Past

26

"Sen neden sürekli bir kanıtın olmadan konuşuyorsun ?"

Alaycı bir şekilde gülüp yüzüme yaklaştı ve konuştu.

"Bu konudaki en büyük kanıt sen değil misin zaten ?"

Sustum ve yüzümü soldurup onu izledim.

"Seni seviyordum, ama artık sadece nefret ediyorum..."

"Bu benim umrumda değil ama yine de sebebini öğrenmek istiyorum."

"Mina senin yüzünden buradayken ya da sana aşıkken seni sevemem herhalde, değil mi ?"

"Sanane ondan ?"

Karşıya bakarken bana döndü ve titrek bir ses ile konuştu.

"N-Ne demek bu ?"

"Bildiğim kadarı ile sevgili değilsiniz ?"

"Sen sadece sevgiline bir şey olunca mı telaşlanırsın ?"

"Sen sadece telaşlanıyorsun yani, öyle mi ?"

"Aslında onu seviyorum ve bu kesinlikle arkadaşça değil..."

"Uyanınca onunla konuşursun. Bunu bana söylemen bir şeyi değiştirmez..."

"Belki eski bir dostun olduğumdan bana acıyarak Mina'ya umut vermezsin diye söyledim."

"B-Ben umut falan vermiyorum, her neyse ben yukarı çıkıyorum. Geliyor musun ?"

"Geliyorum..."

Ayağa kalkınca o da kalktı ve yukarıya çıkmaya başladık.

"Nayeon ile sevgilisin ha ?"

"Evet ?"

"Eğer böyle davranmaya devam edersen..."

"Nasıl davranmaya ? Açık konuş."

"Böyle işte, sevgilin varken 'arkadaş' dediğin insanlara yavşarsan... Nayeon'da aynı durumda olur..."

"B-Ben kimseye yavşamıyorum ! Sadece Nayeon'u seviyorum."

Gözünü devirerek merdivenleri çıkmaya devam etti. Köşeyi döndüğümüzde Momo ile doktoru gördük.

Momo bizi görünce yanımıza doğru yaklaştı. Sıcak bir gülümseme ile konuştu.

"Uyandı Chae..."

Cüce gülümsedi ve elleri ile yüzünü kapatıp ağlamaya başladı. Ona doğru yaklaşıp ona sarıldım.

"Uyanmış..."

Ellerini yüzünden çekip belime sardı.

"Özür dilerim..."

"Neden ?"

"Hiç..."

Benden ayrılıp Momo'ya döndü.

"Girebiliyor muyuz ?"

"Evet de kim girecek ?"

İkisi bana dönünce Nayeon'a baktım. Gözlerini devirip başka tarafa döndü.

Cüce konuşunca ona döndüm.

"Seni görünce mutlu oluyor, sen gir..."

Yüzü asılınca konuştum.

"O zaman sen de mutlu et ?"

Nayeon konuşunca hepimiz ona döndük.

"Artık biriniz girsin !"

Sinirli konuşunca ona bakmaya başladım.

Odaya doğru yürürken onun şaşırmış yüzünü gördüm...

Yatakta yatıyordu. Aklıma yine Tzuyu gelmişti...

"T-Teşekkürler, Jeongyeonie..."

"Neden böyle bir şey yaptın Mina ?"

"N-Ne zamandan beri buradasın ?"

"Soruma cevap verir misin ?"

"B-Başka kimler geldi ?"

"Cüc... Chae, Chae geldi..."

"Chaeyoung... Ç-Çok ağladı mı ?"

"Yani..."

"S-Sen ağladın mı ?"

Koltuğa oturup sorusunu yanıtladım.

"Ben neden ağlayayım ki ?"

Acı bir gülümseme gösterdikten sonra ağlamaya başladı...

"Sen gitmeden önce bana aşıktın, sonra ne olduysa birden Nayeon'la sevgili oldun... Pek umrumda değilmiş gibi davrandım ama öyle değildi..."

Ağlarken hıçkırınca bir an duraksayıp devam etti.

"S-Sonra tekrar bana aşıktın... Nayeon ile sevgiliyken. Hastalığını öğrendim, sonra hastalığın yüzünden tekrar bana geldiğini falan anladım ama... H-Hoşuma gitti... "

"Ne hoşuna gitti ? Hastalığımı kullanmansa, ben hala hastayım... Hoşuna gidecekse yine kullan..."