Riddle 1: Zakochana w bokserze & Riddle 2: Zakochana w milionerce | Camren FF |✅

⭐ Rozdział jedenasty

Poczułam się niezwykle błogo, gdy moje plecy dotykają chłodnej pościeli. Nie wiem jakim cudem udało mi się wejść po schodach i rozebrać do bielizny, ale najważniejsze jest to, że w końcu zakopałam się w miękkim łóżku. Obraz delikatnie się zlewał, więc czym prędzej zamknęłam oczy.
- Lolo? - cichutki szept dobiegł do moich uszu, ale nie podniosłam się. Nie miałam na to siły. - Lauren? Muszę zatamować krwotok z twojego nadgarstka.

- Mhm - mruknęłam i odkręciłam się na drugi bok. Wciąż czułam ciepłą dłoń brunetki na swoim ramieniu.

- Lauren, mów do mnie. Nie zamykaj oczu - potrząsnęła moim ciałem.  Odwróciła mnie z powrotem na plecy i rozerwała coś. Chwilę później jakiś materiał uciskał skórę na nadgarstku. - Kochanie, spójrz na mnie - lekko klepnęła mnie po policzkach, ale zdołałam się jedynie uśmiechnąć. - Cholerna jasna - warknęłam. Nie minęła sekunda, a poczułam rozlewającą się zimną ciecz na mojej twarzy. Odetchnęłam głęboko kilka razy i wolno otworzyłam oczy.

- Camila? - mruknęłam i uniosłam się ostrożnie, opierając się o poduszki.

- Boże... Jak się czujesz? - przysiadła obok mojego ciała i chwyciła moją dłoń. Powoli przetarła mi czoło, umieszczając palce na moim policzku. 

- Chyba dobrze - wymamrotałam. Spojrzałam na swój nadgarstek. Krew przestała już lecieć. 

- Powinnaś iść do lekarza. Może wdać się jakieś zakażenie albo może być przecięta jakaś żyła - sugeruje zmartwionym głosem. Przytakuję jej krótko i patrzę w dal. Trochę zraniło mnie postępowanie brązowookiej. Myślałam, że mi ufa, ale najwyraźniej się myliłam. - Lauren?

- Pójdę spać na kanapie - stwierdzam i podnoszę się na nogi. - Moja obecność będzie ci tylko przeszkadzać, a musisz porządnie się wyspać. 

- Lo - wzdycha zrezygnowana i łapie mnie za łokieć. Spuszczam wzrok, gdy wgapia się w mój profil. Podnosi mój podbródek do góry i patrzy na mnie przez kilka minut. - Przepraszam - mówi miękko i spoglądając na moje usta, pochyla się do przodu. Odwracam głowę w bok, gdy jej wargi zahaczają o linię szczęki. Ostatecznie chyba rezygnuje z pocałowania mnie, bo po prostu wtula się w mój tors. Na początku stoję, nie wiedząc co zrobić, ale w końcu obejmuję ją ramionami, zaciągając się jej zapachem. - Chyba jestem idiotką - śmieje się gorzko w mój mostek. - Wybaczysz mi?

- Jest okej, Camila - wymuszam krótki uśmiech i łapię jej twarz w swoje dłonie. Całuję ją w czoło, a potem odsuwam się na krok. - Połóż się. Pewnie jesteś zmęczona, a ja prześpię się na kanapie - nim dziewczyna zdąż zareagować, wychodzę z pokoju. 

***

- Lo? - słyszę cichutki głosik i czuję jak ktoś wierci się na moich biodrach. 

- Huh? - otwieram zaspane oczy, widząc przed sobą brunetkę, która siedzi na mnie. - Co się stało?

- Nie mogę zasnąć - mówi smutno. Ściska mnie serce, gdy widzę jej zawiedzioną minę. Chyba przyzwyczaiła się już do mojej obecności w łóżku, tak jak ja przyzwyczaiłam się do niej. 

- Chodź tu - otwieram ramiona, w które czym prędzej wpada. Mości się na mnie wygodnie, zahaczając przypadkiem o moją dolną strefę tak, że ledwo hamuję jęk.

- Dobranoc, Lo - całuje moją brodę, a następnie układa głowę w zagłębienie mojej szyi. 

Wzdycham cicho, przeczesując palcami jej włosy. Brązowooka jest naprawdę urocza, a ja nie potrafię się jej oprzeć. Bez niej ten dom wydaje się być taki pusty i czasem mam wrażenie, że tylko ona jest potrzebna jest mi do szczęścia. Nie chcę też działać zbyt pochopnie, lecz wiem, że to kwestia czasu zanim wyznam jej miłość.

- Proszę, Lo - wymamrotała dziewczyna, zaciskając palce na mojej koszulce i wiercąc się na mnie. Przełknęłam głośno. Domyślałam się, że ponownie może mieć jakiś erotyczny sen. - Lauren... - mocno zacisnęłam powieki i objęłam ją w tali, przyciągając ją bardziej do siebie z nadzieją, że sen jednak nastąpi bez żadnych przeszkód.