Moja Nadzieja- Esperanza Mia

Happy End

Od ostatniego wydarzenia mineły 3 lata. Naszym kochanym bohaterom wiedzie się świetnie. Julia i Esperanza Ortiz są bardzo dobrze wychowane. Niestety, klasztorowi Najświętszej Maryi Panny groziło zawalenie z powodu starego budownictwa. Esperanza i Tomas, którzy są mocno związani z tym miejscem, nie mogli do tego dopuścić. Zebrali oni wszystkie pieniądze jakie mieli (oszczędności) i przekazali je Klarze na remont. Dołożyli się do tego także parafianie i tak udało się zebrać 100 tysięcy złotych na ogromną renowację klasztoru. Po roku budynek ponownie otwarto. Z tej okazji zorganizowano wielką impreze, na której byli wszyscy bohaterowie książki "Moja Nadzieja- Esperanza Mia". Główną gwiazdą na niej była oczywiście Esperanza. Zaśpiewała ona wraz z chórkiem zakonnic dynamiczną piosenkę " Tengo Esperanza " co oznacza "Mam nadzieję". Ta pieśń jest motywem przewodnim całej opowieści:
E: "Dopóki mam twoją miłość, mam nadzieję. I budzę się dzięki tobie. Ufając twojemu światłu, zapomniałam o swoich lękach. Oddając Ci moje serce, pozwól mi marzyć. Bez twojej miłości brak mi sił.
Ch: " Bez twojej miłości nie nie nie nie"
E: "Ponieważ, ty jesteś moim zbawieniem. Bez twojej miłości, nie mam dokąd pójść."
Ch: "Nie, nie mam dokąd pójść"
E: "Tylko w twoich ramionach czuję się szczęśliwa"
Tomas trzyma swoje córeczki w rękach. Jest uśmiechnięty koło sceny z Klarą
T: Jest piękna, prawda?
Klara potakuje
T: Jestem trochę subiektywny, ale jest najpiękniejsza na świecie
Tomas mówi do dziewczynek
T: Mamusia jest najpękniejsza, prawda?
Esperanza dalej śpiewa.
E: "Z twoją miłością nie ma przeszkód i nie ma bólu"
Ch: "Nie nie nie, nie ma bólu, nie!''
Espi, śpiewając patrzy na swoją rodzinę
E: "Z twoją miłością mogę wreszcie dalej żyć"
Ch: "Mogę dalej żyć"
Wszyscy są bardzo zadowoleni z występu. Składają Espi gorące brawa. Jednak tego pięknego dnia czekają nas dwie wspaniałe niespodzianki. Pierwszą ma Esperanza
E: Kochani, dziękuje bardzo za brawa, jeśli pozwolicie, to chciałabym coś powiedzieć. Coś co chciałam już powiedzieć od samego rana, ale zawsze coś się działo i nie mogłam tego powiedzieć
Esperanza kieruje wzrok na Tomasa
E: Tak naprawdę, to dotyczy ciebie kochanie, proszę chodź na scenę
Tomas jest bardzo zdziwiony
T: Dobrze, dziewczynki, zostańcie z babcią
Tomas wchodzi na scenę. Staje koło Esperanzy
E: Kochanie... Jestem w ciąży!
Wszyscy są w wielkim szoku
T: Co? W ciąży? Będziemy mieć jeszcze jedno dziecko?
E: Dzieci
T: Kolejne bliźniaki?
E: Trojaczki!
T: Trojaczki! O kocham Cię kochanie moje
Bohaterowie całują się długo i namiętnie. Wszyscy goście biją im brawo. Po pocałunku Tomas zwraca się do dziewczynek
T: Tatuś, też was mocno kocha!!!
Po tej szczęśliwej wiadomości Tomas postanawia się zrewanżować i także zrobić coś, czego Esperanza się nie spodziewa. Esperanza schodzi ze sceny do dzieci, aby je przytulić i ucałować (ukochać). Natomiast Tomas na niej zostaje. Esperanza jest lekko zdzwionia. Bohater daje znak muzykowi, aby zaczął grać. Tym razem to Tomaś śpiewa swoją pierwszą w książce piosenkę. Bohater wykonuje "Me vuelo loco por vos" co oznacza "Szaleję za tobą". Piosenkę, o podobnym tytule śpiewała Esperanza dużo wcześniej, jednak wersja Tomasa brzmi zupełnie inaczej:
T: "Kiedy myślę o twoich ustach, które nie mogą być już piękniejsze. Moja namiętność chce dotrzeć do oazy twoich pocałunków. Doprowadzasz mnie do szaleństwa, kiedy widzę, jak przechodzisz w swojej krótkiej spódniczce. Noc staje się gorąca i nie mogę przestać... Gdy jesteś bardzo blisko nawet nie wiem co mówię, tracę kontrolę. Ja... Szaleje za tobą! Moje serce wybucha z każdym twoim zmysłowym krokiem, który rozpala we mnie ogień"
Piosenka ma formę latynoską-latynoamerykańską i wesołą. Okazuje się, że Tomas też ma niesamowity głoś i świetnie potrafi śpiewać. Esperanza jest zachwycona i przeszczęśliwa. Krzyczy do śpiewającego Tomasa: "Kocham Cię", jak mężczyzna kończy, to kobieta uradowana i spełniona energicznym ruchem wbiega na scenę. Bohaterowie przytulają się, Tomas całuje brzuch Esperanzy. Cała parafia jest bardzo szczęśliwa, że tak dobrze skończyły się losy głównych bohaterów...