Tutarsızım demi. Ben bugün bıraktım yazmıyorum desem yarın bu kelimeler içimi yer bitirir. Hava soğuk, ne önemi var bugün soğuk yarın sıcak başka bir gün de yağmurlu. Vakit geçiyor vakit kaç mevsimdir tuttuğum oruç gitmiyor da hiç gücüme, son demleri ya sündükçe sünüyor işte. Onada kızmıyorum benim asabiliğim kendime laçkalaşmış psikolojime anlık yaşadığım gereksiz yoğun duygularıma. Bilmiyorum beni böyle kabul edebilirmi gerçi huy da değil bu yenerim elbet. Uzun süre soğukta kalıp elleri donan birisini bir anda sıcaklığa kavuşturursan kangren olur, ellerinden olur. Son bi kaç yıldır uğraştığım, çabaladığım ne varsa göz ardı ediyorum şu saatten sonra bu kararın etkisini tarif edeyim sizlere; kaşlarım ile kulaklarımın arasından başlayıp gözlerimin arkasına doğru pompalanan bi ağrı afakanımı tetikleyen. Soylesene sen varken hayalinle işim ne ulan?
