Yarayı örtbas etme gayesinde aldığım kilometrelerce yol, yuttuğum bilmem kaç metreküp alkol, gördüğüm rengin tonlarından oluşan manzaralar. Ait olamama hastalığıma olmuyor devâ, bırakın bi beni bana. İnsan bir başkasına giderek kendine gelemiyor.
Ciğerlerim asabi bu aralar, her nefesim bir öncekinin üstüne yığılıyormuş gibi ağırlaşır hırıltılar eşliğinde. Bedenim emekliliğe ayrılmış bir ihtiyarınki kadar alışkanlık özürlüsü, sabahın köründe dikilir ayağa. Ama gözlerim o manzarayı görene dek solmayacak.
Uzun yoldan geldim uzun yola devam.
