Tangled/Rapunzel 2 NL

-hoofdstuk 2-

'Het is jullie vast niet ontgaan dat mijn dochter binnenkort 16 jaar zal worden. Voor deze feestelijke gelegenheid zal, zoals elk jaar een groot feest gegeven worden. En jullie zijn hiervoor uitgenodigd ! Er klinkt

een vrolijk gejuich en applausje. En daarna is de toespraak (gelukkig) afgelopen. In een grote zaal staat drinken en een koek klaar. Mijn moeder kijkt me vrolijk aan 'Gezellig hé ? zoveel mensen.'

Om haar vrolijke bui niet te verpesten antwoord ik 'Ja, heel gezellig'

Daarna gaat iemand een praatje met haar aan.

Ik ga zitten op de vensterbank met een glas drinken in mijn hand. Mijn voeten worden he-le-maal afgekneld. Ja veel mensen vind ik wel gezellig maar bijna alle mensen hier doen uit de hoogte. Ik ben zelf eigenlijk niet zo handig en ik vind het echt super eng om voor een groot publiek een toespraak te hebben.

'Ach hallo, daar heb je mijn favoriete achternichtje Stephanie. Wat toevallig dat ik jou hier zie.' zegt Arthur ontzettend overdreven. Hij is de zoon van de nicht van mijn moeder en hij is ook een behoorlijke kwal die altijd indruk wil maken.

'Arthur, ten eerste ben ik je enige achternicht dus uiteraard je favoriete en ten tweede woon ik hier dus het is helemaal niét toevallig dat ik hier ben.'

Arthur lijkt even van zijn stuk gebracht maar praat dan bekakt verder.

'Ik volg sinds kort zware training om mijn conditie hoog te houden. Behoorlijk heftig al zeg ik het zelf, maar mijn spiermassa is al behoorlijk gegroeit.'

'Goh wat leuk'

'Jaja moet je eens zien' zegt hij terwijl hij zijn armspieren laat zien.

'knap van je'

'Zo ben ik in staat om jou te redden schoonheid' zegt Arthur.

'Ja, ik hoef alleen niet gered te worden, als je me nu wilt excuseren ik ga even een frisse neus halen' reageer ik kort. Wat denkt dat joch wel niet ?! Ik hoef helemaal geen hulp ik red me prima zelf.

Buiten staan ook allemaal "belangrijke" mensen. Als ze mij zien maken ze een korte kniebuiging en dan gaan ze verder met hun gesprek. Ik loop door de menigte heen op zoek naar iemand die ik ken om een praatje mee te maken. Mijn haar zit een een vlecht zodat de lengte iets korter wordt en er niet zoveel mensen op gaan staan. 'Steph !' Roept Rosanne. Eindelijk iemand die ik ken. 'Roos wat doe je hier ?' vraag ik haar.

'ik moest dit pakketje afleveren' zegt ze met een glimlach. Roos' moeder werkt bij ons op het kasteel en vroeger nam ze haar dochtertje mee zodat ik iemand had om mee te spelen. Ik nodig Rosanne uit voor het eten en 's avonds ga ik op tijd naar bed.

Als ik wakker word is het pikdonker buiten. Wow, ik heb ontzettend dorst. Eerst blijf ik liggen maar dan besluit ik om toch maar naar de keuken te gaan.

Zo zachtjes als ik kan loop ik door de gangen van het paleis. Onderweg schrik ik van het geluid van een monster !

Nee wacht, het is mijn snurkende vader. Mijn voeten worden koud van de koude vloer. In de keuken schenk ik snel een glas drinken in.

Plotseling hoor ik stappen..