Adım Işık , 20 yaşındaydım bu olayların başladığı zamanda. Uzak bir Şehirden gelmiştim buraya, Ailemden ayrılıp. Bizim oturduğumuz yerde istediğim Mesleği yapabileceğim bir Üniversite yoktu bu yüzden taşınmaya karar vermiştim.
Kimseyi tanımıyordum, burda arkadaşlarımda yoktu ama benim için pek bir şey değişmemişti eski yaşadığım Şehirde de bir kaç Arkadaş dediğim insanlar vardı ama Arkadaşmıydık hiç bir zaman anlamamıştım. Birbirimizi anlamıyorduk herkes kendi halindeydi aydan aya görüşüyorduk ve sadece işleri düşdüğünde bana yazıyorlardı. Ne zaman zor günler geçirseler ben dertlerini dinleyip yardımcı oluyordum üzüldüklerinde güldürüyordum ama ben kendi dertlerimden anlatmaya başladığımda etrafımda biri bile olmuyordu "aman zamana bırak "diyip dinlemiyorlardı oysa arkadaşlık bu muydu ?
Biraz geç anladım arkadaşlığın bu zamanda basitleştiğini ve bu Arkadaş kelimesinin sadece Sözden ibaret olduğunu. Bana göre Menfaat ilişkisinden başka bir şey değildi.
Hep Saf olduğum için bunlar başıma geliyordu zaten. Herkesin iyi olabiliceğine inanıp güveniyordum.
Yeni Şehir yeni başlangıçdı ilk düşündüğüm şey, bu yüzden buraya geldiğimde herkesi arkamda bıraktım,Telefon numaramı değiştirdim bağlantımı kopardım.
Bu yeni Hayatımın başlangıcıydı, beni üzen kıran Hayatdan soğutan İnsanları arkamda bırakıp gelecekdeki güzel şeylere yönelmek istiyordum artık..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
25 Mayıs
RomanceHepimizin bir çizgisi var bu Hayat da kimimiz doğru yolda ilerleriz herşeye rağmen kimimiz zorluklara galip gelemediğimiz için pes edip o yoldan farklı yerlere gideriz ... İnsan geçmişinden mi kaçar yoksa geleceğinden mi bir çok kez düşündüm, bana...
