Denizin kıyısındaydı şimdi genç kız.. Elinde bir kalem, bir kağıt.. Yazmaya başladı son cümlelerini.. Umutsuzdu.. Yasadıklarını hazmedemedi.. "Sen adam sen, bu yaşananların yüm sebebi sen! Beni bu hale getiren tüm sebepler sen.. Hayat iki yüzlü bir insan gibiydi. Herkese arkasından vuran bur kahpe gibi.. Acı vericiydi hep. Bu yüzden intihara olan meillilik. İntihar güzeldi. Kurtulmanın en iyi yoluydu. Belki de bu yüzden haramdı bizlere. Kolay bir şekilde kurtulabilindiği için. İnsanlar neden böyleydi? Ne içindi bu kadar baskı? Ne içindi nefretler, kinler? Ya sen? Sen ne için benim kalbimdeydin? Yaşanamayacak kadar güzel olduğun için mi? Ben seni aşkın en saf hali ile yaşamak isterken, sen değil miydin günah olan.. Ya aşk, aşk neden bu kadar can acıtıcıydı? Acıların içindeki tek güzelliktin sen. Canımı yakan. Kalbimi binlerce parçaya ayıran. Bir sözü vardı beni sonsuza kadar mutlu edebilcek... Ve yine bir sözü vardı beni binlerce kat yerin dibine sokup kalbimi birleştirilmiyecek hale getirecek. Sen hep ikinciyi tercih ettin. Her zaman gitmek için var oldun sanki.. Saşırtırdın beni hep. Bazen birbirine sımsıkı bağlı iki insan yaratırdın bizden, bazen ise birbirine çok uzak iki kişi gibi olurduk. Ben hep gerçek biz olalım istedim. Sen ise ne istediğini bilmezdin. Belki de biliyordun ama hiç farkettirmedin bana.. Hiçbir sey belli değil ki ikimiz hakkında. Bana kalsa mükemmel bile olmak istemezdim. Sadece benim olsaydın. Sadece bana ait, kimselerin dokunamadığı, aldığın nefesten bile kıskanırdım. Ama asla hissettirmezdim sana. Yaşanacak güzel şeylerin arasında, bazen tartışarak bazen gülerek. Seninle yaşamak istediğim zaman dilimini anlatmata iki kelime yeter sadece. "ÖMRÜMÜN TAMAMI" Sen bana gel yeter aslında. Hatalarınla gel ama yine gel.. Hatalarınla her şeyinle sen ol. Sonuna kadar kabulümsün. Belki de ssn beni kabullenmeyecek kadar safsın ama. Bu aşk öyle bir aşk ki.. En saf en günahsız olanı. Seni ilk gördüğüm halin gibi. Evet sevgili (veya sevdigim) seni çok özlüyorum. Yazdıklarımdan anlamışındır belki de. Ben seni hep bekliyorum. Kapılarım hep açık.. Bilirim, gelmiceksin.. Gelmezsin ama.. Olmuyor sevdiğim dayanamıyorum. O kadar canım yanıyor ki. Haram olanı seçmek istiyorum.. Günahlarımın en büyük olanını işlemek istiyorum. Ve biliyorum.. Yaşanmayacak kadar güzeldin. Yaşanmayacak kadar ulaşılmazdın. Ve bende sana ulaşamadım... Gözlerini, saçlarını, kokunu, her şeyini özleyeceğim.. Üzgünüm.. 'Bıraktı kalemi ve kağıdı genç kız' Üzerindeki kiyafetleri çıkardı ve bedenini rahat bıraktı ilk başta.. Simdi sıra ruhunu rahat bırakmaktaydı. Aldı cebinden jileti genç kız. Umutlarını kesti ilk baş.. Sonra kendini.. Denize doğru ilerledi kız. Su çıplak ayaklarına değdi ilk. İçi ürperdi son defa.. Yavaş yavaş ilerledi suda.. Elindeki jileti boyun hizasına yerleştirdi. Her şey bitmişti işte... Son kez konuştu genç kız.. "Sondu.. acılar.. bitti" Jileti boynuna bastırdı genç kız. Hiç acele etmedi. Yavaş yavaş indirdi aşağı doğru.. Nefesi kesikleşti. Hala bilinci yerindeydi. Ayakta duracak gücü kalmamıştı artık. Kendini bıraktı sulara. Bilinci kapanıyordu yavaş yavaş... Su kana bulanmıştı. Gülümsedi genç kız.. "Artık bitti" Bir daha canım yanmayacak diye geçirdi içinden son kez. Bilinci kapandı genç kız. Ölüm onu ele geçirdi. Ruhunu rahat bırakmıştı artık.. 'Özgürdü..'
