BETA-(1.EVRE)#WATTYS2018

~Boşluk~

Karnımda, başımda ve belimdeki inanılmaz ağrıyla açtım gözümü. nerde olduğumu,kim olduğumu düşünemeyecek kadar bitkindim.
gözlerimi kör edeci ışık karşısında kıstım ve ellerimi zorda olsa kaldırarak gözlerime siper ettim . Beyaz bir boşluktan başka hiçbirşey göremiyordum,
yattığım yer heryer gibi bembeyazdı duvar, hatta bir tavan bile olduğundan emin değilim.
zaman mekan kavramı benim için yok gibiydi
.karnımdaki inanilmaz acıyla, bir kez daha gözümü kapatmak zorunda kaldım.delicesine öksürüyor iki büklüm olmuş şekilde karnımı sıkıyorum.uzun zamandır ne konuşmuş nede bi ses duymuştum.
daha fazla burda kalırsam ağrıdan ve açlıktan ölecektim herhalde!kimdi beni buraya getirenler!
ne istiyorlardı benden!
ne yapmıştım bilmiyorum
,belkide ölmüşümdür diye düşünüyorum ama ölünce bile bu kadar ağrı çekilir miydi?,
yada bu zaman kadar bi melek bile hatır sormaya gelebilirdi dimi ama (!!!)
Ellerimi karnımdan çekerek vücüdümda gezdirmeye başladım.
herşeyim tamdı sanırım eksik veya kopuk biryerim olmayışına şükür ettim.
Artık bu oyun yada herneyse bitmeydi sıkılmıştım, bunalmıştım ve en önemlisi çok açtım susuzdum .
Yerde sürünerek neresi olduğunu bilmediğim bir tarafa doğru kendimi çekmeye başladım.
henüz daha 1metre kadar süreklenince,beyaz duvarın bittiğine şahit oldum ve yönümü değiştirdim.
biraz daha sürününce burdan çıkış olamadığını anlayarak pes ettim ve duvara yaslandım.kim olduğumu ve neler yaşadığımı anılarımı düşünmeye başladım.
biraz kendimi zorlayarakta olsa hiçbir işe yaramadığını sadece bana ağrı verdiğini anlayarak durdum.
Öylece karşı duvara bakarak oturmuş birşey olmasını bekliyorum ama hiçbirşey olduğu yoktu ve bu benim sinirime dokunmaya başlamıştı artık.
Duvardan başımı indirerek yere koydum ve zaten uykulu olan Zihnime uyuması için şans verdim.gözlerimi kapattım ve buranın aksine uzayıp giden karanlığa kendimi teslim ettim.
KALK....KALK
UYAN...UYAN
YARDIM ET KALVARIRIM KURTAR BENİ...
Birkaç mekanik ve boğuk ses duydum ne olduğunu daha olayları kavramadan gözümü açamadan, kollarımdan kaldırarak sürüklendiğimi hissettim,birkaç çaresizce nerde olduğumuzu sormam, kim olduklarını sormam,yanıtsız kalarak ve üstüne üstelik kalkama bile fırsat verilmeyerek,dizlerimin üzerinde sürükleniyorum.yanımda beni taşıyan iki insana(!) adama(!)yada kadına(!)baktım kafalarında sıradan gözleri delinmiş bir çuval,
ikisindede aynı kremsi bir renkte bol bir pantolon ve aynı renk uzun kollu birer üst uzun,
kollu olması bana kışı anımsatırken, beni sürükledikleri koridoru incelemeye başladım. beyaz duvarları arasında,uzayıp giden uzun bir koridor,siyah mekanik çokta büyük olmayan,şekli kare şekline benzeyen yukarı doğru açıklan kapılardan başka bi detay yoktu.dediğim mekanik kapıların çoğunun büyük bir gürültüyle açıldığını ve benim gibi 9kişinin daha bu kapılardan kimi sürünerek,
kimi sert bi surat ifadesiyle yürüyerek,kimiyse ağlayıp bırakın beni diye bağırıp çırpınmasıyla doldu, sonra onlarda benim gibi birbirimizi fark edince bi anda ortama sessizlik çöktü.
herkes birbirine meraklı korkak ve endişeli gözlerle bakarken.
bende sanırım onlar gibi hepsinde gözlerimde aynı duygu onlara bakıyorum.
En başta bağırıp çırpınan kıza baktım sarı omuzlarının altında biten saçları ve tam anlayamasamda ela gözleri vardı. çok güzel bir kız olduğu bu pasaklı yaralı hallerimizden belli oluyordu.
tekrar bütün koridoru dolduran bi mekanik sesten daha diğerlerini inceleyemeden bir odaya sokuldum tıpkı diğerleri gibi..
Vücüdümdaki gerginlik ve korku daha da artarken ne yapacağımı bilmez halde,
geçtiğimiz kapıdan bir diğerinden geçmekle meşguldük en başta benim gibi başkalarının  olması beni rahatlatırken,
ayrılıp farklı yerlere götürülüyor olmamız beni daha fazla germişti. bu arada geçtiğimiz 2kapının ardından odaya benzer bir yere gelmiştik.
bir yatak,dolaba benzer tahta bir gardırop vardı ve hemen yanında bi kapı daha,genellikle gri eskimiş gibi görünen sadece sıvak olan bir odaydı,sanki inşaattan kalmıştı.
Onlardan beklenmeyecek bir naziklikle, kollarım birakılınca onlara baktım.
deliklerden seçtiğim kadarıyla mavi gözlü kadın, dinlenmemi banyo yapmamı ve akşamki toplantıya hazır olmamı, söyledi. ben daha konuşmaya fırsat vermeden.
kaçarcasına gittiler arkasını dönen kadın iyi şanslar değince korkudan ve endişeden başımı ellerimin arasına aldım.
yatakta düşünmeye başladım  toplantı neydi burası neresiydi o kadın bana neden iyi şanslar dilemişti ve en önemlisi!! BEN KİMDİM??

HERKESE MERHABA KİTABIMIZIN İLK BÖLÜMÜNE HOŞ GELDİNİZ UMARIM BEĞENİRSİZİN VOTE VE YORUM ATMAYI UNUTMAYIN BANA ÖNERİNİZ VARSA SÖYLEMEYİ UNUTMAYIN

TEŞEKKÜRLER⭐️⭐️🌸
ilk bölüm:19 kasım pazar 2017
600 kelime