni  genel müdürüyle beraber   uzak doğulu bir şirketin müdürleriyle  tele konferans görüşmesindeydi.
Bodrum da tatil yspmakta olan kızının nefes nefese sesiyle anlattıklarını dinlerken bir anda çözmüştü olan biteni.
"Ne?"
"Ekran başındayım baba."
Diyordu çocuk.
""Bütün kanallar yayını kesti, adliyeye canlı bağlandılar ."
Adam olduğu yerde koltuğunu  devirerek  ayağa fırlamış,  kül rengi olmuş yüzüyle asistanına bütün randevularını iptal etmesini söylerken kapıya  doğru atılmıştı.ofisten fırlayıp asansöre  koşarken kadıncağız  cüzdanıyla arabanın  anahtarlarını peşinden zor  yetiştirmişti.
Allahım...
Allahım...
Allahım diye içinden yalvarıyor,
Panik içinde titreyen ellerle aracı açmaya çalışırken icinden bir dua bir
küfür ediyordu koskoca adam....
Eli telefonuna gitti tekrar, Ali Eren i  ,çaldırdı
Allahım yardım et..
Çaldırdi....
O acmayınca paniği daha da arttı,yine  Derya yı çevirdi bu sefer...
Aracı calıştırıp şaha kaldırır gibi ,delice fırladı yola....
Genç avukat anında cevap vermişti.
"Neredesiniz?"
"Çapa ...En yakın burasıydi..abi sakin...Kemal Bey..."
"Geliyorum...onu hayatta  tut oğlum  , geliyorum ben."
Titreyen sesiyle daha fazla konuşamamıştı.
Karma karışık olmuş zihninde düşünebildiği tek şey,  kadını kaybedebilecek oluşuydu.
Korku içinde tekrar tekrar
Lütfen geç kalmamış olayım...
Lütfen
Inatçı keçim ,dayan ...
Dayan kızım....
Beni bırakıp  öylece gidemezsin...
Böyle olmaz...
Böyle olmaz ,kadın .
Sana daha hiç doyamadım ben...
Telefonu  yan koltuğa doğru fırlatırken vitesi takıp  gazı köklemişti.

...............

Onu hayatta tut...
Demişti.
Telefon elinde öylece kaldı Derya ,
Ameliyathane kapısında çöküp kaldığı  yerde öne eğilip  başını , dirseklerini dizlerine dayadığı ellerinin arasına aldı.
Vücudu titreyerek gelmişti hastaneye .
Henen arkalarındaki Ali yle beraber.
Allahım ya ölürse..
Ölürse ne olacak....
Yine korkudan içi içini yiyordu.
Yine , her zamanki gibi,..
Bu nasıl bir kader ki, ölüm gelip gene onu bulmuştu...
Dişlerini  sıkmaktan çenesi zonkluyordu .
Gene beni sevdiklerimle sınıyorsun be güzel tanrım ...
Yeter artık....
..
Başını kaldırdığı gibi Mehmet Alemdar in  merdiven başında belirdigini  gördü.
Genç adam hızla yanına gelip omzuna uzandı.
"O nasıl?"
......
...

Adliye bahcesinde kadınin aracini delik deşik eden Motorsiklet geldigi hızla dönüp ok gibi  çıkışa atılıp  sokaktaki trafiğe karışırken ,herkes bir iki saniye yerinde donakalmısti.
Lanet olsun
Lânet olsun
Lânet olsun ...
Ondan sonrasıyla  tam bir keşmekeşti ...
Ortalıga üşüşen bir polis ordusu infiali sakinleştirmeye olay yerini korumaya almaya çalışırken kesik kesik bağırdıgını hatırlıyordu..
Ambu..ambulans!!!
. ..

Görevliler  bağrışa çağrışa, kanlar icindeki avukatı araçtan çıkartıp sedyeyle  beklemekte olan ambulansa naklederken, ortalık savaş yerine dönmüştü .
Mahkeme çıkışı zaten orada bulunan bütün kalabalık olduğu gibi başlarına  toplanmış,  avaz avaz bağıranlar , flaşlar , kameralar, canlı yayın yapan haberciler birbirini eze ciğneye aracı ve içini görmeye çalışıyorlardı.
kadıncağız   Derya nın  elini sımsıkı tutmuş bayılmamaya çalışyorsa da feci kan kaybı yüzünden çok bitik görünüyordu. .
Ali yse kadının  diğer yanında,  kendini kaybetmiş titreyerek koşar adım takibediyordu sedyeyi..
Esas kontrolünü yitiren oydu.
Yüzü bembeyaz,kanlı elleri yüzünde...
avazı çıktığı kadar bağırmıstı ...
"ABLA! ."
"İzin verin..."
Diye seslenen sağlık görevlisini duymuyordu  bile.
"Açılalım...pardon ....yarali hava alsın..beyefendi...beyefendiii"
Derya nın kadından başka hiçkimse umrunda  değildi.O güzel mavi gözlerin feri kaçacak diye kahroluyordu.
"Bilinci yerinde.korkma .."
Oglan arkalarında durmuş, elleri basında inliyordu....
"Ali...o Iyi...korkma...."
Onun Bilinçsizce ileri geri yürüdüğünü gördü.
Bütün gücüyle kükreyerek haykırıyordu.
Birileri onun da basina toplandi.Başsavcı ,yanaşmıs ,oglanı omuzlarından tutmuş sakinleştırmeye çalısıyor,
Seslense de duymayacağını anladı Derya .
Sedye ambulansa yerleşirken onlarla beraber bindi,
Oturdu hemen yan tarafa.itiraz eden olursa diye pasın peşin konusuyordu.
"Ben oğluyum..avukatıyım ..."
Ortağının da kalabalıgı yara yara ambulansın  acık kapısına doğru delice  atıldıgını , görevli tarafından engellenmeye çalışıldığını görünce ekrar seslendi ,
"Sakin ol...o iyi...o iyi duyuyor musun beni.?"
Sesini sakin tutmaya ,bi taraftan kendini de rahatlatmaya çalışıyordu,çünkü eğer paniğin vücudunu ele geçirmesine izin verecek olursa her şeyi batıracağını hissediyordu,
Geçen seferki gibi...
Bütün  ailesini katletmeye çalıştıkları zaman olduğu gibi...... .
O vakit panikten deliye dönüp sağa sola saldırarak sevdigi kızı defalarca incitmişti , yok yere....
Hızla düşündü .
Onlar yaptı.
O Hasan Atabey köpeği yaptı...