Tangled/Rapunzel 2 NL

-hoofdstuk 10-

'Goedemorgen princess.' zegt Daan terwijl hij mijn deken van me aftrekt. Uit protest draai ik me om en verstop mijn hoofd in mijn kussen. Ik hoor Daan de houten trap afgaan. Zodra hij beneden is ga ik rechtop zitten. Ik zie er behoorlijk tegen op om terug te gaan naar huis. Mijn ouders zullen waarschijnlijk erg kwaad zijn.. En toch heb ik de goede beslissing genomen. Ik was er gewoon aan toe om een paar dagen vrij te zijn... Maar mijn moeder moet zo bezorgd zijn.. Nee ! niet aan denken.

'Ontbijt !' roept Daan vanaf beneden. Ik was vluchtig mijn gezicht met een beetje water en ga dan de trap af.

Daan zit al beneden. Op tafel staan twee borden met wafels met daarop aardbijen. 'Wauw, waarom al die moeite ?' vraag ik terwijl ik aan tafel ga zitten.

'Het is je laatste dag vrij.' Antwoordt Daan met zijn honden-ogen.

Naast een goede stalknecht en redder blijkt Daan ook kooktalenten te hebben. Na het eten verzamelsen we onze spullen. Nog één keer werp ik een blik op onze overnachtingsplaats. 'Kom we moeten al die trappen weer af.' zucht Daan.

'Ik denk dat ik een beter idee heb.'

Ik loop naar het grote raam en duw de luiken weer open. Aan de bovenkant van het kozijn zit een metalen stang die me was opgevallen tijdens het tekenen.

Ik gooi mijn haar om de stang en pak het stevig vast.

'Wacht, Stephanie, je gaat toch niet...'

Maar nog voor Daan zijn zin kan afmaken spring ik uit de toren.

Gillend glij ik langs mijn haar omlaag, en tegelijkertijd lig ik helemaal dubbel. Je kunt je voorstellen wat voor geluid dat maakt, "whaaaaaahahawhaaaaaaahahahaa" Mijn jurk wordt strak tegen mijn benen aangeblazen. terwijl ik verder omlaag suis.

Dan ben ik zo'n 4 meter boven de grond. Ik rem af omdat ik bij de puntjes van mijn haar kom. Ik zwaai een paar keer met mijn

haar en laat dan los. Met een boog vlieg ik door de lucht en land niet heel elegant in het water.

Helemaal doorweekt zwem ik naar de kant. Daan is inmiddels langs een touw naar beneden gegleden.

'Was je toe aan een bad ?' zegt Daan met een plagerige stem.

Ik negeer zijn opmerking en zadel Breez op. Daan wandelt naar het water en trekt zijn shirt uit. Hij neemt een aanloopje en springt in het helderblauwe water. Hij probeert als een echte proffesional te zwemmen door het water. Zelf zou ik dit liever beschrijven als een soort zwemmende hond beweging.

'Kom je dr ook bij ? Het is niet heel koud.' roept Daan.

'Ik heb al gezwommen.' Antwoord ik lachend. Ik draai me om en probeer Breez een vlecht in zijn manen te geven. Dan wordt ik aan mijn haren getrokken. Boos draai ik me om. Daar staat een druipende Daan met een grijns op de kant. Zijn haar glanst in het zonlicht en zijn gespierde lichaam is veel bruiner als ik ben.

Zachtjes loopt hij het water weer in. 'Het lijkt me beter als je je even goed afspoelt.' zegt Daan.

Hij trekt me gemakkelijk het water in.

Eenmaal in het water zwem ik naar hem toe en probeer hem voor straf kopje onder te duwen. Daan moet hard lachen als ik hem met man en macht onder water probeer te duwen. 'Dat had je niet moeten doen prinsjesje.' zegt Daan. Hij pakt me om mijn middel en duwt me het water in. Hij rolt me op de kant en wikkelt mijn haar daar om me heen. Ik voel me net een rollade als ik eenmaal lig.

'Daan maak me los !' ik probeer boos te klinken maar halverwege proest ik het uit van het lachen.

'Oke Oke' antwoord Daan lachend. Voorzichtig trekt hij me op waardoor mijn haar op de grond valt.

'Nu kunnen we echt gaan, je kleren drogen onderweg wel.' zegt Daan met een vrolijk gezicht.

Ik knik en stap op mijn paard.

Samen galloperen we de vallei uit. Onderweg neem ik de route goed in me op zodat ik hier nog eens terug kan komen.

Na een half uur rijden laten we onze paarden even iets rustiger  lopen.

'Zullen we iets eten ?' vraag ik.

Mijn maag rammelt.

Daan knikt en stapt van zijn paard. Dan gaat hij de bossen in. Ik hoor hem een deuntje fluiten die steeds zachter wordt tot ik het niet meer kan horen. Het is helemaal stil dus ik ga verveelt op de grond zitten. Het gras kriebelt aan mijn voeten.

'Je vriend heeft eindelijk de juiste keuze gemaakt.' zegt een nare stem achter me.

Ik draai me me met een ruk om en daar staat hij, alwéér ! Zijn grijze ogen kijken me onderzoekend aan.

'Welke juiste keuze ?' vraag ik.

'Hij heeft zojuist zijn schulden afbetaald.' Zegt de man met een gemene grijns.

Ik trek mijn wenkbrauw op. 'Hoe kan Daan opeens zijn schuld hebben afbetaald ?'

'Door iets heel waardevols te verkopen.' De man doet een stap naar voren. Een naar gevoel besluipt me.'Wat, heeft hij verkocht ?' breng ik uiteindelijk uit.

'jou,'