The Bad Boys' Slave (Editing)

Chapter 46

~ Always ~

Rain's PoV

Binuksan ko ang pintuan ng kwarto ko. I want to know more about Vanessa's another plan.

Napatigil sila ng makita ako. James is now leaning on the wall with his tremulous fist. He's fuming mad and I think I know why.

Vanessa's truly a pain in the ass. Dahil sa ginawa nya samin noon, hindi ko maipagkakailang mahirap kalabanin ang isang tulad nya.

I'm sure that she'll do everything just to get what she wants. 

"Rain, bakit ka lumabas ng kwarto? Hindi ka pa malakas--" I faced James with an 'I'm fine' look. Alam kong hindi pa ako ganon kalakas para tumayo dahil nakakaramdam pa rin ako ng pagsakit ng ulo pero hindi ko kayang palampasin ang tungkol sa babaeng yon.

She's the reason why Alex is in danger now. Hinding hindi ko mapapalampas ang isang tulad nya.

"Tell us more about it, Luke. Vanessa's not a joke. We have to plan something to stop her"

"You don't have to be involve here , Martinez. We can do it , the mafias are here for us to help." Determination sucks me, that's why nothing can stop me not even them or anyone.

"Luke matagal na akong pasok sa kaguluhang ito.  She almost killed me back then, and now she also do it to Alex. Wala syang sinasanto, Luke. Gusto kong malaman nya na hindi laro ang buhay ng tao para paglaruan!" Hindi ko na napigilan at naisigaw ko na ang huling mga salita.

Kapag naaalala ko ang mga kasamaang ginawa nya, hindi lang basta pagkamuhi ang nararamdaman ko. I'm not a saint. Hinding hindi ko palalagpasin ang mga ginawa at gagawin niya sa mga buhay  namin.

They're still looking on me. They look at me like they're going to decide on a do or die situation.

"Just please let me. James...Luke...PJ." pinasadahan ko silang tatlo ng tingin. "Me and Alex are her victims and Im here for justice."

Napahawak sa kanyang noo si James. Nagpakawala sya nang buntong hininga bago ako muling hinarap.

" Then what? You'll bring yourself to death? God Rain, manganganib lang ang buhay mo dito-"

"Mas mabuti na yun. Mas gugustuhin ko pang mapahamak,James. Mas gugustuhin ko pa yun kaysa wala akong ginagawa para solusyonan ang isang bagay na alam kong may maitutulong ako. Hindi mo ako naiintindihan dahil hindi ikaw ang mawawalan!"  hindi ko na napigilan ang sarili kong magtaas ng boses.

Akala ko tama ang mga sinabi ko. Pero parang gusto ko itong bawiin nang makita ko ang pagdaan ng sakit sa mga mata ni James.

Nanatili ako sa kinatatayuan ko at nahihiyang inihilis ang paningin.

"You're right. Hindi naman ako ang mawawalan nang taong minamahal" tumindig ang balahibo ko sa sinabi nya.

His voice is full of coldness. Wala nang mababakas na emosyon kumpara kanina. Tumingin ako sa kanya at direktang tumama sakin ang nagyeyelo nyang mga titig.

Mali ba ang sinabi ko?

"Pero kahit anong gawin mong pamimilit, hindi ako papayag na mapahamak ka na naman sa gulong to. I'll better die than you being in pain." laglag ang panga akong nag angat muli ng tingin sa kanya.