BETA-(1.EVRE)#WATTYS2018

~Düşman~

Sabaha doğru herkes uyanmış,yola çıkmak için hazırdık ama bi sıkıntımız vardı, hemde büyük bir sıkıntıydı bence,açtık ve yiyecek yemeğimiz yoktu.Biraz suyumuz olmasına karşın o da gittikçe tükeniyordu,ne yapacağımızı bilmez haldeydik.paula grubun nasıl yemek bulduğunu sorduğumda,ağaçtaki bir meyveyi yediklerini, bulabilirse toplayacağını söyleyerek ve yanına mileyi alarak gitti.Bizse sabaha doğru olmasına karşın,soğuk olan havadan ötürü ateş yakmaya karar verdik.Yereden biraz dal ve kurumuş ot parçaları toplayıp ateşe attım fakat paul yemek bulmaya gittiği için ateşi yakamıyorduk.öylece oturup beklemeye başladık.Kimse konuşmuyordu,Bense bu sesizliği bozmaya karar vermiştim,aynı takımdaydık ve aramızda soğukluk olmamalıydı."Ben gittikten sonra ne oldu?"Diye sordum.Sağımdaki ağaçta oturan Lucas,karşımdaki ağaçta yatan matthe bakarak,Matth ağzını açacak olsada,Lucas ondan önce davrandı ve konuşmaya başladı"Bir seçim yapma kararı aldılar"Lucas konuşurken,kaşlarımın çatılmasına,dudağımı kemirmeme engel olamıyordum."ya onlarla kalıp kazancakmışız yada senle gidip sonsuza kadar kaybedecekmişiz fln gibi zırvalıklar"ne değişmişti bir günde,ney bizi yada beni onlara karşı bu kadar soğutmuştu oysaki ben onları bulmak ve grup olarak devam etmek adına herşeyi yapıyordum."Neden burdasınız?"
Diye sordum,bu sefer matth,lucastan önce davranarak"Böylesi doğruydu"dedi.Bense burada ölüp gideceğime kendimi hazırlamıştım bile.
Ne kadar şanslı(!)olduğumuzu düşünmeden edememiştim çünkü paul meyvelerle dolu bir ağaç bulmuştu ve çantayı,ceplerini,ellerini doldurmuşlardı.Ne kadar komik görünselerde,bu yemekler bizi baya idare ederdi.Paul ve miley ellerinde meyvelerle dönünce,mutluluğum görülmeye değerdi.Oturup karnımızı,yürüyeceğimiz yol boyunca,acıkmamak için tıka basa doldurduk.
Herkes hazır olduğu zaman,yola çıktık.Yürürken paul ile konuşmak istediğim için biraz geride kalarak paulu bekledim.o da benle konuşmak istiyor olacakki,konuşmaya aynı anda başladık ama o benim konuşmam için bekledi,"Neden grubundan ayrıldın?"dedim,defalarca sormak istediğim birçok şeyi kenara bırakarak.matthinki kadar derin olmasada,deniz gözlerini bana çevirdi"Çünkü...ilerleyemeyecekleri belliydi,zaten bende kaçmaya çalışıyordum.Gelmeniz iyi oldu"
"Neden ilerleyemeceklerini düşündünki?'yani sonuç olarak birsürü gücü olan bir gruplar ve bence başar..."ben daha sözümü bitirmeden,paul araya girdi ve"Herkes sadece kendini korumaya çalışıyor,benciller, en ufak bir saldırıda kopacaklarından eminim"diyince.Anladım anlamında kafamı salladım.
