Past

13

Gelen ayak seslerini duyunca Nayeon olmaması için tanrıya yalvarırken hızla Mina'yı ittim...

"S-Sen n'apıyorsun. B-Bunu bir daha sakın yapma..."

İçeri giren kişinin Nayeon olmadığını görünce rahatlamıştım ama Mina'ya baktığımda gözleri dolmuştu ve dudaklarını ısırıyordu.

"Mina..."
"Uzatma Jungyeon ! Anladım bir daha yapmam."

Onu ağlarken görmek canımı acıtmıştı. Ama yapmaması gerekliydi. Tabii benim de karşılık vermemem.

"Artık gidelim mi ?"

Cevap vermeden hızla omzuma çarpıp dışarı çıktı.

Nayeon'a doğru yürürken şaşkınca bana bakıyordu.

"Jungyeon, ne oldu ?"
"H-Hiçbir şey..."
"Mina ağlayarak çantasını alıp çıktı, cidden bir şey olmadığına emin misin ?"

"Olmadı dedim ya Nayeon."
"Tamam."

"Ben gitmek istiyorum.."
"N-Nereye ? Hem yemek yiye..."
"Eve."
"Pekala, gidelim."

Yüzüne bakınca son derece ciddi olduğunu gördüm. Hızla ayağa kalkıp kapıya doğru hızlı adımlar attım. Arkadan Nayeon'un koşturma seslerine aldırmadan yürümeye devam ediyordum.

"Jungyeon !"

Durdum ve arkama dönüp suratına baktım.

"Ev o tarafta değil."

Doğru ya...

"Peki, sen geç öne Nayeon-ah."

Gülümseyerek yanıma yaklaştı ve elimi tuttu.

"Ne acelen var Jungyeon ?"
"N-Ne ?"
"Çok hızlı yürüyorsun da..."
"Pardon."

Yavaşlayınca bana bakıp sordu.

"Bana ne olduğunu anlatacak mısın ?"
"Bir şey olmadı ki."
"Neden anlatmıyorsun ?"
"Nayeon konuyu kapatalım mı ?"

Kafasına yola doğru çevirdi ve yüzünü soldurdu. Onu üzgün görmek canımı yakıyordu.

"Nayeon-ah, daha çok var mı ?"
"Ne o, evin yolunu mu unuttun ?"
"Evet."
"Peki, geldik bile..."

Bir apartmanın önünde durduk. Nayeon çantasında anahtarları arıyordu.

"Buldum buradaymış."

Kapıyı açınca içeri girdik. Merdivenlere doğru yürüyünce onu takip ettim.
Evin kapısını açınca yavaşça girdim. İçeride garip ama hoş bir koku vardı.

Nayeon kapıyı kapatıp bana doğru döndü.
"Öyle bekleyecek misin ?"

Rastgele bir odanın kapısını açınca kahkaha attı. Odaya baktığımda yatak odası olduğunu gördüm.

"İlk girdiğin oda yatak odası mı?"

Sevgililer günümü kutlayın.