Ricci and I are back to normal, I guess. Patuloy parin siya sa pagpaparamdam na gusto niya ako. Pero dinadaan ko lang lahat sa biro, baka sakaling lumipas din at makalimutan niya ang nararamdaman niya.
I know it's stupid, but it's for his own good. His career is at it's peak, ayoko namang maging sagabal.
Dumadating sa point na naiisip kong tumigil nalang sa pagrereply sa kanya. That would be easy. Pero sayang rin ang friendship na nabuo namin sa loob ng higit isang buwan. Siguro sa ngayon iva-value ko nalang ito, kasi alam ko namang hindi ito pangmatagalan.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Hindi nalang kami basta textmates ni Ricci, we do phone calls as well. That's a progress I think. Wala namang masama kung mag-uusap kami, it's not like it's in person.
Minsan pa umaabot ng halos dalawang oras ang pag-uusap namin. Napakadaldal niya kasi, lahat kinekwento kahit walang sense.
But I liked him more because of it. He's still the bubbly, sweet Ricci.
As for my feelings, wala siyang clue. Hindi narin naman siya nagtatanong ever since nung unang beses na tumawag siya. Natatakot daw siyang ipilit dahil baka bigla nalang daw akong mawala.
