Tamang Pag-ibig Sa Maling Panahon

Chapter 36

Babap's  POV

kasalukuyan akong nakaupo sa sofa at nanunuod ng NBA ng biglang tumawag si Papa.

"Hello nak?"

"Hello po Pa?"

"Kamusta? ang Prinsesa ko?"

"Ayos lang naman po! ikaw Pa?"

"Ayos lang lagi ang gwapo mong Papa!"

halos matuwa ako ng sobra dahil sa isinagot ni Papa! hays sobrang namimiss ko na siya at sila Mama.

"Galing talaga magjoke ni Papa!"

"Ako paba nak? anyways how's your day?"

"Maayos naman po!"

"Mabuti naman kung ganon! nabalitaan ko ang nangyare. sinabi sakin ni Mathew! Are you sure you alright?"

"Opo Pa!"

"What about Lorine? kamusta siya? ang baby niya kamusta?"

Napapairap na pinakikinggan ko ang mga sinabe ni Papa! bkit ganon? hanggang ngayon nasasaktan pa din ako sa mga nangyayare. feeling ko kase ang tanga-tanga ko dahil naloko ako.

"I dont know, wala kaming contact"

"Is that so?"

Hindi ako sumagot at nanatiling nakatingin sa TV.

"Anak alam kong galit ka at nasaktan, pero kaibigan mo si Lorine, kahit pa makagawa siya ng mali ikaw ang kaibigan dapat intindihin mo padin siya. kung ikaw din naman ang makakagawa ng mali iintindihin ka niya dahil yon ang ginagawa ng kaibigan. Wag niyong sirain ang samahan nyo dahil lang sa iisang senaryo na niloko ka at sinaktan! Oo anak kita, Oo nagalit ako dahil nasaktan ka nila pero Babap kaibigan mo sila, at hndi sila perpekto para hindi magkamali"

Naiyak ako sa sinabe ni Papa. hindi nila ako maintindihan! ako yung nasaktan eg, ako yung niloko pero bakit kailangan patawarin sila? mali sila dapat silang magdusa.

"Hindi mo ako naiintindihan Pa!"

"Ofcourse not! anak kita kaya maiintindihan kita!"