De Parel Prinses

Het kaartje

We zijn met zijn negenen, mijn oom, mijn zeven neven en ik.
We hebben Aaron, Kandel, Maron, Noka, Balder, Brendan en Crispijn. Het is ook die volgorde met leeftijd Aaron is de oudste neef en Crispijn de jongste. En denk nu niet dat de jongste 2 is. Nee, de jongste is 16 en de oudste is 22. En als je je afvraagt hoe dat kan, ik heb nooit gezegd dat er maar één moeder was. Mijn oom was vroeger nog al een flirter. Niemand die hem natuurlijk tegen hield, maar uiteindelijk zat hij toch met 8 kinderen inclusief mij natuurlijk.

Net op het moment dat iedereen zijn eten opheeft en we aan het dessert willen beginnen worden de deuren opeens open gesmeten. Het is zo'n luide knal dat echt iedereen opkijkt van zijn eten. Crispijn komt binnen lopen. 'Ach nee heb ik nou net het eten gemist? Arme ik. En dan te bedenken dat ik nog zo op tijd probeerde te zijn.' zegt hij met de kwaadaardigste lach die je je kan bedenken.
Mijn oom krijgt een donkere blik in zijn ogen, wat geen goed teken is. Ik tik Aaron op zijn arm, en wijs naar mijn ogen. Hij knikt, hij had het ook al gezien. Ik sta langzaam op en loop zo zacht mogelijk naar de deur, geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om hier te blijven. De rest doet mij snel na en volgt mij naar de uitgang. Ik moet oppassen dat ik niet struikel over een stuk kleed wat er nog lag. Je weet nooit wat er gebeurd als hij zo'n blik heeft, maar één ding weet je wel zeker. Daar wil je niet bij zijn.
Sinds Crispijn in de pubertijd is gekomen zijn er altijd conflicten tussen hem en mijn oom. En eindigen soms zelfs in gevechten met magie. Maar als dat gebeurd wint mijn oom altijd en mag mijn neef 3 weken lang geen magie meer gebruiken.
En met mag bedoel ik dat zijn magie voor 3 weken word geblokkeerd en nee dat word normaal niet gedaan, maar er is een regel waarin staat dat leerlingen van de academie geen magie op magiërs mogen gebruiken behalve als het voor zelfverdediging is of als diegene toestemming geeft.
Natuurlijk hangt het ook af van wat je hebt gedaan hoelang je magie wordt blokkeert. Maar één ding is zeker, het is echt niet fijn om je magie niet meer te hebben. Het voelt net alsof je een deel van jezelf bent kwijtgeraakt. Ik heb verhalen gehoord over mensen die gek werden, doordat hun magie was geblokkeerd. Ik weet natuurlijk niet of dit waar is, maar ik wil er niet achter komen. 

De laatste is nog niet door de deur en we horen mijn oom al tegen Crispijn schreeuwen.
'Phew', zegt Kandel. 'Daar zijn wij gelukkig aan ontsnapt.' 'Zeg dat wel,' zegt Noka, 'Ik heb het een keer meegemaakt en daarna nooit meer.' 'Mee eens,' zegt Balder. 'Wist je dat ik ooit naar binnen ging tijdens een ruzie en dat er letterlijk een bord naar mijn hoofd gegooid.' 
'Je bluft', zeg ik. 'Over zo'n onderwerp bluf ik niet.' zegt Balder. 'Nou dan was je ook niet echt stoer,' zeg ik. 'Ow, denk je dat? Wil je eens zien hoe stoer ik kan zijn?' Terwijl hij dat zegt, doet hij een stap naar mij toe en begint mij te kietelen. 'Ha ha, stop. Je bent stoer, je bent stoer!' 'Ja, dat dacht ik al', terwijl hij dat zegt doet hij een stap naar achter en houdt hij op met kietelen. 
'Maar ik moet nog huiswerk maken, dus ik zie jullie later wel,' zegt Balder. En paar andere knikken instemmend dat ze ook nog dingen moeten doen.

Langzaam druppelen we uit elkaar.
Ik ben met Aaron als laatste over. 'Wat ga jij doen?' vraag Aaron. 'Ik weet het niet, ik probeer de bewakers zoveel mogelijk te ontwijken.' 'Het is wel erger geworden hé?'
Ik knik, de laatste paar weken is de bewaking in en om het kasteel verdubbeld, dat betekent dat er ook bij mij meer bewakers zijn dan als eerst. Ik heb geen flauw idee hoezo, maar elke keer als ik mijn oom ernaar vraag begint hij over iets anders.
'Anders gaan we naar mijn kamer,' zeg Aaron. Ik haal mijn schouder op. 'Waarom ook niet.' Samen lopen we naar Aarons kamer. Eenmaal in zijn kamer plof ik neer op een stoel die in de hoek staat. Hij zelf gaat op het bed zitten wat tegenover de stoel staat. 'Nou, ga je mij nog vertellen hoe het op school gaat? Er is duidelijk iets.'
Ik kijk hem recht in de ogen en zeg op een rustige manier. 'Niks hoor.' Hij kijkt mij boos aan. 'Ik ben mijn vader niet. Ik weet dat er iets aan de hand is en ik laat je niet gaan totdat je het mij verteld.'
'Probeer mij maar vast te houden.' Ik sta op en wil naar de deur lopen, als ik een hand om mijn arm voel. Ik draai mij om. 'Kama, alsjeblieft, het kwelt mij om je zo te zien.' Ik zucht en laat mij weer op de stoel vallen. 

