Chapter 14

1.5K 41 8
                                    

Chapter 14

"Why don't you consider your dad's suggestion anak?" Mom asked. I am currently staying on our house in Antipolo since my parents arrived from the states for a short vacation. They asked me to stay here para naman raw makapagbonding kami since they only visit me once in every six months. If I know, kaya lang naman sila nagpunta dito ay para kumbinsihin ako to pursue accounting rather than my preference which is architecture. Both my parents are CPA-Lawyers at gusto nilang sumunod ako sa yapak nila.

"Mom, I've already told you I'm not into business and stuff. Architecture has always been my dream and you know it." Pangangatwiran ko. Hindi ako maalam sa pagpapatakbo ng pera lalo na't pagdating pa sa analyzations. Ever since I was a kid, to be an architect is what I aspire the most.

"I know. But you also know that our family's legacy revolves around accounting and law. Mapa lolo't lola mo sa tuhod ay pareparehong graduate sa ganoong field."

"Just because ganon kayo doesn't mean I should be too! Can't you just be supportive of what I truly want mom? Kahit ngayon lang." Puno ng pagsusumamo ang boses ko dahil kahit ngayon lang ay umaasa ako na mapagbigyan nila ako sa gusto ko. I've always been an obedient child, do this do that, be like this be like that. I'm so sick and tired of it, I want to step on my own foot and build my own name. Ayoko naman na palagi nalang ang pangalan ko ay nakadikit sa kanila.

"Zandria, hindi naman namin ginagawa to para sa sarili namin. It's for your future too!" Ayan nanaman ang future na yan, linyang madalas gamitin ng mga magulang laban sa anak. That's too mainstream and overused already, wala na bang bago? I rolled my eyes.

"Don't you dare roll your eyes on me, Elle." She said in a warning tone. Mukhang magkakagulo pa ata kami ni mommy dahil dito. Kanina lang I was talking with my dad and I opposed his decisions regarding my future career and so we ended up not being in good terms. Mukhang ganoon rin ang mangyayari sa amin ni mommy ngayon.

"Ma, Sayang naman ang pagpasok ko sa STEM kung pipilitin niyo rin naman akong mag accounting as pre law!" I'm getting more and more frustrated. It's only a matter of year at ggraduate narin ako sa senior high at papasok ng college, ngunit mukhang hanggang ngayon ay undecided parin ang tatahakin kong kurso dahil sa mga magulang ko.

"What's so hard about that? Madadagdagan ka lang naman ng kaunting units-" I cut her off. "A hundred units ma!" That's too hard, Ni hindi nga magkalapit ang field na tinatahak ko ngayon sa kagustuhan ng mga magulang ko. To start again from scratch would be the death of me dahil hindi naman ganon kadaling mag-adjust.

"Don't be too exaggerated Elle. You're a smart girl, madali nalang para sa iyo iyon."

"Thanks for the compliment mom but this is my life. I am not a mannequin to let you dress me up like who you want me to be, I can decide for my own. Please do understand." I want to get out of my comfort zone, to think outside the box. But it has always been a burden to be raised in a family with full of strict principles.

"Elle, since when did you grow so stubborn?" She asked and I can sense that she's starting to lose her patience.

"Lucia, that's enough. Huwag mo ng pag-initan ang anak mo." I heard my dad as he step down the stairway.

What? Nag-iba ata ang ihip ng hangin. Parang kanina lang ay si dad ang namimilit sa akin ngunit ngayon ay mukhang nakapagpalamig na siys ng ulo.

"Sancho, ipinapaalala ko lang sa anak mo ang magiging responsibilidad niya in the future. Our business has to go on and she's obliged to manage it someday." May mom said habang nakahalukipkip at hindi binabali ang tingin sa akin. Perks of being an only child, lahat kailangan mong saluhin, ultimo butas na magagawa ng buong pamilya mo kailangan mong punan.

Started with a call | Ricci RiveroTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon