Past

25

Nayeon'un telefonu çalınca irkilerek açtı.

"Efendim Momo ? N-Neden !? Tamam geliriz..."

Telefonu kapatıp bana baktı.

"H-Hastaneye gidiyoruz. "

Neden diye sormama fırsat kalmadan ayağa kalkıp koşar adımlarla arabaya doğru yürümeye başladık.
Arabaya binince sormak istediğim soruyu sordum.

"N-Neden hastaneye gidiyoruz ? Ne oldu ?"

"Mina kendine yaraşır bir aptallık yapıp evdeki ilaçların hepsini içmiş..."

"N-Ne !?"

Bana dönüp alaycı bir şekilde konuştu.

"Merak etme eski platoniğin iyileşir, ne de olsa kötüye bir şey olmaz. Değil mi ?"

"Ne alakası var Nayeon ?"

"Boşversene..."

Camdan bakarken neden yapmış olabilir diye düşündüm. Eğer cidden bu benim yüzümdense kendimi asla affetmem.

"İn hadi."

Aşağı inince hızlanarak hastanenin içine girdik.
Nayeon içerideki hemşirelere bir şeyler sorarken ben hiç sevmediğim ortama bakınıyordum.

"Yukarıya çıkacağız..."

Merdivenlerden çıkarken fısıltı ile bir şeyler söyledi.

"Hazır mısın ?"

Momo'ya doğru giderken yanındaki kısa boylu kız üzerime doğru hiddetle geliyordu.

İyice yaklaşınca yüzüme bir yumruk savurdu, ve ağlayarak bağırmaya başladı.

"Keşke ölseydin ! Sensizliğe alışıp tam beni sevecekken neden geri geldin !? Umarım ölürsün..."

Ve ardından bir yumruk daha...

Nayeon onu kendine doğru çekip konuşmaya başladı.

"Onun bir suçu yokken ona böyle şeyler söyleyemezsin."

Ona tokat atıp konuşmasına devam etti.

"Ve ona vuramazsın..."

Kız Nayeon'a gözleri dolu dolu bakıp bana döndü ve öldürücü bakışlar atıp aşağıya doğru ilerledi.

Nayeon bana yaklaşıp konuştu.

"Senin hiçbir suçun yok tamam mı ? "

Ağlama sesi duyunca Momo'ya döndük. Yere oturmuş ve dizlerini karnına çekip ellerini saçlarına atmış ağlıyordu.

Nayeon'un önünden geçip Momo'ya doğru gittim.

"İyi misin ?"

"B-Benim yüzümden... K-Kendimden nefret ediyorum... Benim s-suçum..."

"Anlatmak ister misin ?"

Ağlamayı bırakıp gözlerini sildi ve konuştu.

"Sabah odasına girmiştim, gözleri kızarmıştı ağlıyordu falan. B-Bunları hak ediyorsun dedim... O zaten mutsuzdu... Belki demeseydim o... Şu an burada olmazdı..."

Tekrar ağlamaya başlayınca ona sarılarak konuştum.

"Kendini suçlama."

Nayeon yanımıza gelip Momo'nun elini tuttu ve konuştu.

"Gel lavaboya gidelim. Yüzünü yıkarsın..."

Nayeon'a göz devirip ayağa kalktı ve yavaş yavaş gözden kayboldular.

Ayağa kalkıp o kısa boylu kızın gittiği yere gitmeye başladım.

Bahçeye inince bir bankta ağlayark oturduğunu gördüm. Hiçbir şey demeden yanında oturdum.

"Git burdan !"
"Nedenmiş o ?"
"Bir orospu çocuğuyla yanyana oturmak istemiyorum çünkü."

Yüzüne bakıp tekrar önüme döndüm.

"O senin yüzünden burada... Ona bir şeh olursa bunun bedelini ağır ödersin..."

"Eğer bu benim yüzümdense kendimi affetmem zaten de... Sen benim yüzümden olduğunu nereden çıkardın ki şimdi ?"

"B-Başka kimin yüzünden olacak !?"

"Yani bilmiyorum... Ama benim yüzden olduğuna dair bir kanıtın yok. Bana boş yere yumruk attın."

"Henüz boş yere olup olmadığını bilmiyoruz..."

"Peki, Mina uyanınca sebebini öğreniriz..."

"Ha uyanacak yani ? Ne bu cesaret ?"

"Uyanmayacak mı ? "

"Jungyeon... Kaşınıyorsun ..."

"Yukarıda sana karşılık vermemiş olabilirim ama bu bir daha karşılık vermeyeceğim anlamına gelmez..."

"Hem suçlu hem güçlü... Hala hastasın, iyileştin zannediyordum."

"B-Ben hasta değilim."

"Tabii ya hasta değilsin.. Bu aptal hastalığın yüzünden bunlar oldu zaten. Bunu bilmiyorum sanma..."