Tangled/Rapunzel 2 NL

- hoofdstuk 12-

'Meisje, wordt eens wakker !'

Ik open mijn ogen en kijk versuft om me heen. Boven mijn gezicht hangt een ander meisje, rond de 10 jaar oud. 'Heeft Theo je veel pijn gedaan ?' vraagt ze bezorgd.

Ik schud mijn hoofd, slecht plan want ik voel direct een stekende pijn.

'Waar ben ik ?' vraag ik.

'In een kamer van Theo, we zijn opgesloten, en hij haalt je er alleen uit voor de show.'

'Welke show ?'

'Zijn freak show. Hij laat je zien aan de mensen alsof je een dier bent uit de dierentuin. '

Vergis ik me nou of huilt ze ? Instinctief schuif ik naar haar toe om haar te troosten.

'He stil maar kleintje.' zeg ik terwijl ik een arm om haar heen sla.

'Je bent lief.' zegt ze, en ze glimlacht door haar tranen heen.

'Wat is je naam ?'

'Ik heet Olivia.' Antwoord ze.

'Ik ben Stephenie.'

'Oo maar dan heb je dezelfe naam als de princess van Corona !' roept ze.

Ik grinnik, 'Nou...'

Olivia snapt het en zegt, 'Aangenaam princess'

'Zeg maar Stephenie hoor.'

'Zal ik doen.' zegt ze, nu weer helemaal vrolijk.

'Maar Olivia, wat maakt jou zo bijzonder dat je in zijn show zit ?'

'Mijn ogen.' zegt ze zachtjes.

Ik tuur naar haar ogen maar in deze donkere ruimte kan ik niks zien.

Olivia ziet mij kijken en zegt 'Mijn linkeroog is bruin en mijn rechteroog is groen'

Ik had hier wel eens van gehoord maar nog nooit in het echt gezien.

'Mijn haren spreken voor zich' grinnik ik.

'We moeten nu echt gaan slapen, anders zijn we morgen niet fit.' En met die woorden draaide ze zich om en ging liggen.

Ik volgde haar voorbeeld en viel in een diepe, droomloze slaap.

'Opstaan ! Kleren aan en  ontbijten nu meteen !' schreeuwde Theo.

Ik open mijn ogen en zie nu pas dat ik in een gesloten ruimte zit met een stalen deur ervoor. Ook is Olivia al wakker. Ze heeft bronskleurend stijl haar dat in een vlechtjes wordt gedaan. Ze draagt een witte, simpele jurk.

'Deze is voor jou.' zegt ze en ze geeft mij precies zo'n jurk maar dan een paar mate groter.

Als ik mijn jurk aan heb kijk ik door het raam, ik dacht dat we op de begane grond zaten maar tot mijn verbazing zitten we 3 hoog !

'Ontbijt !' roept een nare stem die twee bordjes onder de deur duwt.

Het ontbijt bestaat uit een kale krekker en een glas melk.

'Ga je mee naar buiten ?' vraag Olivia.

'Mag dat dan ?' vraag ik verbaast.

Ze schudt haar hoofd. 'Nee maar alleen als je helpt met klusjes doen.'

Hoewel ik dus echt geen zin heb om het verrotte ei te helpen ga ik toch maar mee omdat ik echt even ergens anders heen wil dan deze cel.

Beneden zijn een aantal mensen de vloer aan het dweilen, een jongen met een witte broek zit vol met brandwonden. En nog voor ik de rest kan bekijken roept een vrouw vanuit de keuken dat we de afwas moeten doen.

Zo sta ik dus bijna een uur niets anders te doen dan borden en bestek wassen. Olivia zet ze daarna op hun plek. Maar net als ze weer een lading in haar handen heeft komt Theo binnen. Ze botsen tegen elkaar aan en alle borden vallen kapot op de grond.

'Jij kleine rat, je weet wat dit betekend !'

Olivia kijkt bang naar Theo. '

6 keer zegt Theo terwijl hij haar bruut aan haar arm mee trekt.

'Wat 6 keer ?!' zeg ik terwijl ik een stap naar voren zet.

'Zes zweepslagen.' zegt Theo met een vervelende grijns op zijn gezicht.

'Vergeet het maar !' Beschermend ga ik voor de kleine bange Olivia staan.

'Oh Sorry hoor maar jij kunt hier niks aan doen.'

'Geef mij haar straf maar.' zeg ik terwijl ik meneer verrot ei uitdagend aankijk.

'Dat zou ik graag doen, maar helaas moet jij vanavond nog optreden.' En met die woorden trekt hij haar mee naar buiten.