Adopted by 5sos?!

2.

Pov Lee

Vandaag is de dag van het concert en eerlijk gezegd ben ik best zenuwachtig. Ik bedoel, ik ga 5sos ontmoeten, wie is dan niet zenuwachtig? Ik trek mijn shirt voor het concert alvast aan maar doe een trainingsbroek aan, een short is nu nog te koud. Ik doe mijn haar los en doe mijn zwarte wenkbrauwpiercing in. Ik stuur Ayla een berichtje en maak gestalten om naar de Starbucks te lopen, daar hebben we afgesproken. Eenmaal daar aangekomen neem ik plaats aan een tafeltje en wacht op Ayla.

Als Ayla is aangekomen bestellen we beiden een drankje en praten over vanavond. 'Ik hoop dat Arzaylea er niet is, ik mag haar niet zo.' (NIKS TEGEN MENSEN DIE HAAR WEL MOGEN! Dit is mijn mening! Ik weet ook dat ze geen relatie meer hebben, maar dit klopt beter voor mijn verhaallijn!) 'Ik ook niet, maar ik heb een klein vermoeden dat ze er wel gaat zijn.' Ik knik instemmend en zucht. 'Maar we zijn er voor de jongens, misschien valt ze ook nog wel mee.' 'Wie weet.' Ik neem nog een slok van mijn drankje en verslik erin als ik zie wie daar lopen. 'Ayla, kijk!' Ze kijkt uit het raam en bijt hard op haar lip om niet te gillen. 'Ze komen hierheen!' Sis ik. Ik doe snel mijn haar goed en kijk op als ik het belletje van de deur hoor. 'Ayla! Ze komen deze kant op. Doe normaal en stoor ze niet.' Ik ben nooit echt een persoon geweest die achter ze aan gaat rennen, maar vooral nu we weten dat we vanavond uitgebreid met ze kunnen praten wil ik ze nu niet lastig vallen. Ze nemen plaats aan de tafel twee plaatsen voor ons en ik voel me heel ongemakkelijk worden, aangezien Michael en Calum mij aan zitten te kijken. Ze glimlachen even en krijgen dan hun drankje op tafel gezet. 'Ik moet me echt inhouden om niet te gillen.' mompelt Ayla. Ik knik instemmend en zucht even. 'Nog een paar uur en dan gaan we ze live horen.' 'Ja, ik kan echt niet wachten. Zullen we gaan? Dan kunnen we nog even wat cadeautjes voor ze halen. Ze hebben immers wel je leven gered.' En dat is niet gelogen, dat hebben ze echt. Ik stond op het punt om een einde aan mijn leven te maken, toen ging ik hun muziek en filmpjes beluisteren en werd ik weer rustig. En daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor.

———

'Deze is leuk voor Ashton.' Ik knik en pak de set bandana's en de armbandjes van Ayla over. 'Nu alleen nog een cadeau voor Calum.' 'Een puppy. Die zijn niet zo duur.' 'Dus voor Ashton deze bandana's, persoonlijke drumstokken en armbandjes, Luke de immense en dure pinguïnknuffel en Cheetos, Michael die videogames, persoonlijke controller en eten, Calum een puppy.' 'Ja, dat ja.' Ik grinnik, geld is nooit echt een probleem geweest voor ons. Ik mag dan wel in een weeshuis zitten maar ik mag gewoon werken, waar ik veel geld aan verdien. We lopen naar de balie en rekenen alles af. 'Nu naar de dierenwinkel.'

'Deze is super leuk!' De labrador puppy komt op ons af rennen en springt in mijn armen. 'We nemen deze. Nu alleen nog wat spulletjes erbij.' Ayla pakt wat spulletjes en we rekenen af. 'Hoe gaan we die hond mee naar binnen krijgen?' 'We hebben een grote doos thuis, als we daar gewoon gaten inmaken en backstage zetten.' Ik knik en we lopen naar Ayla's huis.

———

'Alles ingepakt?' Ik knik en we leggen de cadeautjes bij onze outfits. De hond loopt nu nog even los in onze kamer, het is echt een schatje. Calum mag haar een naam geven, dat gaan wij niet voor hem bepalen. 'Ik ben bang dat ze de cadeautjes niet leuk gaan vinden.' 'Dat vinden ze wel, sowieso.' 'We hebben nog twee uur, dan moeten we weg.' 'Ik ben zo zenuwachtig.' Ayla knikt instemmend en we zetten Mean Girls op, onze favoriete film. 'Lee! Blijf je eten?' 'Ja!' 'We eten pizza trouwens.' Ik grinnik en focus me weer op de film. Ik heb de directrice van het weeshuis ingelicht en die vond het goed. Ze zijn niet zo streng in het weeshuis hier. En dat is maar goed ook.

'Eten!' Ik zet de film op pauze en ren naar beneden, waar de geur van pizza mijn neus al binnendringt. 'Pizza peperoni voor jou, toch?' Ik knik en begin te eten van mijn pizza. 'Hoe laat moeten jullie weg?' 'Over een half uurtje. We hebben een aparte ingang dus hoeven we er niet vijf dagen van te voren te staan.' Mia knikt. Mia is de moeder van Ayla, ze is echt heel aardig. 'Nou, ga jullie klaar maken, we gaan zo weg.' Ik knik en ren samen met Ayla naar boven. 'Ik doe mijn snapback op, haren steil of krullend?' 'Steil.' Ik knik, pak de stijltang en begin mijn haar te steilen.

'Zijn jullie klaar?' 'Ja! Komen eraan!' Ik doe mijn kleren nog even goed en ren dan naar beneden, de cadeautjes in mijn handen. Ayla heeft de doos met de hond in haar handen. 'Zenuwachtig?' Ik knik en ren naar de auto. 'Gelukkig gaan we met het busje, anders kon de knuffel van Luke geen eens mee.' Ayla begint te lachen en knikt. Ja, die knuffel is immens. Ik leg alle cadeautjes achterin en stap daarna zelf in de bus. 'Laten we gaan!'

———

'Kijk hoe druk het is, wauw.' Ik knik instemmend, bedank Mia en stap uit de auto. 'Pasjes?' Ik knik en houd de keycoard omhoog, die ik daarna om mijn nek doe. We lopen naar de ingang en nadat onze pasjes zijn gecontroleerd leggen we de cadeaus op de aangewezen plek. We gaan nu expres niet backstage, we willen het als verrassing houden dat we komen. Ik vind het niet leuk dat je je idool voor en na het concert ziet, als hij je niet mag ziet diegene je twee keer. We gaan in het vak staan en wachten gespannen af totdat de jongens komen.

'Goedenavond Sydney!' Het gegil barst los en ik pak Ayla's hand vast. 'We beginnen met 18!' Ik gil nog harder en zing mee met alle tekst. Dit is geweldig, de sfeer, de jongens natuurlijk, alles is gewoon perfect. Michael gaat voor ons staan en ik begin nog harder te gillen, waardoor Michael begint te lachen. 'I love you!' Schreeuwt hij mijn richting in. Ik gil nog harder en heb het gevoel alsof ik elk moment kan flauwvallen. Ze spelen nu End up here, en ik heb de tijd van mijn leven. 'Sydney jullie zijn geweldig!'

Meet&greet is volgende hoofdstuk.. 😏