Tadım yok.
Kendini kar tanesi zanneden ufak pamuk parçalarından oluşan bir cümbüş savruluyor göz perdemin hemen arkasında. Olabildiğince gülmekten ağlamak ile gözyaşlarımın ısrarcı eşliğiyle ağlarken gülmek arasında sıkışıp kaldığımda anlıyorum kanıma karıştığını. Birazdaha mı görmeliyim acımasızlığı, içimdeki ihtiyarı yaka paça kapı dışarı etmek için.
Yolculuğumun neredeyse yirmi ikinci yılı şu dilhûn dünyada, ben manzarası en güzel yolları seçtikce yalnızlaştım. Yalnızlaştıkca yıprandım , yıprandıkca yaşlandım.
İnsanın bedeni yaşlanınca elden ayaktan kesilirmiş benim ruhum yaşlandıkca hissedebilmekten kalp ritmimi hızlandırabilen yaşanılanlardan kesildim.
