Eksik hissettiğim taraflarım , geç kaldığım yarınlarım.
Sanmayın ki bu kadar söz pişmanlık özlem artık birine, ben bu saat ten sonra tek bi kendime yazarım. Aklımla kalbimin arasındaki bütün yollarda bi tipi, bu yola sapan her düşüncem her defasında hazırlıksız yakalanmış gibi ilk virajda saplanır şarampole. Ne kadar çabalasa da buz tutar sonunda.Ozon tabakası delinmiş hayatımın. Vücudum da beynimin uzandığı bölgelerimin iklimi değişmiş, en kutbumda ki bir buz dağı erirken çöllerim su altında kalıyor. ama benim kutbum buz dağlarıyla güzel çölüm de susayan susuzluğuyla. Anlatmanın olmadığı gibi yazmakta bir çare değil o kadar kötü alışkanlığımın yanında iyi bir alışkanlık sadece.
