Tamang Pag-ibig Sa Maling Panahon

Chapter 38

Hazel's POV

Kakaalis lang ni Babap kaya naman agad-agad naming nilapitan si Lorine.

"Kaya mo ba? Buhatin ka na namin." Sambit ko ngunit ngumiti lang siya.

Naawa ako sa kalagayan niya. Alam long mali yung ginawa niya pero naaawa ako, bakit kailangan niyang magkaganito? Hys.

"Okay ka lang ba? Namumutla ka." Ep

"O-okay lang naman." Matamlay na sambit ni Lorine.

"Dalhin ka na namin sa Clinic." Joana

Tumango lang naman siya at nag-paalalay na siya.

Tatayo palang sana siya ng matumba siya ulit. Agad naman kaming umalalay.

"Hey? Sigurado ka bang kaya mo?"Monica

Hindi siya sumagot sa halip ay pumikit lamang si Lorine.

Tinapik tapik ko pa ang mukha niya ngunit hindi na siya nagising.

"SHIT!!!! DINUDUGO SI LORINE!" Divine.

Agad naman kaming tumingin sa ibaba niya at nakita namin ang dumadaloy na dugo. FUCK?? WHAT HAPPENED?

"BABAP SI LORINE!!!!" Agad na sigaw ko sa pangalan ni Babap.

"Tulong!" Sigaw namin sa mga studyanteng dumadaan pero tinitignan lang nila kami.

"What happened?" Biglang tanong ni Babap. Bakas sa mukha niya ang pag-aalala.

"Dinugo si Lorine, dalhin natin siya sa Hospital Bap please." Naluluhang sabi ni Joana.

"What the fuck? Bakit hindi nyo pa binubuhat! Buhatin nyo na!!!" Malakas na sigaw ni Babap, kaya naman wala kaming nagawa kundi buhatin si Lorine.

Pinagtulungan namin siyang buhatin. Pero sobrang bigat niya, buti nalang pagkababa namin dumating yung grupo.nila Anthony.

"Shit!! What happened??" Nag-aalalang tanong ni Anthony.

"Pwede ba? Dalhin muna siya sa Hospital, mamaya na kami magpapaliwanag putangina." Ep

Nagmadali silang kunin si Lorine.

Agad din naman kaming sumakay sa kotse ni Tedious. Mabilis pero alam mong safe ang pagdadrive ni Tedious

"Please Lorine? Hold on, malapit na tayo ha?" Pagsusumamo ni Anthony kay Lorine.

Napatingin naman ako kay Babap na nasa tabi ni Tedious.

Kita ko sa mukha niya ang matinding pag-aalala. Maya-maya pa ay nakita kong namumuo na ang luha sa mga mata niya.

Napansin siguro ni Tedious na nakatingin ako kay Babap kaya naman tumingin din siya dito.

Hinawakan niya ang kamay ni Babap, para bang sinasabe niya don na. "It's okay wala kang kasalanan."

Ngumiti naman si Babap at pinahid ang tumulong luha sa mga mata niya.

Jesus, gabayan mo po si Lorine pati na ang batang nasa sinapupunan niya.

Babap's POV

Hindi ko alam kong anong irereact ko. Nasasaktan ako. Bakit ganon? Bakit parang pakiramdam ako ang may kasalanan ng lahat? Kung hindi ako nagalit alam ko namang hindi siya magkakaganyan. Alam kong hindi siya mabubully.