Past

8

Bu dediği... Yine o his içimi kaplıyordu...

"A-anlamadım?"

Bir süre sadece gözlerime baktı.Daha çok yaklaşınca gözlerimi gözlerine kenetledim.Arada gözleri dudaklarıma kayıyordu.

Ve bam! Asansörün kapısı açıldı.
Ama o bana bakmaya devam ediyordu ve hareket etmiyordu.Cidden korkmaya başlamıştım...

"N-Nayeon sen iyi misin ?"
Bir anda kendine geldi.Ve yavaşça yanağımı okşamaya başladı.

"Jungyeon'uma bu kadar benzemen normal mi ?"

"H-huh ? Ne Jungyeon'u ?"

"Ölmedin Jungyeon... Biliyordum çünkü sen beni bırakmazsın..."

Garip. Şimdi ben onun ölen bir yakınına mı benziyorum? Hah saçmalık...
Hızla asansörden çıkınca yine o güzel kokusunu içime çektim...

Yavaşça Tzuyu'nin odasına girdim.Uyuyordu ve sayıklıyordu...

"Mo...Mo"

Ne demek Momo?
Momo dedi... Sanırım ayrılık sebebi buldum...
Son derece ciddi bir sesle söyledim.

"Ne Momo'su?"

Gözlerini yavaşça açtı ve bana şaşkınlıkla bakıyordu...

"Ne Momo'su dedim Tzuyu?"

"Ş-şey ben...Ah başım dönüyor..."

"Tzuyu ne Momo'su?"

Bunu gözlerimi kapatarak söyledim çünkü sinirleniyordum.Ondan hoşlanabilir bu doğal ama...Konuyu değiştirmeye çalışması...

"H-hemşireyi çağırır mısın?"
Bu sefer kolunu sıkıp konuştum.

"Tzuyu cevap ver çünkü...Cidden sinirleniyorum."

"Oh...Sanırım ayrılmalıyız."

"Hadi ya..."

Hızla kapıyı çarpıp sinirle merdivenleri indim.Dışarı çıktığımda karşı bankta ağlayan Nayeon'u gördüm.

Onu öyle görünce telaşla yanına gittim.Acaba benim yüzümden mi ağlıyordu ?

Vote versenize be