'Het zijn gewoon een paar mensen', zeg ik. 'Hoeveel?' Ik haal mijn schouders op. 'vijf, tien, misschien meer.'
Mijn hele houding gaat van stoer en afstandelijk naar bedroefd. Hij staat van het bed op en komt naast mij zitten. 'Nog steeds hetzelfde groepje?' Ik knik. Hij slaat een arm om mij heen en haalt een paar haren weg die in mijn gezicht hangen. 'Je weet toch dat je prachtig bent. Ik heb nog nooit iemand zo mooi gezien als jij.' Ik zeg niks en staar naar mijn handen die rustig in mijn schoot liggen. Hij zucht. Hij pakt mijn kin zachtjes vast en draait mijn gezicht naar zijn hoofd toe, waardoor ik hem wel moet aankijken. '
Ik meen het Kama. Jij staat veel hoger boven hen. Je bent prachtig, slim en nog heel goed in magie ook. Iedere man zou mazzel hebben als hij jou heeft.' Ik glimlach een klein beetje. 'Kijk zo ken ik je weer. Kom op, geef mij een knuffel voordat ik in steen verander door die blik van jou.'
Ik lach en geef hem een knuffel. 'Oke dan en nu is het tijd voor een film.' 
Als wij een film willen kijken, moeten we onze magie gebruiken. Er komt een zwevend scherm in je kamer te hangen, waar je films op kan kijken. Als je het niet meer wilt gebruiken, hoef je alleen maar met je hand door het scherm heen en het verdwijnt. 

Als de film eenmaal is afgelopen is het buiten al donker. Ik gaap diep. 'Nou, zo te zien is het tijd voor bed of niet soms.' Ik probeer antwoord te geven, maar mijn antwoord word onderbroken door een gaap. Aaron lacht, 'Dat zie ik als een ja. Hup naar bed jij.'
Ik sta stroef op en probeer de kreuken uit mijn jurk te halen. 'Laat mij maar', zegt Aaron. Hij wijst met zijn hand naar mijn jurk en de kreuken gaan er vanzelf uit. 'Thanks, anders had ik het aan de bediendes moeten geven, om het weer netjes te maken.'
'Help mij even herinneren dat ik je die spreuk ook gewoon aanleer, dat scheelt je ook weer gedoe,' zegt Aaron.
'Doe ik,' zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Dit heeft toch geholpen om het gedoe van school te vergeten.

Ik loop op mijn gemak naar mijn kamer toe. Gelukkig zijn er altijd wel een paar kaarsen aangestoken in de gang, want anders zou je geen hand voor ogen zien. Eenmaal bij mijn kamer aangekomen begroet ik de bewakers en doe de sleutel in het slot, om er dan achter te komen dat mijn deur helemaal niet op slot is.
Dat is gek, ik had hem toch op slot gedaan? Ik haal mijn schouders op. Ik open mijn kamer deur om niks verdachts te zien. Voor de zekerheid check ik mijn lades maar daar is ook niks veranderd en ik voel ook geen magie in mijn kamer en wie zou er nou langs de bewakers kunnen. 

Omdat ik niks vreemds zie, maak ik mij klaar om te gaan slapen om dan op mijn nachtkastje een briefje te zien liggen. Nieuwsgierig open ik het, maar er staat helemaal niks op. Niet op mijn gemak ga ik in mijn bed liggen. Ik weet honderd procent zeker dat dat er eerst niet lag. Na een lange tijd te woelen val ik in slaap.

Hoi!

Dat je er nog steeds bent! Ik probeer zo vaak mogelijk te updaten, maar met school en werk kan het soms wel een beetje druk zijn. 
Laat mij vooral weten, wat je van het verhaal vindt. Ik ben benieuwd. Ik probeer zo'n min mogelijk spellingfouten te maken, maar als je er toch één ziet, laat het dan vooral weten!

Ook ben ik nieuwsgierig hoe je mijn verhaal hebt gevonden :). Dus laat dat ook weten ;).

Tot de volgende keer!

Groetjes.