Tamang Pag-ibig Sa Maling Panahon

Chapter 22

Nagising ako dahil sa naalimpungatan ako. WAIT? Anong oras na? Napabalikwas ako ng tayo at tinignan ang orasan shet. 6:30 na tangina bakit naman walang gumising sakin. Atsaka 5 lng ako natulog ah hindi pa ako kumain kagabi? Omg ang tagal naman ng tinulog ko.

Agad akong pumasok sa CR at agad agad na naligo. Kahit malamig ay naligo padin ako tangina naman kase bakit naman walang gumising sakin! Yare talaga sila sakin.

Hindi na ako naghilod at agad nakong magpunas at nagbihis, tangina yare ako neto kapag late shet. AP pa naman subject namin ngayon nakakainis naman.

Pagtapos kong magsuklay ay naglagay lang ako ng kaunting liptint at nagmadali ng tumakbo kaso sa kakamadali ko ay nadapa ako! FUCK YARE TALAGA KAYO SAKIN. Sigaw ko sa isip ko at ika-ikang naglakad pababa.

Nakita ko si Manang na naghahain ng pagkain habang si Mathew ay nakaupo lang don.

"WHAT THE FUCK??? BAKIT HINDI NYO AKO GINISING. AYAN MALALATE NAKO! NADAPA PA AKO DON DAHIL SA KAKAMADALI. TAPIS IKAW MATHEW PAPETICS PETIC KALANG? HA! IIWAMAN TALAGA DITO NAIINIS AKO SAINYO!" Sigaw ko kaya naman napatingin sila sakin na parang jindi makapaniwala.

"Eh bakit kaba kase nagmamadali?!" Takang tanong ni Mathew.

"At bakit ka naka Uniform?!" Ay putangina iba tama netong pinsan ko? Grabe nakashabu ata.

"Ano ginagawa kapag naka-uniform? Jusq commonsense Mathew! Magbihis kana papasok na tayo!" Sigaw ko pero humaglpak siya sa kakatawa.

"Why would I? Edi ikaw pumasok ayoko pumasok noh! Ikaw nalang!" Sabi nia nanlaki ang mata ko at binato siya ng unan.

"Kaka-enroll molang tapos aabsent ka na agad? Punyeta ka Mathew magbibihis ka O Sasampalin kita?!" Sabi ko at pinaghahampas siya.

"Ano ba? Ano ba-- Araaay Ano ba? Masaki--ARAY! BABAP ARAY!" Sigaw niya pero hinahampas kopa din siya.

"Tumayo kana at magbihis!" Sabi ko pero tinatawanan niya lang ako kaya sinuntok ko siya sa panga.

"Babap? Ano bayan? Bakit mo sinuntok ang pinsan mo! Sumusobra ka ng bata ka! Bakit kaba nakauniform iha? Walang pasok. Suspended kanina dahil may bagyo! Jusko kang bata ka!" Sabi niya kaya naman walang nagawa ang bunganga ko at napaawang ito at ang mata ko ay palipat lipat sa kanilang dalawa ni Mathew.

Untj-unti kong narealize na napahiya na ako. Tumingin ako kay Mathew na nagpipigil ng tawa.

"Ahhhhhh! This is Insaneeee! Mygod. Arrrrgh bwisit bwisit!" Sigaw ko at umakyat ulit sa kwarto ko. Pagdatimg ko don ay sinipa ko lahat ng upuan! Potangina nang gigil ako. Bakit naman kase hindi sinabe agad sakin! Tangina. Nagkanda dapa dapa pa ako don.

Naiiyak na ako dahil sa sobrang inis at hiya! Tangina bahala sila sa buhay nila. Hindi ako Bababa dito.

Patuloy lang ako sa pagiyak ng kumatok si Manang sa kwarto ko!

"Kumain kana don sa baba!" Sabi ni Manang pero hindi ako nagsalita.

"Babap? Ano ba?!" Sigaw niya kaya naman tumingin ako sa pintuan ng masama.

