Tangled/Rapunzel 2 NL

-hoofdstuk 6-

Ik heb het overleefd ! Ik heb mijn toespraak gehouden. Het was de eerste keer dat ik zelf het volk toesprak. Ik moest een korte speach houden en daarna begon de hele menigte re zingen ! De sfeer was echt super en nu is het tijd om de gasten van adel te ontvangen voor het avondeten en het feest daarna.

Ik sta bij de deur iedereen een hand te geven. Sommige kijken me niet aan maar vinden mijn haar interresanter, altijd al zo geweest. Toen ik klein was werd al gezegd dat mijn haar onfatsoenlijk lang was. Als klein meisje liep ik al met haar tot op mijn enkels en dat werd steeds meer en meer. Mijn ouders werden heel bezorgd toen ik op mijn tiende nog steeds groeiend haar had dat niet korter kan worden gemaakt. Ze dachten dat mijn haar zo ver zou doorgroeien dat een normaal leven onmogelijk zou worden. Gek genoeg stopte mijn haar op mijn 15de met groeien. 10 meter lang is mijn haar nu.

'Hallo lieverd, zegt mijn oma. Met een lief gezicht. Ze is de moeder van mijn moeder, Rapunzel. Alsjeblieft zegt ze terwijl ze een klein doosje in mijn handen duwt. Snel haal ik het papier eraf en open het zwarte doosje.

Er zitten diamanten oorbellen in. 'Ik kreeg ze van mijn moeder op mijn 16 en ik wilde ze weer aan mijn kleindochter geven als ze 16 werd. Dus bij deze'

'Oma ontzettend bedankt !'

Mijn oma is de laatste gast die binnen komt. Verder zijn ook al mijn bediendes en wachters binnen. Ze kregen zelfs kleding, Voor de vrouwen een donkerblauwe jurk met een speld in de vorm van een zon. Voor de mannen een pak met een zwarte colbert en broek, met daaronder een witte blouse met donkerblauwe strik en ook een spelt met de vorm van de zon.

Ik loop naar mijn vaste plek in het hoekje van de zaal. Vrolijk loopt Rosanne op me af. 'Stephanie van harte gefeliciteerd !' Ze heeft een heel lichtgroene jurk van mij aan die bijna wit lijkt.

'Die jurk staat je heel mooi Roos'

'Moet jij zeggen ! Je ziet er ongelofelijk goed uit, je lijkt wel betoverd' zegt Rosanne.

'Dankjewel ! weetje de jurk die je nu aanhebt mag je wel houden, ik draag hem zelf bijna nooit en hij past precies bij je haarkleur'

'Meen je dat echt ?' vraagt Rosanne vol verwachting.

'Zeker'

'Leuk zo'n verjaardag waarop je iets krijgt in plaats van weggeeft. Oh ik zou her bijna vergeten ! Hier is je cadeau.'

Met een trots gezicht overhandigt Rosanne me een vierkant doosje met alleen een lint erom heen en geen inpakpapier. Ik haal het lintje eraf en haal het deksel van het doosje. In de doos zit een extreem grote haarborstel gemaakt van hout en met sierlijke letters mijn naam in het handvat gekerft. 'Mooi he ?' Zegt Rosanne enthousiast.

'Helemaal zelf uit hout gesneden en de naam erin gezet. Mijn moeder heeft het kussentje met de punten erop gemonteerd.'

'Wauw al die moeite, je bent echt een topper'

'Wil je dat ook even tegen mijn moeder zeggen ?' vraagt ze met een lach.

'Maar ik moet nu gaan, morgen weer vroeg aan het werk, maak er een mooie avond van.' zegt ze terwijl ze met haar nieuwe groene jurk door de poorten verdwijnt.

Het begint vreselijk warm te worden in de balzaal dus ik besluit om naar buiten te wandelen. In de tuin hangen allemaal sierlijke lichtjes. 'Stephanie ? ben jij het ?' vraagt iemand achter me.

Ik draai me om en kijk recht in de bruine ogen van Daan. Normaal zegt hij altijd hallo maar deze keer kijkt hij verbaast naar mijn kleding. 

'Is dat jou jurk ?'

Ik knik

'Je bent prachtig, eh.. ik bedoel de jurk is prachtig.

'En.. is dat jou kroon ?' voegt hij er zachtjes aan toe.