Forever in your memory | L.S - AU

- ۱۷ : فقط ادامه بده

   دست های هری کنار بدنش قرار گرفته بودن . پاهای بلندش به موازات هم روی تخت دراز شده بودن و نگاهش مستقیما رو به بالا ، به لامپ مهتابی سقف خیره مونده بود .

دست لویی روی پنجره ی شیشه ای قرار گرفت وقتی دستگاه ام آر آی به آرومی شروع به حرکت کرد . نگاهش تا لحظه ی آخر تختی که هری روش خوابیده بود رو همراهی کرد .

هری چندبار پلک زد قبل از اینکه سیاهی جلوی دیدش رو بگیره و داخل دستگاه بره .
نمیتونست به خاطر بیاره چرا قبل از موعد به بیمارستان مراجعه کردن ، ولی میدونه لویی بیرون شیشه ای که بینشون فاصله انداخته ایستاده و حواسش به همه چیز هست . لویی میدونه داره چیکار میکنه پس هری هم با اطمینان خودش رو میسپره به دست اون .

با صدای کفش هایی که بهش نزدیک میشدن لویی نگاهش رو از شیشه ی بخار گرفته گرفت . پزشکِ هری درحالیکه دست هاش توی جیب لباس فرم سفیدش بود بهش لبخند زد .

_ همونطور که خواستی جواب آزمایش ها رو به همکارم نشون دادم لویی ، تغییری در نتیجه حاصل نشد ‌.

نگاه لویی روی ونس های رنگ و رو رفته‌اش چرخید . لب پایینش رو به دندون گرفت همونطور که موهاش صورتش و اون چشم های ناامیدش رو میپوشوندن .

_ میخوای بریم تو دفترم و یکم بیشتر صحبت کنیم ؟

_ نمیخوام وقتی هری بیرون میاد اینجا نباشم .

لویی بدون مکث گفت . دکتر آه کشید و با مهربونی لبخند زد ‌.

_ خیلی خب همینجا راجبش حرف میزنیم . رفتار هری این اواخر چطوری بوده ؟ تغییری داشته ؟

_ فاصله ی سوال های مشابهش کمتر شده ... جوابی که میدم رو چند دقیقه ی بعد فراموش میکنه و دوباره سوالشو تکرار میکنه . قبلا فقط حرفایی که میزدم رو فراموش میکرد و خودش هم میدونست یه چیزی رو فراموش کرده ولی این اواخر یادش میره که یه چیزی رو قبلا هم گفته یا همچین چیزی ‌.

_ چیزای دیگه ای هم بوده ؟

_ ... یکم حساس تر شده ... زود عصبی میشه . کم حوصله شده و مثل قبل شور و شوقی برای دانشگاه و بیرون رفتن نداره . دوست ندارم تو خونه بمونه و افسرده بشه ، آخر هفته ها میریم تو شهر میچرخیم ولی حس میکنم شلوغی اذیتش میکنه ‌.

_ داروهاشو مصرف میکنه ؟

_ مرتبا ، خودم همه رو چک میکنم .

_ با توجه به همه ی اینا یه حدسایی میزنم ... ولی تا اومدن نتیجه ی ام آر آی صبر میکنیم .

_ وضعیتش چطوره ؟

_  بیماری پیشرفت کرده ولی به نسبتِ بیمارای مشابه ، هری خیلی خوب تونسته مقاومت کنه . لویی ! ما موردی داشتیم که بیمار بعد از یک سال نام تمام اعضای خانواده اش رو فراموش کرد . هری بعد از دو سال و نیم داره علائم پیشرفته تر رو نشون میده . اون خیلی ...

_ اون خیلی قویه . من واقعا بهش افتخار میکنم .

لویی درحالیکه نگاهش به طرف دستگاهی که هری رو تو خودش داشت ، چرخید گفت .

_ میخواستم بگم اون خیلی همراه خوبی داشته که تونسته اینطور با بیماریش مقابله کنه .

لویی با خجالت لبخند زد .

_ لویی ما نزدیک به سه ساله همدیگه رو میشناسیم و من به شما به چشم پسرهای خودم نگاه میکنم . میخوام بهت بگم همونطور که تو گفتی هری خیلی قویه . و ازت میخوام همیشه قوی نگهش داری . من یه دکتر با سابقه‌م و میدونم که طبیعت قدرت هرکاری رو داره و هیچ چیز نمیتونه جلوی روند اون رو بگیره . ولی من یه پیر با سابقه‌م هستم ... طی سالها و سالها دیدن افراد مختلف تو تک تک اتاق های این بیمارستان میتونم به جرعت این رو بهت بگم که عشق معجزه میکنه .

_ چطور ، چطور میتونم با علاقه ام هری رو نجات بدم ؟ چطور عشق من میتونه کمکمش کنه خودشو فراموش نکنه ؟

دست دکتر با آرامش روی شونه ی لویی قرار گرفت . نگاهش پر از قوت قلب بود و خط های پیشونیش سال ها تجربه رو نشون میداد . بدن ملتهب لویی زیر لمسش آروم گرفت .
تازه متوجه ی دست های مشت شده‌ش و پاهایی که میلرزیدن شده بود .

_ به خودت استراحت بده مرد . میدونم بار خیلی چیزها روی دوش توعه ولی هیچوقت طوری همه چیز رو توی خودت نریز که یه روزی سرریز کنی .

دکتر با لحن پدرانه ای گفت قبل از اینکه آخرین فشار رو به شونه لویی ، جایی که بار قوی نگه‌داشتن هری روش سنگینی میکرد بیاره .

و لویی کی باشه که بخواد این بار رو از دوشش برداره ؟ تا آخرین لحظه ای که قلبش میتپه قطعا هری و همه ی خوبی ها و بدی هاش رو با خودش میکِشه . همه عشقشون و همه ی فراموشی هاشو .

_ هیچوقت چیزی رو که از سر گذروندید فراموش نکنید . اون زمان اگه طبیعت کار خودش رو کرد ، شما با لبخند بهش خوشامد خواهید گفت .

■ پایان قسمت هفدهم

□ ۷۳۸ کلمه