25 Mayıs

10.Bölüm

Onu öyle yaralarla görmeye dayanamadım, ne kadar konuştuysam faydası yok açmıyor gözlerini ellerim titredi telefonu elimde zor tutabildim tam Ambulansı ariyorken, Pars koluma dokundu, " ya- yapma Işık Hastaneye gidemem."
Ne yapmamı istiyorsun seni burda yaralar içinde nasıl bırakıyım böyle anlamıyormusun dayanmıyorum sana bir şey olucak diye korkuyorum yüzüne bakmaya bile dayanamıyorum acı çekiyorsun gözümün önünde nasıl izin veriyim buna bırak kolumu Ambulansı aricam.

Işık  sadece yorgunum çok fazla hırpalandım vurulmadım, bıçaklanmadım da ufak darbeler aldım  içeriye girmeme yardım et.

Ya ya kötü bir şey varsa yinede nasıl bukadar emin olabiliyorsun o zaman bana söz ver yaraların geçince Kontrol amaçlı gidiceksin Hastaneye Başına darbe almadığından emin olmak istiyorum.

"Tamam, söz veriyorum Işık  yardım et şimdi bana."
Yaraları çok fazlaydı hiç gücü kalmamıştı, eve yürüyene kadar çok zorlandı.

"Gömleğini yavaşca çıkartıcam acırsa söyle." Gömleğini çıkartırken bir anda yakınlaştık göz göze geldik  Kalbim çok hızlı atıyordu, Kalp atışlarımı duyucak diye korktum. Vücudunda çok darbe izi vardı bakamadım, içim acıyordu ama onun karşısında daha fazla ağlayıp onuda üzmek istemiyordum, kendimi sıktım daha fazla ağlamamak için. Yaralarını yavaş yavaş temizlemeye başladım, Canının yandığını bana belli etmemeye çalışıyordu.

Işık biraz yavaş yapsana bende  İnsanım dedi ve gülmeye başladı.
Nasıl gülebiliyorsun bu durumda benim haftalardır ne çektiğimi biliyormusun, sana bir şey oldu diye kafayı yiyordum az kalsın,seni bulamadığım her gün öldüm her nefesimde her Kalp atışımda acı çektim. Dediklerimden sonra utanmışdım yüzümü yere eğdim bakamadım daha yüzüne.
"Işık bana bak ", ben Kafamı kaldırmamakta kararlıydım bakmak istemiyordum. Bana doğru yaklaştığını hissettim, eliyle yanağıma dokundu" Işık ben Hayatımda böyle seven birini görmedim ilk defa böyle hissediyorum senden başka birini düşünemiyorum bile, ben seninle buldum Aşkı okadar güzel öğrettin ki bana sevmenin nasıl bir şey olduğunu.
"Seviyorum seni Işık."

Allahım acaba doğru mu duydum şu an Pars bana beni sevdiğini söyledi, içimde garip bir şeyler oluyor okadar mutluyum ki duygularım düşüncelerim herşey karman çorman oldu. Dediklerinden sonra çok utandım halen yüzüne bakmaya cesaretim yokdu.
"Sen biraz kızardın mı yanakların al al oldu? "
Hayır burası sıcak sadece. Seviyorum  ama bu halini böyle utanmanı Şapşallıklarını. Hiç de bile utanmadım ben, dediğim gibi sıcak burası, ve şapşal değilim dedim sinirli bir şekilde. İşte şimdi oldu gözlerimin içine baktın sonunda dedi. Ben daha fazla utanmaya başladım sanki Rüyada gibiydim biri bana bunların gerçek olduğunu söylese keşke bu Rüyadan hiç uyanmicaksın dese. Geçen sefer cevabımı alamadım, sana biz neyiz demiştim şimdi cevabı belli değil mi ? Heycandan sözler çıkmak bilmedi ağzımdan, sadece yüzümü eğip kafamı salladım. Bu evet anlamına geliyor yani dedi, ben sana güzel soru soruyorum aldığım cevaba bak insan iki güzel söz eder dedi güldü. İkimizde sadece birbirimize bakarak güldük. Yaralarını temizledikten sonra üstüne bir şeyler giydirdim. Sen yatağında yat ben sana Çorba yapıp gelicem, ağrı kesici almadan bir şey yemen lazım dedim.

Bana okadar iyi bakıyorsun ki hep mi hasta olsam. Çok mu komik Pars ben burda sana bir şey olucak diye ödüm kopuyor sen ne diyorsun, ben sana hasta olmadanda bakarım hasta olmana gerek yok. Yatağın kenarında oturuyordum,beni kendine çekerek   iyi ki Hayatımdasın Işık dedi ve anlamından öptü beni. Yanımda kal  sadece hiç konuşmadan sana doya doya bakmak istiyorum. Şu an Dünyanın en mutlu insanı ben olabilirdim duygularımın tarifi yok. Bende yanına uzandım burdayım seni bu halde bırakmam dedim. Elimi tuttu ve bütün gece öyle uyuduk.