"Ayoko nga! Bakit ba namimilit kayo!" Sigaw ko at nagtalukbong sa kumot. Bwisit! Mga bwisit sa buhay!

Nanatili lang akong ganon ang posisyon! Nababadtrip padin ako.

Lumipas ang ilang oras at 9 na hindi padin ako bumababa. Nakakaramdam nadin ako ng gutom pero tinitiis ko yon! Nababadtrip ako sakanila eh.

Nagliwaliw lang ang isisp ko sa kung ano ano! Sobranv nababadtrip talaga ako eh. Alam nyo ung nanginginig ako sa sobrang inis.

Its already 10 in the morning tumayo ako! Hindi kona kaya gutom na gutom nako. Bumaba ako at pagbaba ko naabutan ko ang mga kaobigan ko don! Pagi nadin sila Anthony at Ted! What the? Bat sila andito? Bakit hindi ako nainform.

"Anong ginagawa nyo dito?!" Nakakunot na tanong ko!

"Kanina pa sila dito. Hindi sila pinaakyat Ni Manang dahil baka sila ang pagbalingan mo ng inis mo!" Sabi niya pero hindi parin nababago non ang mood ko. Dahil pag badtrip ako tangina badtrip talaga.

"O eh anong ginagawa ng mga yan dito?!" Turo ko don sa mga lalaki.

"Pinapunta ko bakit ba?!" Sabi niya at akmang lalapit ako para hamapsin siya pero nakatayo agad siya.

"Nako Babap tigilan noko ha! Ang sakit ng suntok mo sa panga ko! Wag mo ng dagdagan!" Sabi niya at bumalik sa upuan kaya naman ako lalong nainis sinipa ko ung upuan na nandon. Hindi naman sila umimik kaya dumeretsyo ako sa kusina at kumain.

Hindi pa nagtatagal ang pagkain ko ng biglang lumapit si Manang sakin at yumakap.

"Pasensya kana iha kung napahiya ka kanina. Tapos nadapa kapa! Akala ko kase alam mo kaya hindi kona sinabi!" Sabi niya kaya naman ngumiti nalang ako.

"Kamusta ang paa mo? Patingin? Nako iha namamaga yan!" Sabi niya at pumunta don sa sala at kumuha ng First aid kit.

"Anong gagawin mo dyan Manang?!" Tanong ni Mathew kay Manang.

"Para kay Babap! Nadapa siya kanina diba? Namamaga kase ang paa kaya gagamutin ko!" Sabi ni Manang.

Maya maya pa ay nakabalik na si Manang kasama si Anthony.

"Ako nalang po ang gagamot Manang!" Sabi ni Anthony at kinuha ang First aid kit.

Pagkakuha ni Anthony ng First aid kit ay agad siyang yumuko para maabot ang paa ko.

"Does it hurt?!" Tanong niya pero nakatingin lang ako sakanya.

"Sa susunod kase mag-iinggat ka wag mong pinapabayaan ang sarili mo!" Sabi niya pero nakatingin lang ako sakanya.

Ngayon ko lang narealize na  namimiss ko pala talaga siya! Yung ganito niya. Ung pagiging protective at mainitin ang ulo kapag nagagalusan ako. Damn I miss you so much Mahal ko. Naramdaman kong may namuong luha sa mga mata ko kaya agad akong tumingala.

Bakit ba ako nagkakaganito? Nakamoved on nako diba? May gusto na akong iba at si Ted yon!

Gusto mo nga may girlfriend naman

Anthony ka nalang single pa! Sure ka pang sasaluhin ka.

Nag-aaway ang utak at puso ko kaya naman napahawak ako dito.

"Okay ka lang ba? San ang masakit?!" Tanong niya pero ngumiti lang ako.ng matamis sakanya.

"Wala! Sige na okay na yan! Bumalik kana don!" Sambit ko at tumango siya.

"Sana pagbalik mo don hindi kana badtrip!" Sabi niya at hinalikan ako sa Noo kaya naman napapikit ako. Oh god anong nangyayare sakin. Bumabalik ba feelings ko sakanya? No. Imposible naman may mahal nako eh! Jusko.