Çözümüm Yok

Ayrılık

Ali Serkan'a yumruk atar. Herkes şok olur. Serkan'da kalkıp Ali'ye yumruk atar.

Eylül: Yapmayın!! Delirdiniz mi? Durun!

Eylül ikisinin arasına girer.

Güney: Manyak mısınız? Ne yapıyorsunuz karakolda? Kendinize gelin bıktım sizin çocukça davranışlarınızdan.

Songül: Ne alıp veremediğiniz var sizin?

Cemre: Serkan iyi misin?

Serkan: İyiyim...

Cemre: Benimle bir gelir misin dışarı?

Cemre ve Serkan dışarı çıkarlar.

Cemre: Sen ne yapıyorsun?

Serkan: Ne yapmışım ben Cemre? Görmedin mi? Saldırdı bana!

Cemre: Onu demiyorum. Sen hala Eylüle karşı bir şeyler mi hissediyorsun?

Serkan: Nerden çıkartıyorsun bunu?

Cemre: Ona karşı bakışların değişti bana da eskisi gibi bakmıyorsun. Ona sanki aşıkmışsın gibi konuşuyorsun. Yeniden ondan hoşlanıyorsun değil mi? Bana ne yaptığının farkında mısın? Ben en yakın arkadaşımı karşıma aldım be senin için! Ama senin yaptıklarına bak!

Serkan: Cemre ben..sana yalan söylemek istemiyorum. Eylül'e artık aşık olmadığımı sanmıştım ama onu çok kıskanıyorum. Ben de bilmiyorum ne yaptığımı. Çok üzgünüm böyle olsun istemezdim.

Cemre: Bitti Serkan, bitti.

Kızlar Eylül ile birlikte yurda dönerler. Cemrenin çok üzgün bir hali vardı Songül bunu hemen anlamıştı.

Songül: Bir şey mi oldu Cemre?

Cemre: Biz Serkanla ayrıldık...

Meral: Ne? Ay ben şok.

Kader: Ne diyorsun kızım neden?

Eylül şok olmuştu. Neden ayrılmışlardı ki?

Cemre: Artık bana karşı bir şey hissetmiyordu ben de ayrılmak istediğimi söyledim.

Eylül oda'dan çıkar. Bahçeye iner ve oturur. Cemre de yanına gelir.

Eylül: Biz nasıl bu hale geldik Cemre?

Cevap yok.

Eylül: Biz arkadaştık, arkadaştan öte kardeştik. Bu muydu yani? Biz bu kadar şeyin üstesinden geldik kimsenin aramıza girmesine izin vermedik, sonra bir oğlan geldi herşeyi karıştırdı. Bu muydu bizim kardeşliğimiz?

Cemre: Eylül bak ben Serkana çok aşıktım daha hala aşığım, ne yapsaydım? Ben seni çok seviyorum, arkadaşım değilsin sen benim kardeşimsin ya kardeşim!

Eylül: Boşver Cemre, ben yatıyorum. İyi geceler sana.

Eylül yukarı çıkar. Acaba Cemreye olan bu kırgınlığı bir gün geçecek miydi?

Güney, Serkan ve Ali evlerine gitmişti. Ali hala Serkana karşı bir öfkesi vardı.
Birden kapı çalar. Ali kapıyı açmaya gittiğinde karşında Serkanı görür.

Ali: Ne işin var burda?

Serkan: Konuşmaya geldim. Daha doğrusu sana gerçekleri anlatmaya geldim.

Ali: Ya yürü git, akşam akşam benim sinirlerimi bozma.

Serkan: Eylülle ilgili. Bence bilmek isteyeceksin.

Ali: Ne diyeceksen de ve sonra defol git.

Ali Serkanı içeri alır.

Serkan: Kısa tutacağım. Ben Eylülün ilk aşkıyım o da benim ilk aşkım. Biz çok şey yaşadık. Anlayacağın biz birbirimizi çok seviyoruz ve bunu kimse değiştiremez.

Ali bağırmamak için kendini zor tutmuştu.

Ali: Bak güzel kardeşim. Sen Cemreyle çıkıyorsun değil mi? Evet. Eylül seni seviyor mu? Hayır. Şimdi bas git.

Serkan: Cemreyle ayrıldık biz. Çok büyük bir hata yaptım ben. Cemreden hoşlandım evet ama aşık olmadığımı fark ettim.

Ali: Kızın duygularıyla oynamışsın senin adamlığın bu kadar işte. Ama iyi bari kız bir pislikten kurtulmuş. Şimdi son defa diyorum Eylülü rahat bırak ve bas git burdan.

Ali Serkanı evden kovar. Nerden buluyordu Serkan bu cesareti acaba?
Serkanın Eylülü hakkettiğini hiç düşünmüyordu. Nasıl olurda onların eski sevgili olduğunu aklı almıyordu.
Tek bildiği bir şey vardı o da Eylül'e aşık olduğu.
Eylül'e çıkma teklifi edecekti...