KUZEN.

Fick Dich.

Soma. Sadece bir kelime bile bizi acıya sürükledi. Soma’da yaşanan faciayı bu ülkenin unutacağını sanmıyorum. Şu an belki buradayız, bunu okuyoruz ama biliyorum ki yüreklerimiz Soma’da, ağlayan vatandaşımızı teselli ediyor. Bu milli bir acı, çok büyük bir acı, unutulamaz ve yürekleri dağlayan bir acı. Tek isteğim bir daha asla ve asla böyle bir şey yaşamamak. Madende 1 kişi bile kaybetmemek. Ölen madencilerimize Allah’tan rahmet, ailelerine de sabır diliyorum. Umarım hepimiz bir gün yüreğimizdeki acıyı hafifletiriz.

#Prayforsoma

#somamadencileriölümsüzdür.

#soma

Ve bu bölüm, bu hikaye ve wattpad’deki diğer hikayeler, ‘Bir avuç kömür için bir ömür verenlere..’

Ertesi gün kendimi yataktan zorla kaldırarak aşağı indim.

“Günaydın.”

“Günaydın canım. Ben de seni kaldıracaktım. Gel masaya otur.”

“Fuat amca yok mu?”

“Evet tatlım işe gitti. Hadi gel.”

Her zaman oturduğum sandalyeyi çekip oturdum.

“Bugün kaçta gidiyorum?” dedim gözümü ovuşturarak. Elime gelen çapağı çaktırmadan peçete sildim.

Yüzümü yıkamamış mıydım lan ben?

Dün akşam bu konuyu konuşmuştuk, bundan sonra Çağlar’dan ders alacaktım.

“Dörtte canım. Çağlar okuldan çıktıktan sonra yani. Paul seni bırakacak.”

“Tamam, dönüşte de mi o alacak?”

“Evet, yedide.”

Başımı salladım ve Katja önüne dönmüşken yemeği vakumlamaya başladım.

Bir peynir parçasını ağzıma attığım sırada Katja konuştu.

“Yarın Atlas Müzesine gidiyoruz canım. Sana biraz gezdirmek istiyorum Berlin’i. Nasıl fikir?”

Ağzım dolu olduğu için başımı salladım ama yutkununca konuştum.

“Olur. İyi fikir. Daha gitmeme çok var ama bizimkilere hediye almak istiyorum.”

“Olur tabii. Teyzenin doğumu için gideceksin değil mi?”

“Evet. 4 ay sonra.”

Gülümsedi

“Kız mı erkek mi?”

Sırıttım.

“Erkek.”

“Adını ne koyacaklar?”

“Onu hâlâ tartışıyorlar. Bana kalsa Deniz deyip geçerim. Kimsenin beni dinlediği yok tabii.”

Güldü.

“Umarım güzel bir isim bulurlar.”

“Umarım.” Diye mırıldandım ve tıkınmaya devam ettim.

Yaklaşık 20 dakika sonra masadan tok ve mutlu mesut bir halde ayrıldım ve yukarı çıktım.

Her zaman ki kombinim olarak pantolon ve kazak giymeyi düşünürken kapı çaldı.

“Girebilir miyim?”

“Tabii.”

Katja kapıyı açtı ve bir şey söyleyecekken elimdekilere bakıp kaşlarını çattı.