Çaresiz kaldı mı insan anlıyor işte..
Gidişinin ardından kaç zaman geçti sayamadım..
Gelişinle gidişinin tezadını kalbime bi türlü anlatamadım.
Gelişinde yağmurlarda mutluluktan ısınmayı tercih ederken. Gidişinin ardından pencere kenarında akan göz yaşlarımı yağmurla demliyordum.
Acı diye yazmıyorum bu satırları..
Sen;
İçimin en derin yerindesin..
Hâlâ güzelsin ayrılığa rağmen
Toz konduramıyorum ki sana;
Öyle güzel aşktı ki bu
Seni soranlara o hep benimle deyip gülümsüyorum
Kahvem yine elimde gidişinin bilmem kaçıncı gününü yağmurlarla birlikte penceremde kutluyorum...
Yağmurlu bir gecede koptuk birbirimizden.
Ve ben güneşin doğuşunu gülüşündeki o mucizeden
Bir gün yine birlikte olabilme ihtimalimizi de umudu onda kalan bir kız olarak bekliyorum.