Yaklaşık geçen 2saatlik bı yolculuğun daha ardından bitmiş halde,yerde uzanıyordum.Nedensizce acıkmamıştım,yada susamamıştım ama diğerleri benim gibi görünmüyordu.Bir gariplik olduğunu fark etmiştim,onlara çaktırmamak adına,aç olmasamda zorla yemek yedim.Molamızın ardından,yola devam etmeye başladık.Yaklaşık otuz dakikalık yürüyüşümüzün ardından,uzaklarda bi plaka olduğunu ve üstünde yemek yada çeşitli silahlar olduğunu gördüm.Tek gören ben değildimki,mileyin "tuzak olabilir"dedi,bunun ardından,yavaşça ve temkinli adımlarla ilerliyorduk.biraz daha yürüdüğümüz zaman,karşı ağaçların arasından birinin koşarak,ortaya doğru geldiğini gördüm.Ortadaki plaka yaklaştı ve üstündeki şeyleri almaya başladı.İçimden bi ses hızlıca kaçmamız gerektiğini söylüyordu.Kim olduğunu anlayamadığım,kişinin biraz daha eşya almasının ardından,olmamasını dileyeceğim şey oldu ve büyük bir patlamanın ardından,kulaklarımın uğuldaması ve duyulduğunu bilmediğim bi sesle "kaçın"diye bağırarak koşuyordum.ortadaki plaka ve etrafı,hiç durmaksızın patlıyordu ve ortadaki kimse artık aramızda yoktu.O kadar çok koşmuştukki artık bacaklarımın,yandığını her kasımın yırtılırcasına ayrıldığını hissediyordum.Artık dayanamaz hale gelince durduk ve ne yapacağımızı bilmez halde,yerlere oturmuştuk.Miley ağlıyordu,onun haricinde başka bir ses bile yoktu.
Öylece oturduğumuz yerde kaldık bir süre,mileyin ağlaması yerini  derin deri iç çekişlere bırakmıştı.Lucas"kimdi o?"diye sordu.Başımı görmese bile,bilmiyorum anlamında salladım.Miley kızarmış yüzü,çatalaşmış sesiyle"sanırım...angelaydı"
Dedi."Neden"dedim."tuzak olduğu açık ve netti.en azından temkinli olmaları gerekirdi."paul bu sözlerimin ardından.Kan donduran cinstendi söyledikleri"eleme yapıyorlar"
Başımı olmusuz anlamda salladım,nasıl bu kadar cani olabilirlerdi.Neden angelaydı?,yoksa bizemi katılmak istemişti?,peki sırada kim vardı?,cris,amy,bob,alsey???
Şimdi ne kadar kötü olduklarını bir kere daha anlıyorum.tabi neden paulun bizim tarafa geçtiğinize.Eminimki kendi takımına bunu yapanlar,kim bilir bize ne  yaparlardı!!.
Şoku üzerimizden attıktan sonra yola devam etmek için yürümeye başladık.nereye gideceğimizi,yada ne yapmamız gerektiğini hiçbirimiz bilmiyorduk.Öylece sürekli Batı'ya doğru bi gidiş içerisindeydik.Yollar ilerledikçe geçen günlere nazaran,hava daha serin ve rüzgarlı olmaya başlamıştı.bugün çok fazla yaşadığımız olay yüzünden, daha yarım saat yürüyemeden,hepimiz bitmiş durumdaydık.seyrekleşmeye başlayan ağaçların arasında, en sık bulduğumuzun altına oturduk ve artık kararmaya başlayan hava yüzünden,ateş yakmamaya karar verdik.Herkes birkaç şey atıştırdıktan sonra ilk nöbeti paul devir alarak.uyumaya başladım.Sanırım aramızda en az sarsılan paul olmuştu,yani en çok onları tanıyan oydu,neden bi anda bu kadar kötü insanlar olmuşlarda,sadece birgün geçmesine rağmen bize sanki düşmanmış gibi davranıp dışlamışlardı.aralarından bu saçmalığı tek fark eden paul olmuştuki bizim yanıma gelmişti.
Uyurken en son düşüncelerim şuyduki,sanırım buraya geldiğimizden beri en net düşüncemdi"artık gerçek anlamda,adi,düşmanlarımız vardı"

SELAM HERKESE,OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜRLER
BÖLÜM BIRAZ KISA OLDU AMA DİĞER BÖLÜMLERDE TELAFİ EDECEĞİM.HOŞÇAKALIN
9.bölüm:26kasım 2017
800kelime