Tangled/Rapunzel 2 NL

-hoofdstuk 11-

Wat ?! ..wacht nee dat kan niet ! Toch ...?

Ik keek de man met een ontzet gezicht aan.

'Daan zou mij nooit verkopen.' fluister ik.

'Oh jawel hoor, zodra hij hoorde dat zijn moeder ziek was en geen medicijnen kon kopen betekende jij niets meer.' Zei hij met een grijns.

Tranen prikken achter mijn ogen, maar huilen zou alles nu alleen maar erger maken.

'Alleen wel jammer dat hij er thuis achter moet komen dat zijn moeder nog kern gezond is.'

Mijn verdriet sloeg nu om in woede.

'Leugenaar ! Verrot ei ! Mislukte kerel !'

Het kan me niets meer schelen, het was allemaal die schuld van die stomme vent.

'Dat was niet zo aardig van je, maar ik vergeef het je, omdat je mijn nieuwe ster bent.'

Ik schud mijn hoofd. 'Ik ga echt niet met jou mee.' En met die woorden rende ik van hem weg het bos in.

Mijn hart bonst in mijn keel terwijl ik me een weg baan tussen de bomen door. In de verte zie ik zon tussen de bomen doorschijnen, het einde van het bos !

Maar nog voor ik kan juichen wordt ik vastgegrepen door een andere man.

'Laat me gaan !'

Het was de bedoeling dat het er zelfverzekerd uit kwam maar het was slechts een piepje.

'Theo ik heb haar !' riep hij richting de man.

Ik probeerd me los te wurmen, maar als dat niet lukt zie ik nog maar een mogelijkheid.

"De knie-in-het-kruis techniek."

Zonder nadenken deed ik dat.

De man klapt dubbel en valt vloekend in het gras.

'Zo is het genoeg.' De man, Theo, greep mijn pols.'

Hij hief zijn hand op, gevolgd door een harde klap. Daarna werd ik achterop een wagen geduwt.

Door de pijn werd toen alles zwart..

Sorry voor het korte hoofdstuk.

Ik ben mega druk de laatste weken dus ik update in het weekend, naar ik vond het niet eerlijk tegenover jullie dus vandaar.

groetjes,

Jessica